Ο Takis «μαγνητίζει» την Tate

2' 29" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

«Μικροί και μεγάλοι βρίσκουν μαγικό τον τρόπο με τον οποίο ο Takis κάνει τα μεταλλικά αντικείμενα να αιωρούνται χρησιμοποιώντας μαγνητισμό, και ξέρω ότι το ίδιο παθαίνω και εγώ», λέει στην «Κ» ο επιμελητής της Tate Modern Μάικλ Βέλεν. Ο διεθνούς φήμης Takis, κατά κόσμον Παναγιώτης Βασιλάκης, παρά τα 93 του χρόνια φαίνεται πως «μαγνητίζει» ακόμη το ενδιαφέρον του εικαστικού κόσμου. Toν Ιούλιο, η Tate Modern θα παρουσιάσει μια έκθεση με αντιπροσωπευτικά έργα του γλύπτη από την έρευνά του για τον μαγνητισμό, το φως και τον ήχο, που αργότερα θα ταξιδέψει στο Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης της Βαρκελώνης και στο Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης. Το κοινό θα γνωρίσει έργα του καλλιτέχνη που η Tate χαρακτηρίζει «ιστορικά», όπως τα Μαγνητικά Πεδία (1970), αλλά κι εκείνα που αφορούν τη διερεύνηση του ήχου, όπως τα μουσικά γλυπτά του, αλλά και το Gong που παρουσιάστηκε στο Κάσελ στην documenta 14.

«Ηταν μία από τις πιο τολμηρές και αυθεντικές καλλιτεχνικές φωνές στην Ευρώπη τη δεκαετία του ’60, που είχε τη φιλοδοξία να επαναπροσδιορίσει τη φύση της γλυπτικής», μας λέει ο κ. Βέλεν και τονίζει ότι το ενδιαφέρον του καλλιτέχνη ήταν στην ενέργεια «και πώς να την κάνει ορατή» παρά στη φόρμα και την αισθητική ως αυτοσκοπό. «Είμαι γοητευμένος από το πώς ο καλλιτέχνης αντλούσε έμπνευση από την τεχνολογία και τα υλικά που είχε γύρω του. Στα έργα του χρησιμοποιεί κεραίες από ραδιόφωνα και ραντάρ, ηλεκτρικά φώτα, λυγισμένα καρφιά και σκραπ. Παίρνουν κάτι από την καθημερινότητα και μας προκαλούν να δούμε το περιβάλλον γύρω μας διαφορετικά».

Ο Takis ήδη από τα μέσα της δεκαετίας του ’50 είχε εγκατασταθεί στο Παρίσι και δούλευε πάνω στα «Σινιάλα» και στις ιδιότητες των μαγνητικών πεδίων. Εκείνη την εποχή ο Ελληνας καλλιτέχνης βρίσκεται στην «αιχμή του τεχνολογικού πειραματισμού», μας λέει ο κ. Βέλεν και προσέγγισε αυτό που σήμερα ονομάζεται «διεπιστημονικότητα» στην τέχνη. «Επιδίωξε να σπάσει τα συμβατικά σύνορα μεταξύ διαφορετικών τομέων μελέτης, όπως η τέχνη, η επιστήμη, η μηχανική, η ποίηση, η ιστορία και η μουσική, όλα σε μια προσπάθεια για έναν πιο ελεύθερο και ευρύτερο τρόπο σκέψης», σημειώνει.

Οι δεκαετίες του ’60 και του ’70 ήταν καιροί πολιτικών και κοινωνικών αναταραχών και ραγδαίων τεχνολογικών εξελίξεων. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο δημιούργησε ο Takis τα έργα του, υπογραμμίζει ο κ. Βέλεν, τα οποία μεταφέρουν «λίγη από εκείνη την ξέφρενη ενέργεια και την αβεβαιότητα» της εποχής αλλά με σκοπό πάνω απ’ όλα να «τέρψουν» το κοινό. Μέσα στα χρόνια ο καλλιτέχνης δεν έκρυψε ποτέ τις πολιτικές και κοινωνικές του ευαισθησίες –φυλακίστηκε ως μέλος της ΕΠΟΝ– και στα έργα του, αν και δεν δηλώνεται ευθέως, μεταφέρεται μια ευρύτερη ανησυχία για τον κόσμο και το περιβάλλον. «Είναι ενδιαφέρων ο τρόπος που ο Takis στη μεταπολεμική περίοδο επαναπροσδιόρισε τη χρήση υλικών και ηλεκτρονικών αντικειμένων, συχνά παίρνοντας κομμάτια από πολεμικές μηχανές και μέσα που σχετίζονται με την καταστροφή για να φτιάξει γλυπτά που ήταν διασκεδαστικά, μυστηριώδη και συναισθηματικά εκφραστικά». Σήμερα ο Takis ζει στην Ελλάδα και περνάει μεγάλο χρόνο στο ίδρυμά του και στο ατελιέ του στο Γεροβουνό, ενώ στις 17/1 θα αναγορευθεί σε επίτιμο διδάκτορα της ΑΣΚΤ.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή