Πρέσπες για τα πέναλτι

1' 44" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Από τις επιταγές που κόβει ο κομματικός λόγος, εκείνη που έχει το μικρότερο αντίκρισμα στην αγορά, σχεδόν μηδενικό, επιγράφεται Αποφυγή Κοινωνικού Διχασμού. Οι αρχηγοί, τα στελέχη κι από κοντά τα επικοινωνιακά τους εξαπτέρυγα και θυμιατήρια, φορούν το πιο εθνικό τους ύφος, επιλεγμένο έπειτα από πολλές πρόβες, και επιδίδονται στην κατήχηση: Δεν πρέπει να διχαζόμαστε και να διχάζουμε τον λαό, δεν πρέπει να συντηρούμε το τοξικό κλίμα, δεν πρέπει να βάζουμε τα μικροκομματικά πάνω από τα εθνικά.

Ωραιότατα. Μόνο που… Μόνο που, πρώτον, αυτά λέγονται αποκλειστικά μπροστά στις κάμερες, όταν η γλώσσα φοράει τα κυριακάτικά της. Δεύτερον, λέγονται δίχως και να εννοούνται, αφού την ίδια στιγμή, εκτός κάμερας, οι μηχανισμοί συνεχίζουν την τοξική παραγωγή τους. Τρίτον, κάθε ομιλητής σπεύδει να δηλώσει ότι τυγχάνει ο μόνος μετριοπαθής, και να καταγγείλει τους υπόλοιπους σαν επαγγελματίες υβριστές, χυδαίους κ.ο.κ. Δηλώνει επίσης ο μόνος γνήσιος υπερασπιστής των λαϊκών συμφερόντων και καταγγέλλει τους άλλους σαν κίβδηλους φίλους του λαού. Τέταρτον, ακόμα χειρότερα, δεν λείπουν ανάμεσα στους ρήτορες όσοι θεωρούν αυτονόητο να καπαρώνουν για λογαριασμό τους τις έννοιες έθνος, εθνικό συμφέρον, πατρίδα, πατριωτισμός, και να κηρύσσουν τους αντιπάλους τους μειοδότες, προδότες, ανθέλληνες.

Η πολιτική είναι βαριά τραυματισμένη από την υποκρισία, πιθανόν από τα γεννοφάσκια της. Δεν είναι ελληνική ιδιαιτερότητα αυτό, ίσα ίσα.

Ελληνική ιδιαιτερότητα αποτελεί ίσως το γεγονός ότι τα μυαλά και τα αισθήματα πολλών τα κυβερνούν ακόμα και στις μέρες μας αντιλήψεις της πρώτης μετεμφυλιακής περιόδου, σύμφωνα με τις οποίες οι μισοί πάνω-κάτω Ελληνες δεν ανήκουν στον ελληνικό κορμό. Τίποτε υποκριτικότερο λοιπόν, τίποτε πιο ψεύτικο, από τα κηρύγματα κατά του διχασμού και από τους ύμνους της ενότητας. Η απόλυτη ενότητα, όλων με όλους, είναι ανέφικτη.

Επί πολέμων, όταν διακυβεύεται η ίδια η εθνική υπόσταση, υπάρχουν πάντα μηδίζοντες. Σε καιρούς ειρήνης, περιττεύουν οι κομματικές αντιδικίες για να προκληθεί κοινωνικός διχασμός. Τους πολίτες τούς χωρίζουν σε στρατόπεδα τα αντίθετα συμφέροντά τους, εκτός από τις ιδέες τους για τον κόσμο. Τους χωρίζουν βαθιά ακόμα και πράγματα τριτεύοντα, όπως οι αθλητικές φανέλες. Ο συνεχής πόλεμος ανάμεσα σε «βόρειους» και «νότιους», λόγω των πέναλτι, των οφσάιντ κ.λπ., δείχνει ότι, γι’ αυτού του τύπου το «μακεδονικό», δεν υπάρχει πιθανότητα Πρεσπών.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή