Νέες ταινίες: Τζίνι, τραγούδι, χιπ χοπ και… εσώρουχα

Νέες ταινίες: Τζίνι, τραγούδι, χιπ χοπ και… εσώρουχα

5' 0" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Αλαντίν ★★½

ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ (2019)

Σκηνοθεσία: Γκάι Ρίτσι

Ερμηνείες: Γουίλ Σμιθ,

Μίνα Μασούντ, Ναόμι Σκοτ

Ο Γκάι Ρίτσι αναλαμβάνει να μεταφέρει άλλο ένα κλασικό κινούμενο σχέδιο της Ντίσνεϊ σε σύγχρονη live-action εκδοχή, έχοντας στη διάθεσή του μια πλούσια παραγωγή, αλλά και έναν λαμπερό πρωταγωνιστή. Ο ίδιος και ο συν-σεναριογράφος, Τζον Ογκουστ, επιλέγουν φανερά να κάνουν σύγχρονες ποπ ενέσεις στον παραδοσιακό μύθο, άλλοτε με καλύτερο και άλλοτε με πιο αδύναμο αποτέλεσμα.

Ο νεαρός Αλαντίν (Μίνα Μασούντ) είναι ένα χαμίνι που επιβιώνει με μικροκλεψιές στους δρόμους της εξωτικής Ακραμπα. Μια μέρα θα γνωρίσει εκεί τυχαία την όμορφη πριγκίπισσα Γιασμίν (Ναόμι Σκοτ), η οποία προσπαθεί να ξεφύγει από τον υπερπροστατευτικό σουλτάνο πατέρα της. Ο δεσμός των δύο νέων μοιάζει ανέφικτος, ωστόσο η ζωή του Αλαντίν σύντομα θα αλλάξει ριζικά χάρη στην επίσκεψη στη μαγική σπηλιά και στη γνωριμία του με το τζίνι (Γουίλ Σμιθ). Το πρόβλημα είναι πως το μυστικό του λυχναριού εποφθαλμιά επίσης ο μοχθηρός βεζίρης Τζαφάρ.

Ο Ρίτσι σκηνοθετεί με τους συνηθισμένους ταχείς ρυθμούς του, ένα φιλμ δίχως σοβαρές εκπλήξεις, γεμάτο μουσική –την αναλαμβάνει ο κάτοχος 8 Οσκαρ Αλαν Μένκεν– και χορό, το οποίο κερδίζει πόντους κυρίως χάρη στην πληθωρική παρουσία του Γουίλ Σμιθ. Ο Αμερικανός σταρ τραγουδά, χορεύει, ραπάρει και γενικώς δίνει μια πολύπλευρη παράσταση στο πλευρό των άλλων δύο πρωταγωνιστών. Από την άλλη, αυτός ο «Αλαντίν» με τις επιρροές του 21ου αιώνα φλερτάρει συχνά με τα όρια της υπερβολής ή και της γελοιότητας· ευτυχώς τα χρώματα και το κέφι τις περισσότερες φορές υπερισχύουν.

Το σουτιέν ★★★

ΔΡΑΜΑ (2018)

