Με τον ηλεκτρισμό της πρώτης φοράς και με μεγάλη περιέργεια, μπαίνω σε ένα καλλιτεχνικό studio στην Κυψέλη. Οδηγίες μού έχει δώσει μέσω μηνυμάτων η Σταματία, την οποία δεν γνωρίζω προσωπικά. Θάρρος ώστε να πάω σε μια συνάντηση μεταξύ αγνώστων μού έχει δώσει η ανάγκη για έκφραση και εκτόνωση, αλλά και η επιθυμία για κοινωνικοποίηση. Ασφάλεια ότι όλα θα πάνε καλά μου έδωσε το διαδικτυακό περιβάλλον, το προφίλ της διοργάνωσης στο Instagram. Παράδοξο; Ίσως.
Γύρω από ένα μακρύ τραπέζι καθόμαστε περίπου 25 άνθρωποι, οι περισσότεροι άγνωστοι μεταξύ μας. Απέναντί μου, κρυφακούω πως η κυρία είναι λογίστρια. Δίπλα μου κάθεται ο Βασίλης Καρούκ, που μόλις μου συστήθηκε. Είναι εικαστικός και θα είναι ο σημερινός μου παρτενέρ στην παρασκευή ταρτάρ. Είμαστε δύο πρωτοεμφανιζόμενοι στη λέσχη μαγειρικής του Mum Social Club.
Ρετρό κοινωνικότητα;
Λίγες ημέρες πριν, σκρολάροντας στο Ιnstagram, είδα μια φωτογραφία μιας γνωστής, η οποία συμμετείχε σε μια βραδιά βιβλίου. Από κλικ σε κλικ βρέθηκα στη σελίδα του Mum Social Club, μιας πλατφόρμας κοινωνικών συναναστροφών, μιας λέσχης που διοργανώνει θεματικές βραδιές. Η διοργανώτρια χρησιμοποίησε το
διαδίκτυο για να κάνει γνωστό το δικό της δίκτυο, μέσω των καναλιών που βρισκόμαστε όλοι, εδώ που είναι η δεύτερή μας παρουσία. «Τον Νοέμβριο έκανα μια μάζωξη στο σπίτι μου, ο καθένας έφερε φαγητό ρεφενέ, και έτσι μαζεύτηκαν από το πουθενά 50 άνθρωποι με ταπεράκια. Τότε αποφάσισα να δημιουργήσω μια τέτοια “θερμοκοιτίδα”, για να βρίσκεσαι με ανθρώπους εκτός δουλειάς. Τώρα που κανείς μας δεν έχει αρκετό ελεύθερο χρόνο, είναι δύσκολο να κάνεις αληθινές επαφές. Το socializing μεταξύ συναδέλφων μπορεί να γίνει μονότονο – όσοι εργαζόμαστε στην Τέχνη, ας πούμε, συνήθως βρισκόμαστε έξω από γκαλερί με ένα ποτήρι κρασί στο χέρι, αλλά δεν υπάρχει ουσιαστική κοινωνικοποίηση», εξηγεί η δημιουργός του, Σταματία Δημητρακοπούλου, ιστορικός τέχνης και καλλιτεχνική διευθύντρια της Art Athina. Το Mum είναι ένας ρετρό τρόπος για να βάλεις φρένο στο πήξιμο της καθημερινότητας, να γνωρίσεις κόσμο, να κουβεντιάσεις για ένα βιβλίο, για κάτι νόστιμο που έφαγες. Εμπνεύστηκε το όνομά του από τις μαμάδες, το νόστιμο φαγητό, την προστασία και την συντροφικότητα που μας παρέχουν, αλλά δεν αφορά μόνο αυτές. Είναι μια κανονική κοινωνική συναναστροφή με ανθρώπους που μπορεί να γνωρίζεις ή όχι, από διαφορετικούς επαγγελματικούς κύκλους, ένα δίκτυο φίλων και φίλων των φίλων. Ξεκίνησε τον Ιανουάριο με θεματικές βραδιές, για φαγητό, βιβλία και κεραμική. Ο Μάρτιος ήταν ο μήνας του καρναβαλιού, μια αφιέρωση στις γήινες απολαύσεις, το Carne Levare. Η λέσχη μαγειρικής ήταν αφιερωμένη στο κρέας, με έναν μάγειρα να δείχνει βήμα βήμα πώς φτιάχνεται το ταρτάρ, στη βραδιά βιβλίου ανέλυσαν την «Ιστορία του Ματιού» του Τζορτζ Μπατάιγ, ενώ στο μάθημα κεραμικής δημιούργησαν χρωματιστά διονυσιακά αντικείμενα. Ο Απρίλιος ήταν αφιερωμένος στην οικολογία και στο book club ο Γιώργος Ίκαρος Μπαμπασάκης ήταν ο καλεσμένος ομιλητής για το βιβλίο «Ο άρχοντας των μυγών» του Γουίλιαμ Γκόλντινγκ. Ο Μάιος είναι αφιερωμένος στα λουλούδια.
H αληθινή ταυτότητα
Ο διπλανός μου, ήδη μυημένος, έχει έρθει σε όλες τις βραδιές βιβλίου. «Έτυχε να μην έχω διαβάσει κανένα από όσα παρουσιάστηκαν, αλλά με κράτησε ο τρόπος που γίνεται η ανάλυση· συζητάμε ελεύθερα, εμβαθύνουμε πολύ», εξηγεί ο Βασίλης, που αποκαλύπτει πως ήταν η πρώτη φορά που έφτιαχνε (με τις οδηγίες του σεφ Χρήστου Φασσέα) μοσχαρίσιο ταρτάρ. Είναι πεντανόστιμο. «Οι περισσότεροι πιστεύουν πως δεν μπορούν να μαγειρέψουν, ούτε να φτιάξουν ένα τασάκι στην κεραμική. Μέσω μιας τόσο απλής μορφής δημιουργίας, αποκτάς φοβερή αυτοπεποίθηση», σημειώνει η Σταματία.
Τι είμαστε όταν δεν είμαστε αυτό που γράφει η επαγγελματική μας κάρτα; Η Έλλη στην κανονική ζωή είναι ενδοκρινολόγος. Έμαθε για το Mum από το Instagram μιας φίλης και αποφάσισε να παρακολουθήσει τα event του Μαΐου. «Δεν έχω καλλιτεχνική φλέβα, αλλά η κεραμική μού άρεσε πάντα. Ήρθα και στη βραδιά βιβλίου, όπου ο ηθοποιός Άγγελος Παπαδημητρίου έκανε ανάγνωση στο “Όνειρο θερινής νυκτός” και κάποιοι παίξαμε σε ένα είδος αυτοσχέδιας παράστασης. Ήταν πολύ διασκεδαστικό! Μου αρέσει που δεν υπάρχει δέσμευση στην προσέλευση, μπορώ να κανονίσω πότε θα
διοχετεύσω την ενέργειά μου, ανάλογα με τον φόρτο εργασίας», λέει η Έλλη.
Την ώρα που θα περνούσες χαζεύοντας στα social media την περνάς φτιάχνοντας ένα τασάκι ή μαθαίνοντας να κόβεις σε κύβους φρέσκο τόνο. Η επαφή με τον πηλό σε γειώνει, η χαρά της δημιουργίας αλλά και η ικανοποίηση να πίνεις καφέ σε μια κούπα που έχεις φτιάξει ο ίδιος μάλλον δεν μπορεί να αποδοθεί με likes. ■