Πέρυσι η φωτογραφική έκθεση των μελών του Φωτογραφικού Κύκλου είχε τίτλο «Εικόνες καθημερινότητας». Φέτος ο Κύκλος –μη κερδοσκοπικό πολιτιστικό σωματείο που αριθμεί περίπου 250 μέλη και απευθύνεται σε όσους ενδιαφέρονται για την τέχνη της φωτογραφίας– κάνει ένα βήμα που πλησιάζει περισσότερο τα ενδότερα, τα οικεία, τα φαινομενικά τετριμμένα της σπιτικής ρουτίνας επιλέγοντας ως θέμα παρουσίασης την «Μπουγάδα».
Οπως σχολιάζει ο επιμελητής της έκθεσης που εγκαινιάζεται σήμερα, ο φωτογράφος, θεωρητικός της φωτογραφίας, δάσκαλος και ιδρυτής του Φωτογραφικού Κύκλου Πλάτων Ριβέλλης, το συγκεκριμένο θέμα είναι τόσο δυνατό, ώστε δεν αφήνει μεγάλα περιθώρια πρωτοτυπίας. Ολοι κάποια φορά γοητευθήκαμε από το θέαμα των ρούχων που «παίζουν» με τον αέρα, πόσο μάλλον όσοι εξασκούνται σε αυτή την τέχνη προσπαθώντας να κατανοήσουν την καλλιτεχνική πλευρά της απλής και αφηρημένης φωτογραφίας.
«Είναι λοιπόν η πρώτη ομαδική μας έκθεση όπου το θέμα υπερτερεί των φωτογράφων, και γι’ αυτό δεν πρέπει ο θεατής να αναζητήσει προτάσεις, αλλά να συλλάβει το θέμα στο σύνολό του με τις παραλλαγές που το υποστηρίζουν», λέει ο Πλάτων Ριβέλλης.
Για αυτόν τον λόγο στην έκθεση συμμετέχουν περισσότεροι από 100 φωτογράφοι με μόνον μία φωτογραφία ο καθένας, μια συγκεκριμένη επιμελητική επιλογή που έρχεται σε αντίθεση με τη συνήθη πρακτική της επιλογής δύο ή περισσότερων φωτογραφιών από κάθε δημιουργό, ώστε να δημιουργείται ένας διάλογος μεταξύ τους.
Η μπουγάδα έχει συχνά χρησιμοποιηθεί στην τέχνη με τον αυτονόητο συμβολισμό της: τάξη, καθαριότητα, οικογένεια. «Ειδικά για εμάς που ζούμε σε μια ηλιόλουστη μεσογειακή χώρα, τα κρεμασμένα ρούχα που λάμπουν στον ήλιο δίνουν την αίσθηση ότι όλα βαίνουν καλώς και ότι δεν έχουμε να φοβόμαστε τίποτα. Αντιθέτως, όταν τα σχοινιά της μπουγάδας είναι άδεια, η εικόνα μάς γεννά την αίσθηση ότι ίσως υπάρχει κάποια απειλή», σχολιάζει ο Ριβέλλης. «Για όσους από εμάς αγαπούμε και τον κινηματογράφο είναι με έμφαση χαραγμένες στο μυαλό μας οι εικόνες του Νράγιερ στον “Λόγο”, όπου τα ρούχα ανεμίζουν κρεμασμένα στο σύρμα όσο ζει η μητέρα και, όταν αυτά εξαφανίζονται αφήνοντας το σύρμα αδειανό, γίνεται ακόμα πιο οδυνηρά συνειδητή η απουσία της. Το ίδιο και σε πολλές ταινίες του Οζου, όταν ένα ενδιάμεσο πλάνο μπουγάδας προειδοποιεί τον θεατή ότι επιστρέψαμε στο σπίτι».
Ελληνοαμερικανική Ενωση και Hellenic American College, έως 8/6.