Οχι ότι περίμενα να το δω σε έγγραφο της ΕΥΠ, με την υπογραφή του διοικητή της από κάτω, για να πεισθώ ότι το περιβόητο σχέδιο «Πυθία», για τη δολοφονία του Κώστα Καραμανλή του Ακάματου, ήταν μια απάτη. Για οποιονδήποτε έχει μια σχετική πείρα του κόσμου, ήταν φανερό εξαρχής ότι επρόκειτο για σκοπίμως κατασκευασμένη ιστορία. Αυτό ήταν βασικά, ανεξαρτήτως αν χρησιμοποιήσαμε κατά καιρούς διαφόρους εύηχους όρους, όπως τερατολογία, παραπληροφόρηση, συνωμοσιολογία, φέικ νιουζ κ.λπ. Το διαβαθμισμένο έγγραφο της ΕΥΠ, που κάπως διέρρευσε στη δημοσιότητα και επιβεβαιώνει ότι η μαρτυρία «Ρώσου αξιωματούχου» (το μοναδικό «στοιχείο» της υπόθεσης) ήταν τελικά μια μπαρούφα, δεν χρειαζόταν παρά μόνο για καθαρά τυπικούς, γραφειοκρατικούς λόγους.
Ας εξετάσουμε πρώτα τη μέθοδο και μετά τον στόχο του σχεδίου «Πυθία». Ποια σοβαρή μυστική υπηρεσία στον 21ο αιώνα (και μάλιστα του επιπέδου της CIA!) φαντάζεται ότι μπορεί να υπηρετήσει τα εθνικά συμφέροντα της χώρας της, μέσω της δολοφονίας του ηγέτη μιας μικρής, δημοκρατικής, ευρωπαϊκής χώρας; Παραδοσιακές δολοφονίες, με τον άλλο να την έχει στήσει με την καραμπίνα κρυμμένος στους θάμνους, συμβαίνουν μόνο στις σειρές που μας αρέσει να βλέπουμε για να μας παίρνει ο ύπνος. Στην εποχή του Ιντερνετ, στην εποχή δηλαδή της πλήρους χειραφέτησης της γνώμης των πολλών, για να το πω απλά, τέτοιες μέθοδοι είναι παρωχημένες. Κοστίζουν απείρως περισσότερο από όσο αποδίδουν. Μόνον τρελοί και φανατικοί (π.χ., ακροδεξιοί, ισλαμιστές, αναρχικοί κ.ά.) σκέπτονται πια με τέτοιους όρους. Μόνο δηλαδή εκείνοι για τους οποίους η βία είναι ψυχική ανάγκη, συγκεκαλυμμένη με ιδεολογία, θρησκεία ή ό,τι άλλο βρίσκεται πρόχειρο.
Επειτα, ο στόχος. Εκεί –και να με συγχωρήσετε– με πιάνουν τα γέλια. Αυτό είναι ο βασικός λόγος για τον οποίο δεν μπόρεσα ποτέ να πάρω σοβαρά την υπόθεση. Τι έκανε δηλαδή ο καημένος ο Ακάματος, που να αξίζει τη δολοφονία του από τις «σκοτεινές δυνάμεις»; Είναι αστείο και μόνο ως σκέψη. Αυτοί που το επινόησαν πρέπει να σπαρταρούσαν από τα γέλια όταν σκαρφίζονταν την ιδέα.
Τέλος, μια όχι και τόσο ασήμαντη λεπτομέρεια είναι η κωδική ονομασία του σχεδίου: Πυθία. (Κανονικά, θα έπρεπε να λέγεται Βούδας…) Το όνομα Πυθία παραπέμπει στον θείο του Κώστα Καραμανλή. Είναι μια σύνδεση την οποία οι λάτρεις του ανιψιού θεωρούν άκρως κολακευτική για το ίνδαλμά τους, αλλά τον ίδιο τον εκνευρίζει βαθύτατα, καθότι συμβαίνει να είναι μέγας θαυμαστής του γνωστού Ανδρέα. Δεν είναι συμπτωματικό το γεγονός ότι την υπόθεση έσπευσε να αγκαλιάσει σύσσωμη η Χαζοδεξιά (δηλαδή, η Δεξιά που εκπασοκίσθηκε). Σε αυτούς απευθυνόταν κυρίως το παραμύθι, στις υπαρκτές δυνάμεις της κοινωνίας που θέλουν την Ελλάδα a la carte στην Ευρώπη, για το γόητρο, την προστασία και, βεβαίως, τα «φράγκα».
