Φεύγοντας γύρω στις 7 το πρωί της Κυριακής από το αεροδρόμιο του Ελληνικού, οι σκέψεις ήταν κάπως συγκεχυμένες: Πάμε για ύπνο; Για πρωινό; Πάμε μήπως να ψηφίσουμε κατευθείαν; Ευτυχώς, η ζάλη από το αλκοόλ σε συνδυασμό με την κούραση από την οκτάωρη (και βάλε) ορθοστασία υπερίσχυσαν τελικά και δεν καταλήξαμε να προσπαθούμε να ρίξουμε το… εισιτήριο στην κάλπη. Από την άλλη, στη φετινή έκδοση του ADD Festival, τη μεγάλη γιορτή της ηλεκτρονικής μουσικής, δεν υπήρχαν εισιτήρια. Ούτε καν χρήματα σε κοινή θέα. Τα πάντα γίνονταν με ένα ειδικό βραχιολάκι, το οποίο, εκτός από το μέσα-έξω, χρησίμευε ακόμη στο να πληρώνεις για τα ποτά ή το φαγητό στους χώρους των συναυλιών. Αυτή η καινοτομία –για την Ελλάδα– ήταν ένα από τα στοιχεία μιας γενικώς άρτιας διοργάνωσης εκ μέρους του six d.o.g.s. και της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση, που κατάφερε να συγκεντρώσει κοντά στις δέκα χιλιάδες κόσμου στο Ελληνικό, παραμονές των εκλογών. Κι αν σχετικά νωρίς άκουγες κάποιες σκόρπιες πολιτικές κουβέντες, όσο η νύχτα προχωρούσε, τα πάντα καλύφθηκαν από τα ντεσιμπέλ. Δεν ήταν βέβαια παντού το ίδιο. Προφανώς είναι αλλιώς να λικνίζεσαι στον ρυθμό των ονειρικών μελωδιών του Kiasmos στην ανοικτή κεντρική σκηνή και διαφορετικό να «κοπανιέσαι» με τα ογκώδη μπάσα της Miss Kittin στο… καταγώγιο. Αυτό ήταν ίσως και το καλύτερο στοιχείο του φετινού ADD: η βόλτα.
Καθαρός αέρας και περισσότερη ελευθερία κινήσεων έξω, μπροστά από μια εντυπωσιακή σκηνή-οθόνη· ατμόσφαιρα ντίσκο με τον ανάλογο φωτισμό και άκρως χορευτικές μουσικές επιλογές στο πελώριο εσωτερικό· και ένα ελαφρώς κλειστοφοβικό ηχητικό τούνελ στη, γεμάτη καπνό, ιδρώτα αλλά και τρομερή ενέργεια, μικρότερη σκηνή.
Εκεί ζήσαμε και την καλύτερη στιγμή της βραδιάς, με τη Γαλλίδα Miss Kittin να παραδίδει ένα εκπληκτικό σετ με βυθίσεις και κορυφώσεις, ωραία φωνητικά από την ίδια και ένταση που παρέσυρε το κοινό. Υστερα από όλον αυτόν τον χαμό, το φινάλε ήταν σχεδόν λυτρωτικό: Οι διάσημοι Deep Dish έδωσαν τον τόνο και οι Αθηναίοι χόρεψαν στη δροσιά, με τον ήλιο να βάφει τα πάντα σε υπέροχο πορτοκαλί.