Ενας γοητευτικός νεαρός είναι στριμωγμένος στη γωνία δίπλα στο μεγάλο λευκό περβάζι. Γύρω του ένας κύκλος, αγόρια και κορίτσια, τον περιγελούν· τον αποκαλούν «κότα» κι εκείνος γίνεται έξω φρενών. Ο Τζέιμς Ντιν, σε μια από τις πιο εμβληματικές σκηνές τού «Επαναστάτη χωρίς αιτία» –για να μην πούμε του σινεμά ολόκληρου– αποκαλύπτει το ταλέντο του, όμως ο πραγματικός πρωταγωνιστής εδώ είναι άλλος. Το Παρατηρητήριο Γκρίφιθ, με την εκπληκτική θέα στην πόλη του Λος Αντζελες, είναι ο τόπος που απαθανατίζεται από το φιλμ και ταυτόχρονα του επιστρέφει σε χαρακτήρα και λάμψη.
Καθώς ανέβαινα τα τελευταία μέτρα που οδηγούν στο πλάτωμα του πελώριου θολωτού κτίσματος, σκεφτόμουν τη σκηνή της ταινίας: πώς στήθηκε, πώς αποφασίστηκε η ιδανική γωνία που παντρεύει το τοπίο με τη δράση, τους χορευτικούς αυτοσχεδιασμούς του Ντιν που ανοίγουν ακόμα περισσότερο το πλάνο. Τελικά, το μπαλκόνι όπου συνέβησαν όλα είναι ξανά κατειλημμένο από μια συντροφιά νεαρών. Ενα ζευγάρι που παντρεύεται, μαζί με την (αρκετά) μεθυσμένη παρέα του, βγάζει φωτογραφίες και βίντεο σε κάθε πιθανή πόζα. Ενας ανήσυχος φύλακας τους αποτρέπει από το να σκαρφαλώσουν στο στηθαίο.
Εκεί πάνω βέβαια γρήγορα συνειδητοποιείς πως όσα βλέπεις στην ταινία είναι ένα μικρό τμήμα της μαγείας. