Ο Μάνος Κοντολέων (www.kontoleon.gr) είναι πεζογράφος. Το πλέον πρόσφατο βιβλίο του είναι «Η Κασσάνδρα στη Μαύρη Αμμο» (Εκδόσεις Πατάκη). Πρόκειται για ένα μυθιστόρημα που ανασκαλεύει τους μύθους και ερμηνεύει απρόσμενα το σύμβολο μιας διαχρονικής ηρωίδας.
Ποια βιβλία έχετε αυτόν τον καιρό πλάι στο κρεβάτι σας;
Μια στοίβα! Πάνω πάνω βρίσκεται «Η κυρία Οσμοντ» του Τζον Μπάνβιλ.
Ποιος ήρωας/ηρωίδα λογοτεχνίας θα θέλατε να είστε και γιατί;
Ομολογώ πως δεν έχω ποτέ σκεφθεί κάτι τέτοιο. Ισως γιατί τα μεγάλα πάθη προτιμώ να τα διαβάζω ή να τα γράφω από το να τα ζω εγώ ο ίδιος.
Διοργανώνετε ένα δείπνο. Ποιους συγγραφείς καλείτε, ζώντες και τεθνεώτες;
Από τους ζώντες θα φώναζα πολλούς, αλλά για να μην παρεξηγηθώ από ακόμα περισσότερους, αναφέρω μόνο τον Θωμά Κοροβίνη και τον Θανάση Τριαρίδη – όσοι τους γνωρίζουν από κοντά, θα με καταλάβουν. Από ξένους τον Οσκαρ Ουάιλντ και τον Φραντς Κάφκα – απροσδόκητες κουβέντες θα περίμενα να ακούσω.
Ποιο ήταν το πιο ενδιαφέρον στοιχείο που μάθατε πρόσφατα χάρη στην ανάγνωση ενός βιβλίου;
Διαβάζω συνήθως λογοτεχνία. Και από τα δικά της «τέκνα» δεν περιμένω κάτι να μάθω, αλλά να αισθανθώ.
Ποιο κλασικό βιβλίο διαβάσατε πρόσφατα για πρώτη φορά;
Την «Παναγία των Παρισίων» του Ουγκώ… Αφορμή η πρόσφατη καταστροφή του ναού.
Το βιβλίο που έχετε διαβάσει τις περισσότερες φορές;
Με ταξιδεύετε πολλά χρόνια πίσω. Στην εφηβεία μου. Τότε που διάβασα για πάνω από τέσσερις φορές και αμέτρητες ξεφύλλισα το μυθιστόρημα της Σελίνκο «Ντεζιρέ».
«Η Κασσάνδρα στη μαύρη άμμο»: Τι σας έκανε να επιλέξετε την Κασσάνδρα ως ηρωίδα;
Η διαχρονικότητα αυτού που για εμένα συμβολίζει η Κασσάνδρα: το άτομο εκείνο που μπορεί να βλέπει το πού οδηγούν οι άφρονες πράξεις ηγεμόνων και λαών, αλλά δεν μπορεί να τους πείσει να μην τις πράττουν.
Πώς αντανακλάται στο σήμερα αυτός «ο ιδιότυπος πολιτικός προβληματισμός του χθες», όπως περιγράφετε το μυθιστόρημά σας;
Νομίζω πως η εποχή μας είναι μια κατεξοχήν περίοδος της ανθρωπότητας, κατά την οποία εμείς οι ίδιοι οι άνθρωποι καταστρέφουμε όλα όσα ή μας χαρίστηκαν από τη Φύση ή μας κληροδοτήθηκαν από τις προηγούμενες γενιές. Η συλλογική εμπειρία αγνοείται, ακριβώς όπως ένας επαναστατημένος έφηβος αδιαφορεί για την όποια συμβουλή του γονιού του. Μόνο που η δυτική κοινωνία του 21ου αιώνα δεν μπορεί να ισχυριστεί πως διανύει περίοδο εφηβείας.
Μετράτε ήδη σαράντα χρόνια και σχεδόν εξήντα βιβλία: αν είχατε την ευκαιρία ένα από αυτά να το ξαναγράφατε, θα το κάνατε;
Μα, ήδη, το κάνω. Γιατί, καθώς ολοκληρώνεται αυτή η σαραντάχρονη πορεία μου, αυθόρμητα από τη μια έχω αρχίσει να επεξεργάζομαι κείμενα κλασικά, αλλά και να ξαναγράφω τα πρώτα μου βιβλία. Ισως γιατί θέλω από τη μια να διορθώσω τα λάθη της συγγραφικής μου νεότητας και από την άλλη να μαθητεύσω εν νέου στα εργαστήρια των μεγάλων δασκάλων.