Δεν ξέρω πόσοι από εσάς ανησύχησαν που δεν είδαν ούτε μία μικρή αναφορά στην «Ευρώπη των λαών» στο προεκλογικό φιλμάκι του ΣΥΡΙΖΑ. Εχασε ο «Ευρωπαίος λαός» και την τελευταία του ελπίδα; Τον ξέχασε ο άνθρωπός του που μόλις ένα μήνα πριν, εγκαινιάζοντας την «Προοδευτική Συμμαχία», μιλούσε για την «Ελλάδα των πολλών και την Ευρώπη των λαών»; Θα μου πείτε εκεί, στο Γαλάτσι, ήταν στο μεταξύ μας, ενώ το τηλεοπτικό σποτ απευθύνεται στους Πανέλληνες και στους υπόλοιπους λαούς της Ευρώπης. Και εκεί, στην Ευρώπη, παραμονεύουν οι παρεξηγήσεις που προκαλούνται από τις κακόβουλες συγκρίσεις ανόμοιων στοιχείων. Διότι στην Ευρώπη των «εθνών και των λαών» απευθύνεται ο σχηματισμός της κ. Λεπέν. Ενώ η πρώην ηγέτις του κόμματος Εναλλακτική για τη Γερμανία Φράουκε Πέτρι κατηγόρησε την Ευρώπη ότι «δεν θέλει λαούς, θέλει πληθυσμούς». Στο Γαλάτσι, όταν μιλάς για «λαό», ξέρεις σε τι αναφέρεσαι, όταν όμως μπλέξεις στην ευρωπαϊκή Βαβέλ, η σημασία της λέξης αλλάζει. Θα μου πείτε, άλλος ο «λαός» της Αριστεράς του Τσίπρα και άλλος ο «λαός» της Λεπέν. Ο πρώτος είναι καλός, δεν είναι εναντίον του Ισλάμ ούτε και εθνικιστής, ενώ ο δεύτερος κουβαλάει στις πλάτες του αυτές και άλλες τόσες αμαρτίες. Απλώς και ο μεν και ο δε συναντιούνται στη λέξη «λαϊκισμός».
Είναι και η Ελλάδα των πολλών, θα μου πείτε, που υπερασπίζεται ο Τσίπρας, αποκλείοντας τις τρισκατάρατες ελίτ – χρήσιμες μόνον για κρουαζιέρες αναψυχής. Πόσοι θυμούνται ακόμη την αποστροφή της κ. Λεπέν στις προεδρικές εκλογές πρόπερσι; «Ηρθε ο καιρός να απελευθερώσουμε τον λαό από την αλαζονεία των ελίτ». Είναι φορές που η σημασία των λέξεων αποδεικνύεται τυραννική. Δεν μπορείς να της ξεφύγεις όποιες κι αν είναι οι προθέσεις σου. Ακόμη δεν έχω καταλάβει πώς σκέφτονται την Ευρώπη ο Τσίπρας και η παρέα του. Ποιος είναι ο πολιτισμός της, ποιο είναι το πολιτικό της βάρος στην οικουμένη της παγκοσμιοποίησης, ποιες είναι οι προοπτικές της. Το πιθανότερο είναι πως τίποτε απ’ αυτά δεν περνούν απ’ το μυαλό τους. Δύσκολα πράγματα. Τους φτάνει αυτό το ξόρκι «η Ευρώπη των λαών» και απλώς κάνουν πως δεν βλέπουν το λυκόφως που τους περιβάλλει. Νομίζουν πως έτσι εξορκίζουν και το αγαπημένο τους φάντασμα της Ακροδεξιάς και πάλι κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν ότι μιλούν στο ίδιο μήκος κύματος.
«Τι λαός, τι μη λαός και τι τ’ ανάμεσό τους». Ετσι, για να παραφράσω Ευριπίδη και Σεφέρη. Ναι, επί δεκαετίες λειτούργησε ως η θεϊκή δύναμη της προοδευτικής θρησκείας. Μια μάλλον μεταφυσική ύπαρξη, η οποία ποτέ δεν υπήρξε στην πραγματικότητα. Ηταν τεκμήριο αθωότητας να μιλάς στο όνομά του. Οταν όμως αυτήν την αθωότητα τη μοιράζεσαι με τη Λεπέν και τα συναφή επαγγέλματα, μάλλον θα πρέπει να αρχίσεις να ψάχνεις στο λεξικό τίποτε προσφορότερο.