Για τον Σαρλ Μποντλέρ, ο περιπατητής στην πόλη, ο flaneur, είναι ένας πρίγκιπας που απολαμβάνει όλα τα μέρη, μέσα στην ανωνυμία του. Η περιπλάνηση είναι ο καλύτερος τρόπος να γνωρίσουμε έναν τόπο. Για εμάς τους ταλαιπωρημένους Αθηναίους είναι ίσως το μυστικό για να μπορέσουμε να ερωτευθούμε ξανά μια πρωτεύουσα που θα ήθελε να αισθανθεί στο πετσί της τη φροντίδα μας. Στο καινούργιο του βιβλίο –πάλι από τις εκδόσεις Μεταίχμιο– ο καλός συνάδελφος Νίκος Βατόπουλος μας πλοηγεί στους μικρούς δρόμους, αυτούς που συχνά ο ίδιος αποκαλεί «αιμοφόρα αγγεία» των μεγάλων οδικών αρτηριών. Οπως και στο «Περπατώντας στην Αθήνα» πρόκειται για ένα απάνθισμα κειμένων του που έχουν δημοσιευθεί στην στήλη «Πτυχές» της «Κ».
Δίδυμες πόρτες στα στενά του Ρουφ που κάποτε έσφυζαν από ζωή.
Πιάνοντας στα χέρια μου το καινούργιο του πόνημα, σκέφθηκα πως κάθε δημοσιογράφος έχει το χάρισμα να αφουγκράζεται διαφορετικά πράγματα. Ο Βατόπουλος μπορεί να ακούσει αυτούς τους αχνούς ψιθύρους των παλαιών σπιτιών, που στέκουν παραμελημένα ή ξεχασμένα. Μπορεί να καταγράψει τη μυστική ζωή από τα αθηναϊκά δρομάκια, να μπει στο παρελθόν τους. Ολες του οι αισθήσεις έχουν οξυνθεί για να μπορεί να επικοινωνεί μαζί τους και να μας μεταφέρει τρυφερά τις ιστορίες τους. Αυτό, όμως, που τον ενδιαφέρει περισσότερο στην πόλη του, δεν είναι μόνον το χθες αλλά το σήμερα και το αύριο. Ως δημοσιογράφος είναι ένα άγρυπνο μάτι που καταγράφει όλες τις πληγές στο δέρμα του αστικού ιστού: βανδαλισμοί, γκράφιτι, απανθρωπιές της καθημερινότητας σε οικοδομήματα, πεζοδρόμια και πάρκα.
Υπάρχει μια άγνωστη Αθήνα που γίνεται προσβάσιμη χάρις στο βιβλίο.
Ο Βατόπουλος οραματίζεται ταυτόχρονα το μέλλον: στον πρόλογο του κομψού βιβλίου γράφει: «Αναρωτιέμαι, συχνά, αν όλα αυτά που συγκινούν κάποιους σήμερα στην Αθήνα, θα ορίζουν έναν τόπο συγκίνησης και για τις γενιές που θα έρθουν. Οσοι μελετούν το αστικό τοπίο επιθυμούν τέτοια ταξίδια στον χρόνο, στο παρελθόν και στο μέλλον. (…) Με απασχολεί ποια θα είναι η τύχη στις δεκαετίες που θα έρθουν όσων στέκονται ακόμη σήμερα μπροστά μας, και δεν αναφέρομαι μόνο στα παλιά σπίτια αλλά και στις μεταπολεμικές πολυκατοικίες».
Ενας χαριτωμένος σκύλος στην οδό Αλυος, δίπλα στο Χίλτον.
Τι ωραίο που θα ήταν αν οι πολιτικοί μας είχαν αυτήν την αίσθηση της διαχρονίας, να μπορούσαν να λειτουργήσουν χωρίς τις μικροσκοπιμότητες της τετραετίας; Το βιβλίο του Βατόπουλου είναι ένα δώρο προς όλους εμάς που μεγαλώσαμε στην άγνωστη αγκαλιά της Αθήνας και θα ήταν το πρώτο πράγμα που θα έστελνα στον φρεσκοεκλεγμένο δήμαρχο. Το «Μικροί Δρόμοι της Αθήνας» παρουσιάζεται απόψε στο Public Cafe στο Σύνταγμα, στις 9 μ.μ., με ομιλητές στην Ειρήνη Γρατσία και τον Κώστα Καλφόπουλο.