Σκηνοθεσία: Βάιτ Χέλμερ

Ερμηνείες: Πρέντρακ Μανοΐλοβιτς, Ντένις Λαβάντ, Παθ Βέγκα

Ο Γερμανός Βάιτ Χέλμερ υπογράφει ένα πολύ ιδιαίτερο φιλμ, το οποίο παρά την πλήρη απουσία διαλόγου ξεχωρίζει χάρη στον ποιητικό ρομαντισμό του. Ενας μεσήλικας μηχανοδηγός τρένου, ο οποίος πραγματοποιεί τα τελευταία του δρομολόγια στα προάστια του Μπακού, ανακαλύπτει έναν γυναικείο στηθόδεσμο σκαλωμένο πάνω στη μηχανή, προφανώς από κάποια μπουγάδα. Προσπαθώντας να τον επιστρέψει στην κάτοχό του, θα επισκεφθεί ένα ένα τα φτωχικά σπιτάκια του συνοικισμού, συναντώντας μια σειρά από γυναίκες. Το φιλμ μάς ταξιδεύει σε έναν κόσμο αυθεντικού ρεαλισμού, με τη μόνη διαφορά πως οι άνθρωποι δεν χρειάζεται να μιλούν μεταξύ τους. Δεν πρόκειται για βωβό σινεμά· αντιθέτως, οι διάφοροι ήχοι αλλά και η όμορφη μουσική επένδυση είναι στοιχεία πολύ σημαντικά για την ατμόσφαιρα και τη δράση της ιστορίας. Πότε βαθιά συγκινητικό και πότε αυθόρμητα κωμικό, το φιλμ διαχειρίζεται με λεπτότητα τα συναισθήματα, είτε του θεατή είτε των πρωταγωνιστών του.

Από την άλλη, κεντρικό ρόλο εδώ διαδραματίζει η ρομαντική εμμονή, η οποία γίνεται ο άξονας γύρω από τον οποίο τοποθετούνται διακριτικά σχόλια περί ανθρώπινων σχέσεων, απωθημένων και επικοινωνίας. Μπορεί η φύση της ταινίας να μην επιτρέπει την περαιτέρω ανάπτυξή τους, όμως η πρωτότυπη παρουσίαση μάλλον αξίζει τη «θυσία».

Ο Παραλίας ★★½

Σκηνοθεσία: Χάρμονι Κορίν

Ερμηνείες: Μάθιου Μακόναχι, Σνουπ Ντογκ, Τζόνα Χιλ

Σε μόνιμες διακοπές

Ο δημιουργός του συναρπαστικά πρωτότυπου «Spring Breakers», Χάρμονι Κορίν, συνεργάζεται με τον σπουδαίο Μάθιου Μακόναχι. Ο τελευταίος αναλαμβάνει τον ρόλο του Μούντογκ, ενός βυθισμένου στις καταχρήσεις συγγραφέα, ο οποίος περνά τη ζωή του αντισυμβατικά μεταξύ Καραϊβικής και Μαϊάμι. Η ταινία παίρνει γρήγορα αυτή τη μισοκωμική, μισοδραματική διάσταση που χαρακτηρίζει τον δημιουργό της, όμως εδώ δεν λειτουργεί πάντα αποτελεσματικά. Ο Μακόναχι προφανώς ανταποκρίνεται θετικά σε ένα ρόλο κομμένο και ραμμένο στα μέτρα του. Από την άλλη, όλο αυτό το όργιο ουσιών, σεξ και ανεμελιάς φέρει ελάχιστα έξυπνα σχόλια, που θα μπορούσαν να εξισορροπήσουν τη ρηχότητά του.

Σκότωσα το αφεντικό μου ★★½

Σκηνοθεσία: Αλάν Μοντουί

Ερμηνείες: Σεσίλ ντε Φρανς, Γιολάντε Μορό, Οντρεϊ Λαμί

Γυναίκες στον δρόμο

Ο Γάλλος σεναριογράφος Αλάν Μοντουί κάνει το σκηνοθετικό του ντεμπούτο παρουσιάζοντας ένα, ανά στιγμές, διασκεδαστικό φιλμ, που όμως δεν αποφεύγει μερικούς από τους συμβατικούς «κινδύνους» της κωμωδίας. Πρωταγωνίστριά του είναι Σάντρα, μια παλιά νικήτρια των καλλιστείων που τώρα αναγκάζεται να μετακομίσει πίσω στη μητέρα της, λόγω έλλειψης εργασίας και σχετικών προσόντων. Τελικά θα πιάσει δουλειά σε τοπικό εργοστάσιο, ωστόσο εκεί θα σκοτώσει το αφεντικό της… κατά λάθος. Εχοντας βρεθεί πια στο στόχαστρο της μαφίας, μαζί με δύο συναδέλφους της, θα προσπαθήσει να ξεφύγει. Δυναμική γυναικεία ταυτότητα και μπόλικη (κωμική) δράση είναι τα στοιχεία ενός φιλμ, που πάντως δεν διεκδικεί δάφνες πρωτοτυπίας.

