Μπορεί από την σημερινή εξέλιξη, που μοιάζει με σύγκρουση κορυφής και «ανατροπή δεδομένων», να είναι τελικά ευχαριστημένοι και οι δύο εταίροι; Τα δεδομένα δείχνουν πως ναι. Αλέξης Τσίπρας και Πάνος Καμμένος επέλεξαν να χωρίσουν τους δρόμους τους έπειτα από 4 χρόνια κοινής πορείας με έναν τρόπο που αυτή την στιγμή δείχνει να βολεύει τους σχεδιασμούς και των δύο πλευρών. Ο μεν πρωθυπουργός, που εντός των επόμενων ημερών έχει μπροστά του δύο πολύ κρίσιμες διαδικασίες, την ψήφο εμπιστοσύνης και την συμφωνία των Πρεσπών, παίρνει την απαραίτητη χείρα βοηθείας από στελέχη των ΑΝΕΛ. Ειδικά για την ψήφο εμπιστοσύνης, που έρχεται άμεσα, την ερχόμενη Τρίτη στη Βουλή, ο κ. Τσίπρας χρειάζεται οπωσδήποτε τους βουλευτές των ΑΝΕΛ για να συνεχιστεί ο κυβερνητικός βίος. Και θα τους έχει.
Φάνηκε από την αποστροφή του Πάνου Καμμένου όταν είπε πως «εγώ, η κ. Κόλλια Τσαρουχά και ο κ. Κατσίκης θα καταψηφίσουμε την κυβέρνηση» που σημαίνει πως ήδη ο πρωθυπουργός μπορεί να μετρά στην δική του κυβερνητική πλειοψηφία τους υπόλοιπους 4 βουλευτές των ΑΝΕΛ: την κ. Κουντουρά, τον κ. Κοκκαλη – στους οποίους σημειωτέον επιτέθηκε ο κ. Καμμένος – που μαζί με τον κ. Παπαχριστόπουλο και τον κ. Ζουράρι, ανεβάζουν τον αριθμό των βουλευτών που στηρίζουν την κυβέρνηση στο 149, με το Μαξίμου να αναζητά μόλις δύο ακόμα βουλευτές, εκ των οποίων η μία είναι βέβαιο πως θα είναι η κ. Παπακώστα. Επιπλέον ο Αλέξης Τσίπρας θα επιχειρήσει μετά από αυτή την εξέλιξη να ξεδιπλώσει πλέον «πιο καθαρά» και το κεντρικό του αφήγημα περί «κεντροαριστεράς», αποδευσμευμένος από έναν αμιγώς δεξιό εταίρο.
Την ίδια ώρα που ο κ. Τσίπρας αντλεί από την Κ.Ο των ΑΝΕΛ τους απαραίτητους βουλευτές, το διαζύγιο δείχνει όχι μόνο να βολεύει, αλλά να αποτελεί «οξυγόνο» και για τον κ. Καμμένο. Σε ένα χρονικό σημείο, όπου το φάσμα να βρεθούν οι ΑΝΕΛ εκτός Βουλής είναι πιο ορατό από ποτέ, ο κ. Καμμένος θα επιχειρήσει, όπως ήδη το έκανε, να πάει σε εκλογές, έχοντας το επιχείρημα πως άφησε την «καρέκλα» για το ονοματολογικό. Η περαιτέρω συμπόρευση του κ. Καμμένου με τον ΣΥΡΙΖΑ, είναι βέβαιο πως δεν είχε να του προσφέρει απολύτως τίποτα, αντίθετα θα εξαέρωνε οριστικά το κόμμα του. Πλέον, αποχωρώντας έχει την ευχέρεια να «ανεβάσει τους τόνους» προσπαθώντας να επαναπατρίσει ψήφους, αφού «αποδεσμεύτηκε από την κυβέρνηση των Πρεσπών» και να συνδεθεί εκ νέου με ένα κοινό, που από πέρυσι το καλοκαίρι, όταν ήρθε η συμφωνία των Πρεσπών, αποχώρησε μαζικά από το κόμμα του.
Συνεπώς με το διαζύγιο, που φαινομενικά μοιάζει με σύγκρουση, ουσιαστικά οι δυο κυβερνητικού εταίροι, σε μία πολύ δύσκολη συγκυρία, εξυπηρετούν αμφότεροι τις πολιτικές επιδιώξεις τους.
Το γεγονός άλλωστε πως ο απερχόμενος υπουργός Αμυνας, ανέφερε πως καταψηφίζει μόνο τις Πρέσπες και στο μέλλον, σε άλλα νομοσχέδια ενδεχομένως να αθροιστεί και πάλι με την πλειοψηφία, επαληθεύει την λαική ρήση: μαζί μπορεί να μην κάνανε άλλο, αλλά και χώρια δεν μπορούνε.