Είναι κρίμα κι άδικο για τα μικρότερα κόμματα που, μετά τέσσερα χρόνια συριζαϊκής βεντούζας, γίνονται πρώτα οι ευρωεκλογές, πριν από τις βουλευτικές. l Θα έπρεπε να γίνουν πρώτα οι βουλευτικές, ώστε ο Σύριζα «να θρέψει τους καρπούς» l (όπως λέει ο ελληνομαθής πρωθυπουργός) l του κυβερνητικού βίου και της χαμερπούς πολιτείας του l και κατόπιν, στις ευρωεκλογές, να μπορούσε ο κάθε ψηφοφόρος, απαλλαγμένος από το άγος αυτό, να ψηφίσει όποιο κόμμα τον εκφράζει περισσότερο. l Ετσι, όμως, όπως τα κάνει ο Τσίπρας, εις οιωνός άριστος: l Αμύνεσθαι περί πάτρης.
Διότι γι’ αυτό ακριβώς πρόκειται. l Θα μας φάει το μαύρο το φίδι αν δεν συντριβεί και συνεχίσει να μας σέρνει στον οικονομικό βάλτο και στον πολιτισμικό βούρκο αυτό το διχαστικό, ανίκανο, οπισθοδρομικό και φιλοτόμαρο σινάφι.
Ο Μάιος μας έφτασε με βήμα ταχύ l και σε τρεις βδομάδες από σήμερα θα ξέρουμε προς τα πού μας πάνε τα κύματα. l Εχουμε προηγουμένως ν’ ακούσουμε πολλά τα εξ αμάξης, l με πρώτη τη συζήτηση στη Βουλή για την πρόταση μομφής κατά Πολάκη που θα καταθέσει η Ν.Δ. l και την οποία ο αδελφοποιτός του «αψύ Σφακιανού» Τσίπρας θα μετατρέψει σε πρόταση μομφής κατά της κυβέρνησής του. l Τι άλλο μπορούσε να κάνει άλλωστε ο ψοφοδεής, όντας επικεφαλής μιας κυβέρνησης-κουρελούς. l Με τα ίδια τα στελέχη του να έχουν στραφεί κατά της αιγίδας που ασμένως προσφέρει στον «αψύ Σφακιανό». l Επαναλαμβάνω τον τσιπρικό ευφημισμό l (λέει το ξίδι γλυκάδι, ως συνήθως) l διότι δυο βδομάδες τώρα σκέφτομαι επίμονα πώς θα αντιδρούσε η μακαρίτισσα Σφακιανή μάνα μου, l ένα γνήσια λαϊκό και ευγενούς ψυχής πλάσμα, l ακούγοντας να διασύρονται έτσι τα πατρογονικά της. l «Το γένος Νικολάου Σαμαριτάκη, από τη Σκαλωτή Σφακίων» την άκουγα να λέει συχνά όταν διηγιόταν διάφορα του δύσκολου βίου της. l Ακου «αψύς Σφακιανός» ένας χυδαίος πολιτικάντης, που το παίζει και Ιερεμίας της δημόσιας ζωής. l Τους Σφακιανούς που ζούνε στα Σφακιά ή όπου γης σήμερα δεν ακούω να αντιδρούν στο διασυρμό του τόπου τους.
Τον Μητσοτάκη προκάλεσε ο Τσίπρας να αντιπαρατεθεί μαζί του, αν κοτάει, «πρόσωπο με πρόσωπο». l Πού εννοούσε, στη Βουλή; l Οχι στη Βουλή, σιγά, l στην Τ.V. εννοούσε ο παλικαράς προστάτης του παλικαρά «αψύ».
Η τουβούλα είναι κατ’ αυτόν τα σύγχρονα Μαρμαρένια Αλώνια. l Γι’ αυτό και άφρισε να τα αλώσει. l Ο Αγενής Αφρίτας.
Είναι τα τραγούδια του Μάνου Χατζιδάκι και του Μίκη Θεοδωράκη πένθιμα; l Είναι, φαίνεται, κατά την κρίση σοβαρών κατά τα άλλα ραδιοσταθμών,
l οι οποίοι μπορεί ολοχρονίς να αγνοούν σχεδόν ολοκληρωτικά στις εκπομπές τους το l –ακμαίο πάντα και ασφαλώς αξεπέραστο– l έργο των δύο αυτών κορυφών του ελληνικού μέλους, l αλλά το θυμούνται τη… Μεγάλη Εβδομάδα. l Οπως έβαζε παλιά το, μοναδικό τότε, δημόσιο ραδιόφωνο μόνο κλασική μουσική. l Και μάλιστα τι «θυμούνται» και βάζουν από το πολυποίκιλο έργο τους; l Ο,τι λάχει κι αβασάνιστα. l Τρεις τουλάχιστον φορές ένα πρωινό l Μεγάλη Πέμπτη ή Παρασκευή, δεν θυμάμαι l άκουσα στον ίδιο σταθμό την άσχετη με το Θείο Πάθος «Αθανασία» των Χατζιδάκι-Γκάτσου l ενώ βάλανε και του Μίκη το πανάσχετο εμβατήριο «Ποιος δεν μιλά για τη Λαμπρή» l σχετικό μόνο με την αντίσταση των Ιρλανδών στον Εγγλέζο δυνάστη, l από τη μουσική για το έργο του Μπρένταν Μπίαν «Ενας όμηρος» l – «σε σκηνοθεσία Κάρολου Κουν» είπε ο παρουσιαστής εξίσου αβασάνιστα, γιατί το είχε σκηνοθετήσει βέβαια ο Λεωνίδας Τριβιζάς στο Κυκλικό Θέατρό του.
Σημεία των καιρών. l Και το ότι τα ελληνικά ραδιόφωνα αγνοούν προκλητικά το σπουδαίο έργο Μάνου και Μίκη, l και το ότι «θυμούνται» ως «πένθιμα» κάποια τραγούδια τους τη Μεγάλη Εβδομάδα.
Η παρακμή στάζει από παντού.