Η ερμηνεία του εκλογικού αποτελέσματος δεν είναι εύκολο σπορ, αλλά υπάρχουν στοιχεία που διαλύουν μια σειρά μύθων με τους οποίους πορευθήκαμε σε ολόκληρη την προεκλογική περίοδο. Υπήρχε, για παράδειγμα, η αίσθηση ότι το μεγάλο πρόβλημα για τον ΣΥΡΙΖΑ θα περιοριζόταν κυρίως στη βόρεια Ελλάδα εξαιτίας του «Μακεδονικού». Τα νούμερα δείχνουν εντυπωσιακή γεωγραφική διασπορά της υποχώρησης των κυβερνητικών ποσοστών. Η πτώση είναι καθολική σε όλη τη χώρα.
Επίσης, είχε δημιουργηθεί η εντύπωση ότι το δυνατό σημείο του Αλέξη Τσίπρα θα ήταν τα μεγάλα αστικά κέντρα και κυρίως η Αττική. Αλλος ένας μύθος που κατέρρευσε την Κυριακή. Για να μην πούμε για τους νέους και τους δημοσίους υπαλλήλους, που πιστώναμε με μεγάλη ευκολία στις «δεδομένες» δεξαμενές του ΣΥΡΙΖΑ.
Ολα αυτά τελείωσαν μέσα σε ένα βράδυ. Αλλά γιατί η κοινωνία επιφύλαξε στην κυβέρνηση μια τόσο οδυνηρή έκπληξη; Η απάντηση θα πρέπει να αναζητηθεί στο πρόσωπο του ίδιου του πρωθυπουργού.
Ο Αλέξης Τσίπρας (όπως έδειξε και η ομιλία του το βράδυ της Κυριακής) επιμένει να πολιτεύεται με όρους 2014 και 2015: «Εμείς/αυτοί», «λαός/ολιγαρχία», «με τους πολλούς/με τους λίγους», «προοδευτική παράταξη»/«συντήρηση». Ολα τα τοτέμ του μνημονιακού διχασμού βρίσκονται στη θέση τους κάθε φορά που ο πρωθυπουργός δυσκολεύεται, κάθε φορά που πιστεύει ότι αυτός είναι ο μοναδικός τρόπος για να συσπειρώσει το κομματικό του ακροατήριο. Ομως αυτό που μοιάζει να ξεχνάει υπερβολικά συχνά ο Αλέξης Τσίπρας, είναι ότι δεν υπάρχει πια «κομματικό ακροατήριο». Στην πραγματικότητα, ο Αλέξης Τσίπρας δεν έχει κόμμα. Ο ΣΥΡΙΖΑ μετά τη θύελλα του 2015 είναι ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας. Και χωρίς κομματικό ακροατήριο δεν διαθέτεις ερείσματα στις τοπικές κοινωνίες. Το απέδειξαν με ένταση οι δραματικές επιδόσεις στις αυτοδιοικητικές εκλογές. Μετά σε παίρνει η μπάλα: χάνεις την επαφή με την πραγματικότητα και βρίσκεις καταφύγιο σε όλα τα ξεψυχισμένα κλισέ της Μεταπολίτευσης.
Αλλά η κοινωνία προχωράει, αφήνει πίσω της τη μνημονιακή περίοδο και αναζητεί με αγωνία αυτούς που θα μιλήσουν πειστικά για το μέλλον της. Με άλλα λόγια, οι Ελληνες άλλαξαν πίστα. Οσοι από το πολιτικό σύστημα αρνούνται να το καταλάβουν θα το πληρώσουν. Για την ακρίβεια, το πληρώνουν ήδη.