Με το… εύοσμο όνομα «No Kaka» (ακούγεται καλύτερο αν τονιστεί στην παραλήγουσα) μια πολυμήχανη εφευρέτρια κατόρθωσε να σχεδιάσει ένα επίπεδο χαρτονένιο εργαλείο που συναρμολογείται εύκολα και μεταμορφώνεται στο χρήσιμο δίδυμο «σκούπα-φαράσι» για τα περιττώματα του σκύλου σας. Η σκούπα, μάλιστα, λειτουργεί κατόπιν ως καπάκι του φαρασιού, σε περίπτωση που χρειαστεί να το μεταφέρετε λίγο παραπέρα, καθότι, ως γνωστόν, βρομιάρηδες μεν οι Έλληνες, σπάνιοι και ακριβοθώρητοι δε οι δημόσιοι κάλαθοι αχρήστων (δεν υπάρχει προσωπικό για να τους αδειάζει – η συνήθης δικαιολογία…).
Προς τι η αισιοδοξία; θα αναρωτηθείτε. Απλώς σκέφτηκα πόσο δρόμο έχουμε κάνει από τότε που κυνηγούσαμε τους σκυλοσυνοδούς, με μια σακούλα στο χέρι, στα πάρκα και στα πεζοδρόμια (αλλά και στην πιλοτή της πολυκατοικίας μας), επιχειρώντας από τη μια να τους εξηγήσουμε κομψά πόσο λάθος είναι να κάνουν τον ανίδεο και από την άλλη να μην τους προσβάλουμε κιόλας, τρομάρα τους.
Σήμερα, με ανύπαρκτη καμπάνια από την πλευρά της πολιτείας, ελάχιστες μεμονωμένες προσπάθειες από φιλοζωικές οργανώσεις και ευαισθητοποιημένα media που δέχτηκαν να χαρίσουν τον διαφημιστικό χρόνο τους, η κατάσταση είναι σαφέστατα βελτιωμένη. Και ενώ η ρύπανση από τα περιττώματα των κατοικιδίων παραμένει ένα από τα αγκάθια των ευρωπαϊκών μεγαλουπόλεων (για να μη νομίζετε ότι αυτά γίνονται μόνο στην Ψωροκώσταινα), στην Αθήνα τουλάχιστον, ο ένας στους δύο συνοδούς σκύλων φροντίζει να καθαρίζει εκεί όπου ρυπαίνει. Ο ένας στους δύο. Για ποσοστό συμμόρφωσης σε έναν κανονισμό που προβλέπει μεν ποινές, αλλά δεν έχει τιμωρήσει ποτέ κανέναν, το 50% δεν είναι απλώς ενθαρρυντικό. Είναι, στ’ αλήθεια, εντυπωσιακό!
Η εφευρέτρια του «No Kaka» έχει καταφέρει ήδη να πουλήσει σε δεκατέσσερις δήμους της επικράτειας την πατέντα της, και αυτόματοι διανομείς του μικρού χαρτονένιου θαύματος έχουν τοποθετηθεί σε αρκετά πάρκα – ένα από αυτά κοντά στο σπίτι μου.
Και εδώ είναι που καταλαβαίνει κανείς πόσο ευφυής είναι η ιδέα του «No Kaka»: αυτό το χαρτονένιο φαράσι έχει μόνο μία αποστολή! Αν λοιπόν εξαιρέσει κανείς τους βάνδαλους, δεν υπάρχει κανένας λόγος να τραβήξεις ένα από το κουτί του, αν δεν σκοπεύεις να το χρησιμοποιήσεις για τον σκοπό που σχεδιάστηκε.
Στο μεταξύ, στις Ευρώπες, οι άλλοι εξακολουθούν να χρησιμοποιούν κοινόχρηστα σακουλάκια, τα οποία ο καθένας «τσιμπολογάει» αδιάκριτα, γιατί μια σακούλα είναι μια σακούλα. Και αν τη χρειαστείς για οποιονδήποτε άλλο λόγο, σιγά μη σεβαστείς το ότι θα λείψει από τον επόμενο σκυλοσυνοδό!
Βγάζω το καπέλο στη Μαρία Αρκούδη, την κυρία «No Kaka», κι ας μην έχουμε γνωριστεί ποτέ. Πολυμήχανη σαν τον Οδυσσέα, μας χάρισε τον τέλειο Δούρειο Ίππο, και μάλιστα από ανακυκλώσιμο, βιοδιασπώμενο υλικό, όπως ο αυθεντικός.
Ένα εκπαιδευτικό εργαλείο για τα παιδιά μας, ένα σχεδιαστικό κομψοτέχνημα, μία ακόμα ιδέα για να κάνουμε τη ζωή μας ευκολότερη και τη συνύπαρξή μας με τους γκρινιάρηδες των πάρκων απροβλημάτιστη.
Ε, λοιπόν, ναι. Είμαι τόσο εντυπωσιασμένος, που θα της χαρίσω και το σλόγκαν της προώθησης: No Kaka – No Excuses. Δεν φταίω εγώ για την αγγλικούρα. Ας το βάφτιζε στα ελληνικά… ■