Οτι το σχέδιο δολοφονίας του Καραμανλή ήταν μια προφανής ηλιθιότητα δεν αποτελεί μειονέκτημα της ιδέας. Κάθε άλλο μάλιστα – δείτε μόνο για πόσο καιρό ασχοληθήκαμε σοβαρά με την υπόθεση. Πώς ψαρεύεις ηλίθιους, αν υποθέσουμε ότι αυτός είναι ο σκοπός σου; Μα φυσικά με ηλιθιότητες – δεν είναι αυτονόητο; Τους ψαρεύεις με αυτά που καταλαβαίνουν και τους αρέσουν. Οι Ρώσοι, με την τεράστια, ιστορική πείρα τους πρώτα στην απολυταρχία και έπειτα στον ολοκληρωτισμό, αυτό το κατάλαβαν πρώτοι. Κατάλαβαν, δηλαδή, ότι σήμερα, με την τεχνολογία που επιτρέπει τη χειραφέτηση της ηλιθιότητας, είναι πολύ ευκολότερο να επηρεάσεις την πορεία των πραγμάτων μέσω των fake news.
Από τις αρχές του αιώνα, η Ρωσία κατάλαβε τις δυνατότητες παρέμβασης που προσφέρει η σύγχρονη τεχνολογία της επικοινωνίας και επένδυσε από νωρίς στο μέλλον. Από εκείνη την εποχή θυμάμαι ένα δημοσίευμα του The Economist, που έλεγε ότι οι Ρώσοι είχαν ξεκινήσει να φυλάσσουν τα κρατικά μυστικά τους με τους παραδοσιακούς τρόπους, δηλαδή γραμμένα σε χαρτί με γραφομηχανή και κλειδωμένα σε χρηματοκιβώτιο. Και αυτό επειδή είχαν καλή αντίληψη των θεμάτων ασφαλείας με την ηλεκτρονική φύλαξη αρχείων. Οσο περνούν τα χρόνια και καταλαβαίνουμε καλύτερα πώς λειτουργεί το νέο σύστημα που τώρα διαμορφώνεται, όσο βλέπουμε, λ.χ., τις παρεμβάσεις της Ρωσίας στις εκλογικές διαδικασίες χωρών της Δύσης, προβάλλει όλο και καθαρότερα στον διεθνή ορίζοντα η ρωσική πρωτοπορία στον τομέα της παραπληροφόρησης. Σε αυτό, ναι. Η Ρωσία μπορεί να έχει αξιώσεις υπερδύναμης…
Πουλέν του ΓΑΠ
Μιλώντας σε εκλεκτό κοινό πολιτικών φίλων του στην Ηγουμενίτσα, ο Γιάννης ο Ραγκούσης (κάποτε πουλέν του ΓΑΠ) έκανε μία πικρή διαπίστωση. «Δυστυχώς», είπε, «η Δεξιά σε αυτή τη χώρα δεν είναι μια υγιής και προοδευτική Δεξιά, αλλά μια παρασιτική Δεξιά που κάποιες δεκαετίες ρήμαξε τη χώρα με τα τζάκια και τη διαπλοκή» – και, προφανώς, ο ίδιος θλίβεται πολύ. Αναρωτιέμαι αν ο Ραγκούσης θα είναι συνυποψήφιος με τον Πέτρο Κόκκαλη. Θα έπρεπε, γιατί μαζί του θα μπορούσε να συζητήσει εις βάθος αυτά τα θέματα που τόσο τον ενδιαφέρουν!