Everything is wonderful

Σκηνοθεσία: Πία Μέχλερ

Ερμηνείες: Πία Μέχλερ, Τόνια Σωτηροπούλου

Πάρτι στη Νέα Υόρκη

H Γερμανίδα ηθοποιός και σκηνοθέτις, Πία Μέχλερ, ενώνει τις δυνάμεις της με την Τόνια Σωτηροπούλου, σε μια ανέμελη κομεντί που διαδραματίζεται στη Νέα Υόρκη. Η Λένα ζει μια φαινομενικά όμορφη και τακτοποιημένη ζωή στο διαμέρισμά της στο Μπρούκλιν. Η Μαρία από την άλλη είναι μια απογοητευμένη επίδοξη ηθοποιός, η οποία δεν καταφέρνει να βρει τη θέση της στη βιομηχανία του θεάματος και δουλεύει ως σερβιτόρα. Οταν η πρώτη θα αντιληφθεί πως ο σύζυγός της την απατά, οι δύο φίλες θα αποφασίσουν να συγκατοικήσουν και μαζί να περάσουν μια ξέγνοιαστη εβδομάδα ατελείωτου πάρτι. Δύο σύγχρονες μετανάστριες από την Ευρώπη κατακτούν το «Μεγάλο Μήλο».

Εμείς…

Με ένα φόρο τιμής στη μοναδική Ανιές Βαρντά κλείνει τις φετινές του δραστηριότητες το Exile Room. Η «γιαγιά» της νουβέλ βαγκ θα βρεθεί στο επίκεντρο μέσα από δύο αριστουργηματικά ντοκιμαντέρ, ένα απόψε και ένα την επόμενη Πέμπτη, ενδεικτικά μιας δημιουργού που δεν σταμάτησε ποτέ να εκπλήσσει. Το πρώτο (23/5) με τίτλο «The Gleaners and I» (2000) είναι αφιερωμένο στους παρίες της γαλλικής εξοχής. Ρακοσυλλέκτες, άστεγοι και καλλιτέχνες του δρόμου περνούν μπροστά από τον φακό, σε ένα συγκινητικό και αστείο φιλμ. Από την άλλη, στο «The Beaches of Agnes» (30/5), η Γαλλίδα σκηνοθέτις επισκέπτεται τις αναμνήσεις της παιδικής της ηλικίας, καθώς και σημαντικές στιγμές από την υπόλοιπη ζωή της. Στις 9 μ.μ., Αθηνάς 12.

…και οι άλλοι

Ηταν αναμενόμενο και επιβεβαιώθηκε. Ο Κουέντιν Ταραντίνο κατάφερε να κλέψει την παράσταση στο φετινό Φεστιβάλ Καννών, με μία από τις πιο πολυαναμενόμενες ταινίες της χρονιάς. Παρά τους φόβους πως δεν θα προλάβαινε να το τελειώσει εγκαίρως, το «Κάποτε στο Χόλιγουντ» παρουσιάστηκε τελικά το βράδυ της Τρίτης στην Κρουαζέτ, αποσπώντας διθυραμβικά σχόλια και κερδίζοντας (άνετα) τη μάχη του κόκκινου χαλιού. Μπραντ Πιτ, Λεονάρντο ντι Κάπριο και φυσικά ο ίδιος ο Ταραντίνο βρέθηκαν εκεί τραβώντας όλα τα φλας. Στα της ταινίας, όσοι την είδαν την περιγράφουν ως ένα σύγχρονο «Pulp Fiction».

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή