Η Ρόζαμουντ Πάικ μεγάλωσε στα θέατρα της Ευρώπης, ακολουθώντας τους γονείς της, τους τραγουδιστές της όπερας Τζούλιαν Πάικ και Καρολάιν Φρεντ, γνωρίζοντας από κοντά την κουλτούρα του θεάματος. Όταν έγινε επτά ετών, η οικογένεια επέστρεψε στην Αγγλία, η Ρόζαμουντ πήγε σχολείο στο Μπρίστολ και έπειτα σπούδασε λογοτεχνία – διασκεδαστική λεπτομέρεια: όταν το 2002 έπαιξε δίπλα στον Πιρς Μπρόσναν, στο «Die Another Day», έγινε το πρώτο «Bond girl» με σπουδές στην Οξφόρδη.
Ακολούθησαν δεκάδες ταινίες, η συμμετοχή της ως Τζέιν Μπένετ στο «Περηφάνια και προκατάληψη» (του τότε συντρόφου της Τζο Ράιτ) και η μεγάλη της στιγμή το 2014, στο «Κορίτσι που εξαφανίστηκε», που της χάρισε μία υποψηφιότητα για Όσκαρ. Θεωρεί σπάνιο αυτό που έγινε με τη συγκεκριμένη ταινία, ότι δηλαδή κέρδισε την εκτίμηση των κριτικών όντας παράλληλα τόσο δημοφιλής, που όλοι «ήθελαν να είναι εκεί, να είναι μέρος της συζήτησης και έκαναν ουρές για να δουν την ταινία από την πρώτη βραδιά στο σινεμά», σχολίασε σε πρόσφατη συνέντευξή της στον Guardian. Η ουσία είναι ότι η παρουσία της στη μεγάλη οθόνη γίνεται όλο και πιο ενδιαφέρουσα. Για παράδειγμα, φέτος αναμετρήθηκε με έναν ρόλο εξαιρετικά απαιτητικό, αυτόν της Μαρί Κόλβιν, της πολεμικής ανταποκρίτριας των Sunday Times που έχασε τη ζωή της στον πόλεμο της Συρίας – η ταινία «Ο δικός της πόλεμος» προβλήθηκε πρόσφατα και στη χώρα μας. Εν τω μεταξύ, ολοκλήρωσε τα γυρίσματα και της επόμενης ταινίας της, «Radioactive», όπου ερμηνεύει, κατά σύμπτωση, ξανά μια Μαρί, τη Μαρί Κιουρί.
Εκτός οθόνης, η παρουσία της είναι μάλλον διακριτική, απέχει από τα ταμπλόιντ, δεν διαβάζει τις κριτικές της, δεν έχει κοινωνικά δίκτυα και περνά χρόνο εντός των τειχών μιας γεωργιανής έπαυλης στο Ίσλινγκτον, όπου ζει με τον γνωστό επιχειρηματία και μαθηματικό Ρόμπι Ουνιάκι και τους δύο μικρούς τους γιους. ■