Τελικά, οι παροχές και τα δωράκια της τελευταίας στιγμής, τα επιδόματα στους συνταξιούχους που βαφτίστηκαν 13η σύνταξη, οι μειώσεις του ΦΠΑ που άρχισαν να ισχύουν από τα μέσα Μαΐου και βέβαια οι διορισμοί ημετέρων σε χιλιάδες θέσεις του Δημοσίου δεν μπόρεσαν να ανακόψουν τη συντριβή του ΣΥΡΙΖΑ στις χθεσινές ευρωεκλογές. Ούτε και να αποτρέψουν την ήττα του κόμματος στις κάλπες των περιφερειακών και δημοτικών αναμετρήσεων, όπου το κόμμα της «πρώτης φοράς Αριστερά» δεν πέτυχε κανέναν από τους στόχους του. Ο κ. Τσίπρας δέχτηκε χθες ένα ισχυρό ράπισμα από τον ελληνικό λαό για τα τεσσεράμισι χρόνια φαύλης διακυβέρνησης της χώρας από τους ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Που ξεκίνησε με τους ψευτοτσαμπουκάδες κατά της Γερμανίας, την καλλιέργεια της ρητορικής του μίσους και της στρατηγικής του διχασμού για να καταλήξει στο τρίτο και πιο επώδυνο μνημόνιο στο παρά ένα του Grexit, σε ακόμη μία τριετία λιτότητας που ισοπέδωσε τους μη προνομιούχους, γονάτισε τη μεσαία τάξη ενώ κόστισε στη χώρα πάνω από 85 δισ. ευρώ.
Οι πολίτες απάντησαν με συντριπτικό τρόπο στην αλαζονική διακυβέρνηση Τσίπρα, που συνοψίζεται στην απίστευτη δήλωση του πρωθυπουργού ότι δεν υπάρχει ούτε μία στο εκατομμύριο πιθανότητα να χάσει από τον κ. Μητσοτάκη. Αλλά και στη συστηματική προσπάθεια του συστήματος Μαξίμου να ποδοπατήσει τους θεσμούς, να χειραγωγήσει τη Δικαιοσύνη και να βάλει στη φυλακή με στημένες καταθέσεις προστατευόμενων ψευδομαρτύρων τους πολιτικούς αντιπάλους.
Εγινε φανερό ότι η πλειονότητα των ψηφοφόρων ασφυκτιά πλέον από την πλήρη διάλυση του κράτους και ζητεί πολιτική σταθερότητα, οικονομική ανάπτυξη, υψηλού επιπέδου Παιδεία και κοινωνική προκοπή, που δεν συμβιβάζονται με το χάιδεμα των μπαχαλάκηδων, την ασυδοσία των μειονοτήτων στα πανεπιστήμια και τις αντιευρωπαϊκές κορώνες των κυβερνώντων.
Ο κόσμος κατάλαβε πλέον ότι ο μόνος τρόπος για να προχωρήσει η χώρα μπροστά είναι να πιστέψει στις δυνάμεις της, να μπορέσει να παραγάγει ανταγωνιστικά προϊόντα, να επενδύσει στη γνώση και στην καινοτομία, να εκμεταλλευτεί τις δυνατότητες που της δίνει η παγκοσμιοποιημένη οικονομία και να πάψει να περιμένει πλούτη με το μαγικό ραβδί, συμβιβαζόμενη με τη νοοτροπία της ήσσονος προσπάθειας και της συνδικαλιστικής διατήρησης κεκτημένων.
Παρά την ηχηρή απόρριψη του προγράμματός του, ο κ. Τσίπρας δεν φάνηκε να έχει αντιληφθεί ότι ο κόσμος ξύπνησε και δεν τρώει πλέον τον… σανό που του σερβίρει. Ακόμα και στο διάγγελμά του, με το οποίο αποδέχθηκε την πρόωρη προσφυγή στις κάλπες, ο κ. Τσίπρας επέμεινε στο ίδιο ξεπερασμένο απλουστευτικό δίλημμα. Ο λαός να διαλέξει: «ή σε ένα σχέδιο για τη στήριξη των πολλών με την έξοδο της χώρας από τα μνημόνια ή στην επιστροφή στα σκοτάδια της λιτότητας, του ΔΝΤ, στο χτες που όλοι ζήσαμε». Στα τέλη Ιουνίου θα πάρει απάντηση – και θα ’ναι ξανά εκκωφαντική.