Κλίμα που παραπέμπει σε «ανακωχή» μεταξύ των τάσεων στο εσωτερικό του μέχρι τις, κρίσιμες για το πολιτικό του μέλλον, ευρωεκλογές της 26ης Μαΐου, εκπέμπει το Κίνημα Αλλαγής, στον απόηχο του έκτακτου συνεδρίου που πραγματοποιήθηκε το περασμένο Σαββατοκύριακο.
Κι αυτό γιατί μετά την «ιδιαίτερα θετική και ενωτική», όπως αποτιμάται από τη Χαρ. Τρικούπη, εικόνα που αποτυπώθηκε από τις εργασίες στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας, η διαρκής συζήτηση γύρω από τα πιθανά σενάρια σχετικά με τη μετεκλογική στάση της παράταξης, έφερε και πάλι στην επιφάνεια τις λεπτές ισορροπίες που καλείται να διαχειριστεί το επόμενο διάστημα.
Η αναφορά, από το βήμα στο ΣΕΦ, της Φώφης Γεννηματά σε νέο συνέδριο, σε περίπτωση που θα πρέπει να ληφθεί απόφαση για αλλαγή θέσης από την «αυτόνομη πορεία» που έχει χαραχθεί ως βασική πολιτική γραμμή του ΚΙΝΑΛ, πυροδότησε νέο κύκλο συζητήσεων γύρω από το πώς θα αποφασιστεί η στάση του Κινήματος μετά τις εθνικές εκλογές.
Υπό τον «κίνδυνο» οι συζητήσεις αυτές να επισκιάσουν το μήνυμα συσπείρωσης που θεωρείται ότι εστάλη από το συνέδριο, η κ. Γεννηματά προέβη σε μια δυναμική, αλλά και ιδιαίτερα αυστηρή, παρέμβαση στη συνεδρίαση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας την Πέμπτη, όπου επιχείρησε επί της ουσίας να βάλει μια οριστική «τελεία» στη σεναριολογία. Οι υψηλοί τόνοι της προέδρου του ΚΙΝΑΛ είναι ενδεικτικοί της αποφασιστικότητας με την οποία σκοπεύει η Χαρ. Τρικούπη να διαχειριστεί το συγκεκριμένο θέμα, μιας και το κλίμα ενότητας αποτελεί, σύμφωνα με κομματικά στελέχη, και το «κλειδί» για τη συντεταγμένη πορεία μέχρι τις ευρωεκλογές, με δεδομένη και τη μάχη που βρίσκεται σε εξέλιξη με τον ΣΥΡΙΖΑ για τους ψηφοφόρους του Κέντρου.
Με αυτά τα δεδομένα, άλλωστε, μόνο τυχαία δεν θα μπορούσε να θεωρηθεί και η ισορροπημένη –κυρίως μέσω των ομιλιών τους– παρουσία των ηγετικών και ιστορικών στελεχών του Κινήματος στο πρόσφατο συνέδριο. Μπορεί οι πρώην πρόεδροι του ΠΑΣΟΚ, Κώστας Σημίτης, Γιώργος Παπανδρέου και Ευάγγελος Βενιζέλος, να είχαν ετεροβαρή στόχευση στις τοποθετήσεις τους, όσον αφορά την κριτική προς τη Νέα Δημοκρατία και τον ΣΥΡΙΖΑ, ωστόσο κοινός παρονομαστής ήταν οι αποστάσεις και από τα δύο κόμματα. Ειδικά, δε, στην περίπτωση του κ. Παπανδρέου, ο οποίος, ενώ το περασμένο διάστημα είχε πραγματοποιήσει –έμμεσα πλην σαφή– ανοίγματα στην πλευρά Τσίπρα, στο συνέδριο εμφανίστηκε πιο οξύς στις αναφορές του για το κυβερνών κόμμα.
Αναλύοντας, λοιπόν, την πρώτη εβδομάδα μετά το συνέδριο, μπορεί κανείς να καταλήξει στο συμπέρασμα ότι το Κίνημα Αλλαγής, παρότι απαλλαγμένο πλέον από τα «αγκάθια» ενός πολυκομματικού φορέα, τα οποία οδήγησαν και στην αποτυχία του εγχειρήματος σύμπλευσης με Ποτάμι και ΔΗΜΑΡ, προσπαθεί και πάλι να ισορροπήσει μεταξύ διαφορετικών τάσεων και απόψεων στο εσωτερικό του. Προς το παρόν, ενόψει ευρωεκλογών, όλες οι πλευρές δείχνουν διάθεση –ή συμβιβάζονται προσωρινά με αυτή την επιλογή– να διατηρήσουν χαμηλούς τόνους, με μικρές εκατέρωθεν υποχωρήσεις. Το αν αυτή η εικόνα θα διατηρηθεί τον επόμενο ενάμιση μήνα, μέχρι τη μάχη των ευρωεκλογών, μένει να φανεί στην πράξη. Σε κάθε περίπτωση, το γεγονός ότι το ενδεχόμενο ενός αιφνιδιασμού μέσω εθνικών εκλογών απομακρύνεται, φαίνεται πως λειτουργεί υπέρ της Χαρ. Τρικούπη, δίνοντάς της τον χρόνο να «απορροφά» τους πολιτικούς κραδασμούς της δύσκολης συμβίωσης στο εσωτερικό του Κινήματος.