Η προσφορά του στην οικονομία

Η προσφορά του στην οικονομία

4' 3" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Οπως κάθε φορά που δεν ξέρω πώς να αρχίσω, η καλύτερη διέξοδος είναι η αλήθεια, έστω και αν είναι ακατάλληλη για εισαγωγή. Δεν έχω συνέλθει ακόμη, το παραδέχομαι, από την ευχάριστη έκπληξη της Κυριακής. Ισως να φταίει η υπερβολική δόση, καθώς είχαμε πια ξεχάσει πώς είναι η γεύση της νίκης· πάντως, ακόμη δεν μπορώ να συμμαζέψω τις σκέψεις μου, ακόμη δεν μπορώ να δω τη συνολική εικόνα. Νιώθω σαν να έχω μόλις βγει από τρακάρισμα: ψάχνομαι να καταλάβω τι έγινε και δεν αισθάνομαι τίποτα. Αφήνω, λοιπόν, κατά μέρος το ουσιώδες ερώτημα των ευρωεκλογών, όπως το έθεσα με βιβλικούς όρους στο σημείωμα της περασμένης Κυριακής, για να επιχειρήσω να το απαντήσω την επομένη, όταν η εικόνα θα έχει καθαρίσει. (Και εγώ δεν θα βλέπω μπροστά μου όλα αυτά τα αστεράκια, που αναβοσβήνουν και κάνουν «μπλινκ!», όπως τώρα…) Προς το παρόν, θα παραμείνω στα επιμέρους.

Να σημειωθεί, κατ’ αρχάς, ότι χάρη στις ευρωεκλογές είναι η πρώτη φορά που μπορώ να αναγνωρίσω στον Αλέξη Τσίπρα ότι πράγματι προσέφερε υπηρεσίες στην οικονομία: τα μεν spreads έπεσαν (κατακόρυφα, όπως θα μπορούσε θαυμάσια να έχει πει ο πρόεδρος, που είναι και μηχανικός…), το δε χρηματιστήριο εκτοξεύθηκε μόλις ο πρωθυπουργός ανακοίνωσε τις βουλευτικές εκλογές, που όλοι πλέον προεξοφλούν ότι θα τις χάσει ο ΣΥΡΙΖΑ και θα αναδείξουν κυβέρνηση Ν.Δ. υπό τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Είπα, όλοι; Κακώς, γιατί μπορεί να κατηγορηθώ για σεξισμό, αφού η Εφη Αχτσιόγλου εξαιρείται. Η υπουργός Εργασίας πιστεύει ότι «γυρίζει το αποτέλεσμα» στο διάστημα των λίγων εβδομάδων μέχρι τις εκλογές. Δεν πρέπει να κριθεί με αυστηρότητα η περίπτωσή της, διότι άλλοι συνάδελφοί της βρίσκονται σε πολύ χειρότερο στάδιο. Ο Χρήστος Σπίρτζης, λ.χ., δεν έχει καν αντιληφθεί ο καημένος ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχασε, και μάλιστα με τη μεγαλύτερη διαφορά που έχει σημειωθεί ποτέ.

Εν πάση περιπτώσει, ποτέ του ο Τσίπρας δεν έκανε τίποτε άλλο τόσο ευεργετικό για την οικονομία όσο η παταγώδης αποτυχία του στις ευρωεκλογές, αλλά και το γεγονός –ας μην το παραβλέπουμε– ότι την αναγνώρισε αμέσως, προκηρύσσοντας εκλογές και δεν εξέθεσε την οικονομία στους κινδύνους της πολιτικής αβεβαιότητας. Αυτό τουλάχιστον οφείλουμε να του το αναγνωρίσουμε, εφόσον μάλιστα μιλούμε για έναν άνθρωπο ο οποίος έχει επανειλημμένως σπάσει το γαϊδουρόμετρο με τον κυνισμό της ιδιοτέλειάς του. 

