Επειτα από δύο ευρωεκλογές, μπορεί πια κανείς να το πει με βεβαιότητα: Το σύστημα του σταυρού με στίβο ολόκληρη την επικράτεια ευνοεί την αναπαραγωγή μιας κλειστής πολιτικής πανίδας. Το μοναδικό μέσο εκλογής είναι η περιλάλητη «αναγνωρισιμότητα». Η Ελλάδα καταλήγει έτσι να εκπροσωπείται στο Ευρωκοινοβούλιο είτε από παλαιούς επαγγελματίες της πολιτικής είτε από τηλεαστέρες – της δημοσιογραφίας, του αθλητισμού ή του κοινού θεάματος. Από τον ανταγωνισμό εξοβελίζονται οι νέοι –όχι ηλικιακά– υποψήφιοι, ανεξαρτήτως των προσόντων τους. Θα μπορούσαν να δοκιμαστούν μοντέλα εκλογής μεικτά. Ούτε παλινόρθωση του απόλυτου προνομίου των κομματικών ηγεσιών ούτε συνέχεια στη δυναστεία της πασαρέλας.
Πασαρέλα
28" χρόνος ανάγνωσης
