«Ξορκίζουμε τον θάνατο βλέποντάς τον κατάματα με ομορφιά και μουσική», είπε ο Δημήτρης Μαραμής στην παρουσίαση του σύγχρονου ελληνικού μιούζικαλ «Οι στοιχειωμένοι», που πρόκειται να ανέβει στο τέλος του μήνα στο Μέγαρο Μουσικής, σε σκηνοθεσία Θάνου Παπακωνσταντίνου. Με αυτήν τη φράση έδωσε και το στίγμα του έργου, μια «γέφυρα» ανάμεσα στο παρελθόν και στο παρόν, που διαθέτει τη μαγεία των αρχετυπικών μύθων και σύγχρονη, πρωτότυπη μουσική γλώσσα. Εχοντας στο ενεργητικό του μια μεγάλη επιτυχία, τη μουσικοθεατρική παράσταση του «Ερωτόκριτου» που παρουσίασε στην Εναλλακτική Σκηνή της Ελληνικής Λυρικής Σκηνής, ο Μαραμής επιστρέφει στο αγαπημένο του θέμα, τη δημοτική ποίηση. Αυτή τη φορά καταπιάνεται με δύο σπουδαία δημιουργήματά της, «Το γιοφύρι της Αρτας» και το τραγούδι «Του νεκρού αδελφού», ενώ στην τριλογία εντάσσεται και το πρωτότυπο «Το στοιχειό της Χάρμαινας», σε ποίηση του Σωτήρη Τριβιζά, που είναι γραμμένο στο ύφος της λαϊκής ποιητικής παράδοσης.
Οι «Στοιχειωμένοι» πραγματεύονται συναφή θέματα: μια ανθρωποθυσία (γιοφύρι της Αρτας), τη διαδεδομένη δοξασία για τους βρικόλακες (νεκρού αδελφού) κι έναν ανεκπλήρωτο έρωτα που οδηγεί στην αυτοκτονία και παραπέμπει στη λαϊκή δοξασία για τα «στοιχειά», για τις ψυχές δηλαδή των νεκρών που δεν βρίσκουν ανάπαυση (στοιχειό της Χάρμαινας). Τα τραγούδια αυτά τα συναντάμε σε διάφορες παραλλαγές στους λαούς των Βαλκανίων, αλλά και σε αρκετές χώρες της Κεντρικής Ευρώπης, και ο συνθέτης έχει μελετήσει σε βάθος τις σχετικές παραλογές. Προϊόν μεγάλης αναζήτησης είναι και η μουσική σύνθεση. «Πριν ξεκινήσω τη σύνθεση του έργου, έκανα μια αρκετά μεγάλη έρευνα στη μουσική παράδοση της χώρας μας, αλλά και της Ανατολικής Ευρώπης, των Βαλκανίων και της Μεσογείου συλλέγοντας στοιχεία με τα οποία εμπλούτισα το προσωπικό μου μουσικό ιδίωμα», λέει ο Δημήτρης Μαραμής. Ετσι έγραψε μουσική με στόχο να υπηρετήσει τη δραματουργία των συγκεκριμένων ποιημάτων. Για την ενορχήστρωση επέλεξε κυρίως ξύλινα και χάλκινα πνευστά, ώστε να βρίσκονται πιο κοντά στον διονυσιακό ήχο της υπαίθρου. Για την επιλογή των 8 ερμηνευτών –που προέρχονται από διαφορετικούς μουσικούς χώρους–, βασικά κριτήρια υπήρξαν το γήινο χρώμα της φωνής, η αμεσότητα της ερμηνείας και η σκηνική εμπειρία.
«Οι στοιχειωμένοι», 28/2 – 1/3.