«Μη ρωτάς, μη λες»

1' 52" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Την περασμένη εβδομάδα ο κεντροδεξιός πρωθυπουργός της Ιρλανδίας και επικεφαλής του Φίνε Γκαελ, Λέο Βαρκντάρ επισκέφθηκε τον Λευκό Οίκο, επί τη ευκαιρία της γιορτής του Αγίου Πατρικίου. Φρόντισε να φέρει μαζί του τον σύντροφό του, υποχρεώνοντας τον υπερσυντηρητικό αντιπρόεδρο Μάικ Πενς, ο οποίος αποτελεί τον πλέον υψηλόβαθμο εκπρόσωπο της ομοφοβικής ρητορικής στις ΗΠΑ, να τον χαιρετήσει θερμά. Ηταν ο ίδιος πολιτικός ο οποίος πριν από λίγα χρόνια άφηνε να εννοηθεί πως η ομοφυλοφιλία είναι μια ασθένεια που με την κατάλληλη θεραπεία είναι ιάσιμη. Ο Πενς, λοιπόν, ο άνθρωπος που είχε αναδείξει την πολεμική του κατά της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας σε κεντρικό στοιχείο της ατζέντας του, βρέθηκε να σκύβει το κεφάλι με σεβασμό στον σύντροφο του Ιρλανδού πρωθυπουργού.

Ψάχνω να βρω ένα αντίστοιχο παράδειγμα ΛΟΑΤΚΙ πολιτικού, πλην του Αναστάσιου Ζαρίφη με την Κατερίνα Νοτοπούλου. Ούτε στις δημοτικές, ούτε στις ευρωεκλογές, ούτε στις εθνικές εκλογές υπάρχει μέχρι στιγμής κάποιος ΛΟΑΤΚΙ υποψήφιος ή υποψήφια. Πολλοί ίσως σπεύσουν να πουν ότι κάτι τέτοιο θα ήταν περιττό, γιατί είναι αδιάφορη πληροφορία εάν ένας (μία) υποψήφιος (-α) κάνει σεξ με αγόρια ή κορίτσια, και με τα δύο φύλα ή είναι queer. Δεν είναι ακριβώς έτσι. Μια δημόσια δήλωση εκ μέρους κάποιου υποψηφίου ότι είναι ομοφυλόφιλος θα είχε μεγάλη συμβολική αξία σε μια χώρα στην οποία ο ομοφοβικός και τρανσοφοβικός λόγος είναι συχνά ο επίσημος, που εκφέρεται από τα χείλη ιερέων (βλ. δίκη Αμβροσίου), πολιτικών μέσα στη Βουλή (Χ.Α., Ανεξαρτήτων Ελλήνων και άλλων), δημοσιογράφων από τα ερτζιανά (βλ. Δήμος Βερύκιος). Μπορεί πλέον τα κόμματα, συμπεριλαμβανομένης της Ν.Δ., να συμμετέχουν στο Pride, στα νομοσχέδια όμως που αφορούν τα δικαιώματα των γκέι, π.χ. την αναδοχή παιδιών από ομόφυλα ζευγάρια, το επιχείρημα –ακόμη και μερίδα του ΚΙΝΑΛ– είναι πως «η ελληνική κοινωνία δεν είναι ακόμη έτοιμη».

«Πολεμήσαμε. Είχαμε τον στόχο μπροστά στα μάτια μας. Είμαστε ευγνώμονες για μια υπέροχη κοινή ζωή. Η αγάπη μένει. Γκίντο Βεστερβέλε και Μίχαελ Μροντς, Κολωνία, 18 Μαρτίου 2016». Αυτό ήταν το συγκινητικό τουίτ του συντρόφου του πρώην υπουργού Εξωτερικών της Γερμανίας, στην τρίτη επέτειο από τον θάνατο του Βεστερβέλε. Στη φωτογραφία που το συνοδεύει, οι δύο άνδρες χαμογελούν διάπλατα, σε μια σέλφι-προσωποποίηση της ευτυχίας. Ο Ελληνας «Μροντς», αντίστοιχα, θα έπρεπε να επωμιστεί μόνος του και σιωπηλός το πένθος του, υπό το βάρος της άφατης οδηγίας «μη ρωτάς, μη λες» καλύτερα.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή