Οταν ο μικρός Ρέτζι έγινε Ελτον Τζον

Οταν ο μικρός Ρέτζι έγινε Ελτον Τζον

3' 34" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

ROCKETMAN ★★★

ΜΙΟΥΖΙΚΑΛ (2019)

Σκηνοθεσία: Ντέξτερ Φλέτσερ

Ερμηνείες: Τάρον Ετζερτον, Τζέιμι Μπελ, Ρίτσαρντ Μάντεν, Τζέμα Τζόουνς

«Ηθελαν να μετριάσουν κάπως τα ναρκωτικά και το σεξ. Ομως εγώ δεν έχω ζήσει μια ζωή κατάλληλη για ανηλίκους». Αυτό δήλωσε πρόσφατα ο Ελτον Τζον σχετικά με την κινηματογραφική βιογραφία του, που βλέπουμε αυτή την εβδομάδα και στις ελληνικές αίθουσες. Η δήλωση φέρνει προφανώς στον νου την περυσινή ανάλογη βιογραφία του μεγάλου Φρέντι Μέρκιουρι («Bohemian Rapsody»), η οποία διακρίθηκε στα περασμένα Οσκαρ, αποτελώντας όμως ταυτόχρονα και αντικείμενο έντονης κριτικής λόγω της υπερβολικά «καθαρής» προσέγγισής του.

Πράγματι το «Rocketman» ακολουθεί διαφορετικό δρόμο: εκεί βλέπουμε τον μικρό Ρέτζι Ντουάιτ να μεγαλώνει σε κάποιο βρετανικό προάστιο, στους κόλπους μιας (επιεικώς) δυσλειτουργικής οικογένειας. Παρακολουθούμε πώς σταδιακά το ντροπαλό αγόρι με το σπάνιο ταλέντο στο πιάνο μεταμορφώνεται σε έναν ενθουσιώδη νεαρό άνδρα, που αλλάζει το όνομά του και λαχταράει να εκθέσει τη μουσική και την προσωπικότητά του στον κόσμο. Και τα καταφέρνει θριαμβευτικά. Τα προβλήματα, ωστόσο, και οι σκοτεινές πτυχές που τον συνοδεύουν από την παιδική του ηλικία καταλαμβάνουν συχνά εκείνα τη σκηνή. Ο Ντέξτερ Φλέτσερ, ο οποίος ανέλαβε να ολοκληρώσει σκηνοθετικά και το «Bohemian Rapsody», μετά την εκδίωξη του Μπράιαν Σίνγκερ, θέτει εδώ τον τόνο σε ένα μιούζικαλ μεγάλων διαστάσεων που κερδίζει πράγματι σε ρεαλισμό, σκοντάφτει όμως σε άλλες πτυχές της αφήγησής του. Αρχικά, η ταινία ξεκινά με τον ενήλικο Ελτον (Τάρον Ετζερτον) να εμφανίζεται σε μια συνάντηση των Ανώνυμων Αλκοολικών, ντυμένος με ένα εντυπωσιακό κοστούμι… διαβόλου. Από εκεί και έπειτα παρακολουθούμε όλη του τη νεανική πορεία προς τη διασημότητα, τα αμύθητα κέρδη αλλά και τους δαίμονες που τον οδήγησαν ακόμα και στο κατώφλι του θανάτου.

Η περσόνα

Το γεγονός πως το φιλμ εστιάζει κυρίως στα πρώτα χρόνια της καταξίωσης του Ελτον είναι μάλλον ευπρόσδεκτο, αφού τότε διαμορφώθηκε και η καλλιτεχνική ταυτότητα που ο κόσμος θαυμάζει μέχρι σήμερα. Οι καταχρήσεις, η έντονη σεξουαλικότητα και τα ψυχολογικά τραύματα είναι φυσικά μέρος όλης αυτής της περσόνας και ο ίδιος ο Ελτον Τζον, που είναι και συμπαραγωγός, δεν τα αφήνει να μείνουν απέξω, όπως π.χ. είχε γίνει στο «Bohemian Rapsody». Εκείνο ωστόσο που δεν υπάρχει σε τόσο μεγάλο βαθμό εδώ είναι η συγκίνηση· το γνήσιο εκείνο συναίσθημα της έκρηξης και του δέους που συνδέεται με την ίδια τη μουσική και τους μεγάλους σταρ που αυτή μας χαρίζει.

HOME CINEMA

Ο δρόμος μιας τολμηρής νέας προς το Κογκρέσο

Μια και βρισκόμαστε σε πολιτικό κλίμα αυτόν τον καιρό, η πρόταση αυτής της εβδομάδας είναι ανάλογη. Αφορά δε ένα από τα πιο ελπιδοφόρα πολιτικά κινήματα που αναπτύχθηκαν τα τελευταία χρόνια στην ισχυρότερη χώρα του κόσμου. Το ντοκιμαντέρ «Ο δρόμος προς το Κογκρέσο» του Netflix καταγράφει τη σχεδόν απίστευτη ιστορία της Αλεξάντρια Οκάσιο-Κορτέζ, αυτής της απίθανης νεαρής από το Μπρονξ που κατάφερε να επικρατήσει επί του πανίσχυρου Τζο Κράουλι στις εκλογές του 2018, χωρίς καμία υποστήριξη από το παραδοσιακό πολιτικό σύστημα.

Οταν ο μικρός Ρέτζι έγινε Ελτον Τζον-1

Την απίστευτη ιστορία της γερουσιαστού Αλεξάντρια Οκάσιο-Κορτέζ καταγράφει το νέο ντοκιμαντέρ του Netflix.

Η ιστορία φυσικά που αφηγείται το φιλμ της Ρέιτσελ Λίαρς ξεκινάει αρκετά νωρίτερα, παρακολουθώντας μια ομάδα νέων στελεχών του Δημοκρατικού Κόμματος, οι οποίοι, αγανακτισμένοι με τις λάθος επιλογές της ηγεσίας, που σε μεγάλο βαθμό οδήγησαν και στην εκλογή Τραμπ, αναζητεί τρόπους επαναπροσέγγισης της κοινής γνώμης. Κάπως έτσι αποφασίζουν να στηριχθούν σε υποψηφίους, οι οποίοι δεν είναι επαγγελματίες πολιτικοί, αλλά προέρχονται ακριβώς μέσα από τα σπλάχνα των τοπικών κοινωνιών που φιλοδοξούν να εκπροσωπήσουν. Ανάμεσά τους είναι η Κορτέζ αλλά και τρεις ακόμα γυναίκες υποψήφιες, τις οποίες ο φακός ακολουθεί σε όλη τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας.

Αγώνας πόρτα πόρτα

Η πορεία τους κοινή: τολμηρές προτάσεις, προσωπικός αγώνας πόρτα πόρτα, καμία οικονομική χορηγία από μεγάλα συμφέροντα. Συνταγή αποτυχίας πιθανότατα, για τα αμερικανικά δεδομένα, και όμως αυτές οι γενναίες γυναίκες, μαζί με τα επιτελεία τους, το τόλμησαν με θαυμαστά αποτελέσματα. Στην πορεία του ντοκιμαντέρ μπορεί κανείς να δει και αρκετά ενδιαφέροντα σχετικά με όσα συμβαίνουν αυτόν τον καιρό στις ΗΠΑ: Ενας Δημοκρατικός βουλευτής, ο τέταρτος στην ιεραρχία του κόμματος, λαμβάνει χρηματοδοτήσεις από όποιον μιλάει… αγγλικά· ένας συνάδελφός του Ρεπουμπλικανός από την άλλη, «κληρονομεί» τη θέση από τον πατέρα και τον παππού του· και ένας Ελληνας ηλικιωμένος λέει πως πάντα υποστήριζε τους Δημοκρατικούς αλλά τώρα ψήφισε Τραμπ, επειδή τους σιχάθηκε… Αυτή όμως που γίνεται φανερή σε όλη τη διάρκεια του έργου είναι η τεράστια απόσταση που χωρίζει πια την πλειοψηφία των Αμερικανών πολιτικών από τους πολίτες που υποτίθεται πως εκπροσωπούν.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή