Η μούσα ενός ασπρόμαυρου ποιήματος

Η μούσα ενός ασπρόμαυρου ποιήματος

1' 12" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Η Μάριελ Χέμινγουεϊ είναι η Τρέισι και ο Γούντι Άλεν ο Άιζακ στο «Μανχάταν», το ασπρόμαυρο νεοϋορκέζικο πεζό ποίημα που ο Άλεν γύρισε το 1979. Ο Άιζακ είναι πολύ μεγαλύτερος από την τρυφερή σαν μίσχο Τρέισι και επιμένει ότι δεν πρέπει να τον ερωτευτεί. Αλλά η Τρέισι δεν τον ακούει. Το κλάμα της στην αναγγελία του χωρισμού τους είναι μία από τις πιο συγκινητικές στιγμές του φιλμ: βλέπεις στ’ αλήθεια ένα ερωτευμένο κορίτσι τη στιγμή που ραγίζει η καρδιά του.

Η Μάριελ ήταν υποψήφια για Όσκαρ εκείνη τη χρονιά, στα δεκαοκτώ της. Στη φωτογραφία ποζάρει στους διαπιστευμένους φωτογράφους του Φεστιβάλ των Καννών, πριν από ακριβώς σαράντα χρόνια, στις 12 Μαΐου του 1979. Η συνέχεια όμως δεν θα είναι ανάλογη. Εγγονή του (αυτόχειρα) Έρνεστ Χέμινγουεϊ, μεγαλωμένη σε μια άκρως δυσλειτουργική οικογένεια, με την αδελφή της Μάργκο να πεθαίνει από βαρβιτουρικά στα 42 της, θα αγωνιστεί και η ίδια σε όλη της τη ζωή με την κατάθλιψη.

Θα την ξαναδούμε να εμφανίζεται πλάι στον Γούντι Άλεν το 1996, στο «Διαλύοντας τον Χάρι», αυτή τη φορά υποδυόμενη μια πολιτικώς ορθή, δυσκοίλια μαμά που καταγγέλλει τον Χάρι (Άλεν) για ανάρμοστη συμπεριφορά. Εμφανίζεται σε μόλις δύο σκηνές. Διατηρεί την ομορφιά της, αλλά, φυσικά, η Τρέισι του «Μανχάταν» ανήκει πλέον σε ένα άλλο ημερολόγιο: η ασπρόμαυρη Τρέισι να γελάει με την καρδιά της μέσα στο Σέντραλ Παρκ, σε βόλτα με άμαξα, πλάι στον αγαπημένο της, υπό τους ήχους του «Embraceable You» και του «But Not For Me». ■

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή