Οταν είχε εκλεγεί ο ΣΥΡΙΖΑ τον Ιανουάριο του 2015, κάποιοι μίλησαν για σύντομη «αριστερή παρένθεση» εκφράζοντας έτσι περισσότερο μια βαθύτερη προσωπική τους επιθυμία παρά μια ψύχραιμη ερμηνεία του εκλογικού αποτελέσματος.
Πολύ πριν ο ΣΥΡΙΖΑ επανεκλεγεί τον Σεπτέμβριο της ίδιας χρονιάς, είχα, από αυτή τη στήλη, απορρίψει την πιθανότητα της «παρένθεσης», γράφοντας ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είχε έρθει για να μείνει. Δεν επρόκειτο για κανένα σπουδαίο πολιτικό ένστικτο. Και μόνον η αστραπιαία κίνηση συμμαχίας του ΣΥΡΙΖΑ με τη λαϊκιστική Ακροδεξιά με είχε πείσει ότι εδώ είχαμε να κάνουμε με έναν ιδιαίτερα δυναμικό πολιτικό αμοραλισμό με τεράστιες αντοχές.
Οπως αποδείχθηκε, χωρίς πολύ κόπο, και με απρόσμενα μεγάλη βοήθεια από το εξωτερικό, ο Αλέξης Τσίπρας κυβέρνησε τέσσερα χρόνια. Και αυτό, παρά την επιβολή κεφαλαιακού ελέγχου και το κλείσιμο των τραπεζών, παρά την ανατροπή του δημοψηφίσματος που κέρδισε με 62% και, κυρίως, παρά την επιτόπια στροφή προς μια καθαρή μνημονιακή πολιτική και την εν γένει ανικανότητα που μετατράπηκε σε προσβολή νεκρών στο Μάτι. Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν πλέον καθαρή ήττα του ΣΥΡΙΖΑ στις επικείμενες εκλογές (χωρίς βέβαια να προεξοφλούν και αυτοδυναμία της Ν.Δ., στοιχείο σημαντικό για την κατοπινή πορεία). Το οσμίζεσαι όμως στην καθημερινότητα γύρω σου: ξαφνικά, εδώ και αρκετό καιρό, κανένας δεν ψήφισε ποτέ ΣΥΡΙΖΑ. Ούτε καν τον Ιανουάριο του 2015.
Ενα ερώτημα είναι αν μπορεί ο Αλέξης Τσίπρας, το μεγάλο (και μοναδικό;) χαρτί του ΣΥΡΙΖΑ, να φέρει την ανατροπή. Ο πρόσφατος αφορισμός του κ. Νίκου Αλιβιζάτου ότι ο πρωθυπουργός «πιάνει πουλιά στον αέρα» υποδηλώνει ακριβώς αυτή τη γενικευμένη πεποίθηση, ότι επικοινωνιακά, τακτικά και στρατηγικά ο κ. Τσίπρας είναι πολύ δυνατός «παίκτης» (ή ήταν μέχρι πρότινος).
Ως γνωστόν, για τη δήλωσή του αυτή ο κ. Αλιβιζάτος δέχθηκε δριμύτατη επίθεση έως και προσβολές. Δεν είπε όμως κάτι λάθος ο έγκριτος νομικός και στυλοβάτης των κοινοβουλευτικών θεσμών στη χώρα μας. Μάλλον εξέφρασε πολύ κόσμο, ακόμα και πολλούς που βρίσκονται απέναντι από τον ΣΥΡΙΖΑ.
Ενα ενδιαφέρον ζήτημα εδώ είναι ο ρόλος της εξυπνάδας στην πολιτική. Προσωπικά, δεν μου λέει τίποτα. Και ένας σχολιαστής στο Facebook μπορεί να είναι έξυπνος. Πολλοί άνθρωποι είναι έξυπνοι σε διάφορους τομείς. Το μέγα ερώτημα σε ό,τι αφορά την πολιτική είναι άλλο: είναι αξιόπιστος; Εδώ πια δεν χωρεί αμφιβολία. Περί αξιοπιστίας ο κ. Τσίπρας παίρνει μηδέν. Μπορεί να φέρεται ενοχλημένος επειδή πολύς κόσμος τον θεωρεί ψεύτη ολκής αλλά δεν θα έπρεπε. Επένδυσε στο ψέμα όσο ελάχιστοι. Και ένας αναξιόπιστος πολιτικός δεν μπορεί να κερδίζει για πολύ καιρό – όταν μάλιστα περιστοιχίζεται και από ανεπαρκείς συνεργάτες.
Πέραν αυτού, για να είμαι ειλικρινής, φοβάμαι λίγο τους έξυπνους πολιτικούς. Προτιμώ κάποιον που να μην «πιάνει πουλιά στον αέρα» αλλά να είναι αξιόπιστος. Το «έξυπνος» δεν μου λέει τίποτα. Εξυπνους Ελληνες συναντώ πολλούς, αξιόπιστους όμως ελάχιστους.