Κεραμεικού και Πλαταιών, μεσημέρι Κυριακής 3 Μαρτίου. Ένα μεσημέρι όχι τόσο ηλιόλουστο και φωτεινό όπως τα προηγούμενα που ζέσταναν για τα καλά τους μπαϊλντισμένους από τον… βαρύ χειμώνα Αθηναίους. Ο ήλιος προβάλλει αχνός στον ορίζοντα, αλλά τίποτα δεν μπορεί να χαλάσει το κέφι των ανθρώπων που κατέβηκαν στους ίδιους δρόμους πέριξ της πλατείας Αυδή, για να ζήσουν αυτό που έκανε διάσημο το καρναβάλι του Μεταξουργείου στα δέκα χρόνια ύπαρξής του: το αντισυμβατικό του πνεύμα, την ακαταμάχητη αίσθηση ενός γνήσιου πάρτι του δρόμου, την αυθεντικότητα της γιορτής, που φέρνει εδώ ακόμα και όσους θα έβαζες στοίχημα ότι σιχαίνονται τις Απόκριες· κυρίως αυτούς. Ατελείωτες ορδές από millennials, μεταμφιεσμένους χίπστερ, νέα ζευγάρια με τα πιτσιρίκια τους, «πιστούς» της περιοχής, αλλά και κατοίκους, σε ένα διονυσιακό παραλήρημα που ξεκινάει στις 12 το μεσημέρι και θεωρητικά τελειώνει με το παραδοσιακό γαϊτανάκι και το κάψιμο του καρνάβαλου στην πλατεία, λίγο πριν δύσει ο ήλιος. Θεωρητικά…
Σε αυτό το αυθόρμητο, πολύχρωμο αστικό πανηγύρι, που γίνεται παραδοσιακά την προτελευταία Κυριακή της Αποκριάς, δεν θα δείτε τα πολυπληθή πληρώματα άλλων καρναβαλικών παρελάσεων. Η ιδέα είναι ότι στο Μεταξουργείο «κατεβαίνεις» με την παρέα σου ή και μόνος σου και γίνεσαι «ένα» με το χαρούμενο πλήθος, που πίνει και χορεύει στους ξεσηκωτικούς ρυθμούς της μπάντας με τα κρουστά, απαραίτητης ατραξιόν σε κάθε διοργάνωση. Δεν λείπουν, όμως, τα αυτοσχέδια άρματα, όπως αυτό της φωτογραφίας που ήταν και το κεντρικό της φετινής «παρέλασης», τα οποία συνήθως προκαλούν παραληρηματικό γέλιο στους διερχομένους. Αυτή η λογική χειροποίητης διασκέδασης έγινε με τα χρόνια το σήμα κατατεθέν του πιο ξεχωριστού καρναβαλιού στην Αθήνα. Μαζί, φυσικά, με τα ολονύχτια πάρτι που ακολουθούν στα στέκια της γειτονιάς· καφενεία, ταβέρνες, μπαρ, εστιατόρια, καταστήματα, άπαντες συμμετέχουν με την καρδιά τους και μέχρι τελικής πτώσεως. Λίγο πριν ξημερώσει Δευτέρα, όσοι έχουν ακόμα δυνάμεις θα δώσουν ραντεβού για του χρόνου. Αλλά αυτοί δεν είναι και τόσο πολλοί… ■