Είναι ειλικρινά πολύ, μα πάρα πολύ δύσκολο να μπει κανείς στο μυαλό του κ. Πολάκη. Του αγέρωχου Κρητικού που λέει με περισσή άνεση «ντροπή» σε έναν άνθρωπο ο όποιος αντιμετωπίζει τέτοιες δυσκολίες. Η έλλειψη όχι μόνον ευγενείας, αλλά ανθρωπισμού, συγκλονίζει. Με τέτοια μικρότητα, ποιο ήθος και ποια Αριστερά;
Ακόμη και όταν θίγει γνωστές παθογένειες του ελληνικού πολιτικού συστήματος, βρίσκοντας ευήκοα ώτα στο κομματικό ακροατήριο, ενίοτε και πέραν αυτού, το ύφος του Παύλου Πολάκη θίγει και απωθεί τη μεγάλη πλειοψηφία. Οχι μόνο τους δηλωμένους αντιπάλους, αλλά ευρύτερα στρώματα της κοινωνίας.
Στην περίπτωση του Στέλιου Κυμπουρόπουλου, ξεπέρασε κάθε όριο.
Σε ανθρώπινο επίπεδο, η συγκεκριμένη επίθεση ήταν απαράδεκτη, στα όρια της χυδαιότητας. Αλλά ακόμη και ψυχρά πολιτικά να το δει κανείς, ήταν μια ενέργεια που ενόχλησε τη μεγάλη πλειοψηφία των οπαδών του ΣΥΡΙΖΑ, εξόργισε τους μετριοπαθείς ανέντακτους, και σίγουρα απομάκρυνε κάθε αναποφάσιστο.
Με απλά λόγια έπληξε το κόμμα του.
Δεν θα πάω στην απόπειρα πολιτικής αξιοποίησης από τον κ. Τσίπρα με τη «μετατροπή» της υπόθεσης σε ψήφο εμπιστοσύνης για την κυβέρνηση, ούτε στις όποιες νομικές διαστάσεις από την προσφυγή στη Δικαιοσύνη που προανήγγειλε η Εθνική Συνομοσπονδία Ατόμων με Αναπηρία κατηγορώντας τον αναπληρωτή υπουργό Υγείας για ρατσιστική συμπεριφορά εις βάρος των ΑμεΑ και παραβίαση της κείμενης νομοθεσίας.
Θα σταθώ στο πιο λυπηρό που είναι ότι ο πρωθυπουργός δεν κατάφερε να υπερβεί την προσωπική του σχέση με τον κ. Πολάκη και να πάρει αποστάσεις από το ατυχέστατο σχόλιο του υπουργού του. Οι πολίτες, τουλάχιστον οι υγιώς σκεπτόμενοι, εκτιμούν τους πολιτικούς που έχουν την τόλμη να αναγνωρίζουν λάθη, των ιδίων αλλά και συνεργατών τους.
Τόσο δύσκολο ήταν για τον Αλέξη Τσίπρα να δηλώσει το αυτονόητο; Το ελάχιστο που θα έπρεπε να είχε κάνει ο πρωθυπουργός ήταν να αναγνωρίσει δημοσίως ότι ο κ. Πολάκης υπέπεσε σε ένα ατόπημα, να πάρει αποστάσεις από τον υπουργό του και να του ζητήσει να ανακαλέσει. Το ελάχιστο.
Να ακολουθούσε το παράδειγμα του πρώην υπουργού Παιδείας Νίκου Φίλη, οποίος σε μεγάλο βαθμό εξέφρασε τη συλλογική συνείδηση του κόμματός του. Δεν είναι η πρώτη φορά που το πράττει ο τελευταίος. Με αυτή του τη συμπεριφορά έχει κερδίσει, έστω σιωπηρά, την αναγνώριση πολλών, όχι μόνο ομοϊδεατών, αλλά και αντιπάλων. Και, φυσικά, δεν ήταν ο μόνος. Ο Στέλιος Κούλογλου τηλεφώνησε στον κ. Κυμπουρόπουλο.
Εκτός κι αν ο Αλέξης Τσίπρας, ο πρωθυπουργός της χώρας, συμφωνεί με την ουσία της χυδαίας ανάρτησης του κ. Πολάκη, που θα ήταν λυπηρό.
Μερικά πράγματα απλώς δεν γίνονται και δεν λέγονται. Υπάρχουν πολλές ευκαιρίες για μετωπικές συγκρούσεις, ακόμη και με το γνωστό ύφος, αλλά η αντιμετώπιση ενός ανθρώπου όπως ο κ. Κυμπουρόπουλος δεν είναι, δεν μπορεί να είναι, δεν πρέπει να είναι μία εξ αυτών.