Πεντόβολα

1' 48" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Τη μάνα μου τη λέγαν Έλλη και τον μεγάλο της αδελφό Φρίξο. Τον μύθο των αδελφών, ο οποίος κατέληξε στην Αργοναυτική εκστρατεία, μου τον είχε διηγηθεί η γιαγιά μου όταν ήμουν παιδί. Ήταν η πρώτη και ανεξίτηλη επαφή που είχα με την πόλη του Βόλου.

Μεγάλωσα με το ραδιόφωνο. Άκουγα τα πάντα. Αναζητήσεις μέσω του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού και αμέσως μετά τα δρομολόγια των ακτοπλοϊκών συγκοινωνιών. Αυτό που με εντυπωσίαζε ήταν η σύνδεση της πόλης του Βόλου με τη Συρία. Το ενδιαφέρον μου για τον Βόλο ήταν και διεθνές.

Αρχές Ιουλίου του 1980 παίρνω το πρωινό τρένο για Λάρισα. Εκεί με περιμένει ο Βασίλης, συμμαθητής μου από το σχολείο, στο τρίτο έτος στα ΚΑΤΕΕ ηλεκτρολόγων της πόλης εκείνη τη χρονιά. Παίρνουμε τη σιδηροδρομική ανταπόκριση για Βόλο με ένα οτομοτρίς, αν θυμάμαι καλά. Φτάνουμε στον εντυπωσιακό σταθμό, περπατάμε στο λιμάνι και νιώθω σαν να ξέρω την πόλη καλά. Το μόνο όμως που με νοιάζει είναι το καράβι για τη Σκόπελο και το πώς θα είναι η παραλία του Στάφυλου, στην οποία πηγαίναμε διακοπές με λεφτά αρκετά για το ημερήσιο καρπούζι. Ο σεισμός της 9ης Ιουλίου στον Βόλο, ο οποίος χτύπησε και τη Λάρισα και για τον οποίο ακούσαμε τυχαία σε ένα δελτίο ειδήσεων από το τρανζίστορ νεοχίπι γείτονα στην παραλία, μας υποχρέωσε να φύγουμε άρον άρον για τον Βόλο και στη συνέχεια για την Αθήνα. Οι μανάδες μας νόμιζαν ότι ήμασταν στη Λάρισα και αγωνιούσαν. Φθινόπωρο του 1986, στον δρόμο για τη Θεσσαλονίκη με το 127 της μάνας μου και τέσσερις φίλους, κάνουμε μια παράκαμψη για φαγητό στον Βόλο. Καθίσαμε στα τσιπουράδικα της παραλίας και εκεί κατάλαβα πως κάτι διαφορετικό συνέβαινε στην περιοχή.

Άνοιξη του 1993 παντρεύτηκα τον Βόλο. Τον αγάπησα, όπως και τους ανθρώπους από τον κύκλο του πεθερού μου, φίλους και συγγενείς, οι οποίοι με αγκάλιασαν χωρίς διαπιστευτήρια. Είναι λίγοι αλλά εκλεκτοί, πολύπλευροι και ανοιχτόκαρδοι, όπως η πόλη που τους γέννησε. Χτισμένη στην κόγχη του κόλπου η πόλη, μια εικόνα μοναδική, ιδίως όταν την κοιτάς από ψηλά, από τον δρόμο για τα χωριά του Πηλίου. Αυτή την εικόνα θέλω να έχω για πάντα και μετά. Τον Βόλο από ψηλά.

*To άρθρο πρωτοδημοσιεύτηκε στον Γαστρονόμο Μαρτίου, τεύχος 155.

 

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή