Η παρουσίαση έργων του Σκαλκώτα με αφορμή τη συμπλήρωση 70 χρόνων από τον θάνατό του, συνεχίστηκε στις 14 Ιανουαρίου στην αίθουσα «Δημήτρης Μητρόπουλος» με μία ακόμη ιδιόμορφη βραδιά, στο πλαίσιο αφιερώματος στον πολύ νεότερό του συνθέτη Γιώργο Τσοντάκη. Το δημιουργικό έργο του Τσοντάκη, γεννημένου και σπουδαγμένου στις ΗΠΑ, φανερώνει πλήρη εποπτεία του ευρωπαϊκού μουσικού πολιτισμού του 20ού αιώνα και, εύλογα, εντάσσεται ομαλά σε αυτόν των Αμερικανών συνθετών της σύγχρονης εποχής. Το Κοντσέρτο του για δύο βιολιά με τον κάπως ειρωνικό τίτλο «Αλησμόνητο», υπήρξε παραγγελία του Τζορτζ Σόρος. Είναι λυρικό, μελωδικό, «νεορομαντικό» και κυρίως ατμοσφαιρικό, χάρη στη γεμάτη φαντασία ενορχήστρωσή του, η οποία προβλέπει διακριτό ρόλο για χαρακτηριστικά όργανα όπως το πιάνο, η άρπα και οι καμπάνες. Αποδόθηκε υποδειγματικά από τη Φιλαρμόνια Ορχήστρα Αθηνών υπό τον Νίκο Τσούχλο και τους Απόλλωνα Γραμματικόπουλο και Παναγιώτη Τζιώτη, βιολονίστες με καθαρό ήχο και ένταση στον μεταξύ τους διάλογο.
Δεύτερο έργο του Τσοντάκη στο πρόγραμμα ήταν το «Clair de lune», τίτλος διάσημος κυρίως από τη σουίτα «Μπεργκαμάσκ» του Ντεμπισί. Ο Τσοντάκης θέλησε να του δώσει το δικό του περιεχόμενο και κατέληξε σε ένα μάλλον θορυβώδες φεγγαρόφωτο κάτω από το φως του οποίου συνέβαιναν πολλά, πάντα στο «νεορομαντικό» και πολύ καλά ενορχηστρωμένο πλαίσιο του προηγούμενου έργου.
Τα τρία έργα του Σκαλκώτα που επιλέχθηκαν για την ίδια συναυλία είχαν περιορισμένο ενδιαφέρον. Δύο από αυτά αποτελούσαν απλώς ενορχηστρώσεις, οι οποίες παρουσιάστηκαν σε κριτική επιμέλεια του μουσικολόγου Γιάννη Σαμπροβαλάκη. Ακούστηκαν τα «Παγανά», σουίτα που παράγγειλε στον Σκαλκώτα η χορογράφος Κούλα Πράτσικα, για να την απορρίψει στη συνέχεια ως «τολμηρή». Αντ’ αυτής ζήτησε από τον συνθέτη να ενορχηστρώσει παιδαγωγικά πιανιστικά έργα του Μπάρτοκ, του Στραβίνσκι και άλλων, που του υπέδειξε η ίδια. Επιπλέον, δεδομένου ότι η σουίτα προοριζόταν για χριστουγεννιάτικη γιορτή του επαγγελματικού τμήματος της σχολής της, η Παράτσικα προσέθεσε σε αυτήν παραδοσιακά ελληνικά κάλαντα. Ετσι, χάθηκε ένα έργο του Σκαλκώτα και στη θέση του έχουμε την ενορχήστρωση ενός ετερόκλητου συμπιλήματος. Νωρίτερα, η βραδιά είχε ξεκινήσει με δύο σονάτες του Ντομένικο Σκαρλάτι κατά το ήμισυ μόνον μεταγραμμένες από τον Σκαλκώτα, για λόγους θεατρικής οικονομίας, καθώς προορίζονταν για παράσταση του Εθνικού Θεάτρου, στο αρχείο του οποίου και βρέθηκαν.
Η περίεργη αυτή βραδιά, μοιρασμένη ανάμεσα σε ελάσσονες δημιουργίες του Σκαλκώτα και σύγχρονα έργα του Τσοντάκη, ολοκληρώθηκε με τρία αποσπάσματα από τη «Θάλασσα», μία ακόμα μουσική για μπαλέτο που ο Σκαλκώτας συνέθεσε για τη χορογράφο Πολυξένη Ματτέυ. Ακούστηκαν τρία από τα έντεκα μέρη, που ο ίδιος ο συνθέτης είχε ενορχηστρώσει για μικρή ορχήστρα. Τσούχλος και Φιλαρμόνια τα προσέφεραν σε μία ακόμα πολύ καλή ερμηνεία.