Η Βίκη Κοσμοπούλου γεννήθηκε το 1981 στον Καναδά. Εργάζεται ως ψυχολόγος στον δημόσιο και τον ιδιωτικό τομέα. Γράφει στίχους, ποιήματα, παραμύθια και πεζά. Διηγήματά της περιλαμβάνονται σε συλλογικά έργα. Διηγήματα, ποιήματα και βιβλιοπαρουσιάσεις της δημοσιεύονται στη λογοτεχνική ιστοσελίδα τοβιβλίο.net. Συνεργάζεται με το περιοδικό «Ιστορία». «Το τσόφλι» είναι το πρώτο της βιβλίο.
Ποια βιβλία έχετε αυτόν τον καιρό δίπλα σας;
Εχω πάντα στο κομοδίνο το «Οι μέρες αφηγούνται» του Εντουάρντο Γκαλεάνο και κάποια βιβλία κλασικής λογοτεχνίας. Αυτόν τον καιρό παίρνω μαζί στις μετακινήσεις μου ένα βιβλίο της Αλεξάνδρας Κολοντάι για κάποιο κείμενο που γράφω.
Ποιος ήρωας/ηρωίδα λογοτεχνίας θα θέλατε να είστε και γιατί;
Ο Μικρός Πρίγκιπας, για τη σοφία, την απλότητα, την ανεξαρτησία και την καθαρότητά του.
Διοργανώνετε ένα δείπνο. Ποιους συγγραφείς, ποιητές καλείτε, ζώντες και τεθνεώτες;
Ομηρος, Καβάφης, Ρίτσος, Καζαντζάκης, Αγγελάκη-Ρουκ, Σαίξπηρ, Καμύ, Κάφκα, Τσβάιχ, οι τρεις τραγικοί και ο Αριστοφάνης δεν θα μπορούσαν να μην ήταν καλεσμένοι.
Ποιο ήταν το πιο ενδιαφέρον στοιχείο που μάθατε πρόσφατα χάρη στην ανάγνωση ενός βιβλίου;
Οτι χρειάστηκαν τέσσερις Οικουμενικές Σύνοδοι και εκατόν έξι χρόνια επεξεργασίας για να λάβει το «Πιστεύω» την τελική μορφή του.
Ποιο κλασικό βιβλίο διαβάσατε πρόσφατα για πρώτη φορά;
Δύο, ένα ξένο και ένα ελληνικό. Τη «Μεταμόρφωση» του Κάφκα –τη διάβασα πρόσφατα και έχω την αίσθηση πως θα ανατρέξω πάλι στο μέλλον–, και το «Βίος και πολιτεία του Αλέξη Ζορμπά» – θέλω να το ξαναδιαβάσω σε άλλη φάση ζωής.
Και ποιο είναι το βιβλίο που έχετε διαβάσει τις περισσότερες φορές;
«Το κιβώτιο» του Αρη Αλεξάνδρου. Εξαιρετικά ευφυές μυθιστόρημα. Από ένα απόσπασμά του εμπνεύστηκα το πεζό «Το τσόφλι».
«Το τσόφλι», πρώτο σας βιβλίο. Πώς νιώθετε γι’ αυτό;
Πρωτόγνωρο, όμορφο συναίσθημα να επικοινωνώ δημόσια τις σκέψεις και τον λόγο μου.
24 μικρά διηγήματα. 12 ζεύγη σε διάλογο. Τι πραγματεύονται;
Δώδεκα ζεύγη, ένα μικρό πεζό συνοδεύει ένα μεγαλύτερης έκτασης. Αλληλοσυμπληρώνονται και συνομιλούν για τον έρωτα, την εξομολόγηση, τις απώλειες, την ίδια τη ζωή κάτω από τη σκιά του ανθρώπινου αιτήματος για επιστροφή στον χρόνο και επανεκκίνηση για να διορθωθούν λάθη και καταστάσεις. Το ομώνυμο τελευταίο πεζό πραγματεύεται μια μελλοντική δυστοπία, όπου γίνεται προσπάθεια για ολική επιστροφή, στην αρχή της δημιουργίας, τότε που, σύμφωνα με τον μύθο, το τσόφλι του κοσμικού αυγού τρυπήθηκε από τον Χρόνο σέρνοντας μαζί του την Ανάγκη.
Εχετε Facebook, Twitter κ.τ.λ.; Βοηθάει τη συγγραφή, την προώθηση ενός νέου πεζογράφου;
Χρησιμοποιώ κυρίως το Facebook για να ενημερώνομαι και να επικοινωνώ. Βοηθάει, όπως και άλλα κοινωνικά δίκτυα, στο να γνωστοποιήσει κάποιος δημιουργός το έργο του. Βέβαια, εκτός του ότι οι ανακοινώσεις έχουν αποδέκτες συγκεκριμένο ή και περιορισμένο κοινό, ο συνολικός όγκος των πληροφοριών είναι τόσο μεγάλος που η πληροφορία δύσκολα μπορεί να συγκρατηθεί και να αξιοποιηθεί.