Εξυπακούεται από τα παραπάνω, αλλά είναι χρήσιμο παρ’ όλα αυτά να το επισημάνουμε λόγω της περιρρέουσας ανοησίας, ότι ο μεγάλος νικητής των ευρωεκλογών ήταν ο Κυριάκος Μητσοτάκης προσωπικά. Δεν ήταν τα γλυκερά φατσάκια του Κουμουτσάκου και του Χαρακόπουλου (που είδαμε στο Instagram) αυτά που έφεραν τη νίκη, όσο χαριτωμένα και αν είναι τα χρυσά μου. Ηταν μάλλον η ευθύτητα και η σαφήνεια με την οποία μίλησε ο Κυριάκος για τα δύσκολα θέματα, όπως οι μεταρρυθμίσεις στο κράτος και στη διοίκηση, αυτό που έκανε τη διαφορά, επειδή ακριβώς έδειξε μια προοπτική πέρα από τον ανακυκλούμενο κρατισμό των γαλαζοπράσινων (πλύθηκαν μαζί, δυστυχώς) πασόκων ή των επίδοξων πασόκων του ΣΥΡΙΖΑ. Είναι τρομερό, αν το σκεφθείτε, ότι ο μοναδικός τομέας ανακύκλωσης στον οποίο πέτυχε η Ελλάδα είναι ο μόνος άχρηστος και επιβλαβής: η ανακύκλωση ιδεών που απέτυχαν στην πράξη.

Σκουπίδια

Μιλώντας παραπάνω για ανακύκλωση, αναρωτιέμαι πώς είναι δυνατόν να περνάει στον δεύτερο γύρο για την Περιφέρεια Πελοποννήσου ο Πέτρος Τατούλης, ο οποίος έχει αποτύχει οικτρά στο θέμα των σκουπιδιών που πνίγουν την Πελοπόννησο. (Το αξιοσημείωτο, δε, είναι ότι ο ίδιος ο Τατούλης είναι προϊόν ανακύκλωσης: ξεκίνησε από αριστεριστής, έγινε φιλελεύθερος, μετά νεοκαραμανλικός της λαϊκής χαζοδεξιάς και, τέλος, σύμμαχος του ΣΥΡΙΖΑ…) Η επιτυχία του αυτή απλώς επιβεβαιώνει τις επιφυλάξεις μου για την Πελοπόννησο και τους κατοίκους της. Οχι ότι με στενοχωρεί αυτό! Πάντα απολάμβανα τις προκαταλήψεις μου, ιδίως όταν η ζωή τις επαληθεύει…

Η έκπληξη

Αν κάποιος ή, μάλλον, κάποια αξίζει τον χαρακτηρισμό είναι η Ελενα Κουντουρά, η οποία κατάφερε να εκλεγεί δεύτερη μεταξύ των ευρωβουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ, παρά την προέλευσή της από τα άκρα της Λαϊκής Δεξιάς και, κυρίως, παρά το γεγονός ότι ανήκει στην κατηγορία των στελεχών που ο Τσίπρας αναγκάστηκε να ψωνίσει από την ελεύθερη αγορά, όταν βρέθηκε στην ανάγκη. Ομολογουμένως, δεν περίμενα να εκλεγεί. Πώς είναι δυνατόν να γίνεται αποδεκτή ως συντρόφισσα η Κουντουρά, η οποία στο κάτω κάτω δεν ήταν να πεις κιόλας ότι υπερασπίστηκε με ασυνήθιστη ευφράδεια την πολιτική μετάλλαξή της! Αντιθέτως, η μεταστροφή της συντελέστηκε στη σκιά και τη σιωπή.

Δεν έχω την παραμικρή αμφιβολία ότι το οφείλει στον Πάνο Καμμένο, ο οποίος με τις απροκάλυπτα χυδαίες επιθέσεις εναντίον της κατάφερε να την παρουσιάσει ως θύμα, σε ένα εκλογικό κοινό που ενοχλείται ιδιαιτέρως από οτιδήποτε εκλαμβάνουν ως σεξισμό. Ο τέως αρχηγός της ήταν αυτός που της άνοιξε την πόρτα στην Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Πολύ σύντομα, αυτή θα είναι στην Ευρωβουλή και αυτός με χαβανέζικο πουκάμισο θα σερβίρει σφηνάκια…

Ουφ!

Τεράστια είναι η ανακούφιση στην παρέα της ΔΗΜΑΡ. Η απόφαση του Τσίπρα να μην παραιτηθεί ως πρωθυπουργός, ώστε να μη χρειαστεί υπηρεσιακή κυβέρνηση, επιτρέπει στον Θανάση Θεοχαρόπουλο να παραμείνει υπουργός Τουρισμού για ακόμη 30 ημέρες. Μικρό διάστημα, αλλά αρκετό ώστε ο Θανάσης να ολοκληρώσει το έργο του στον τουρισμό…

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή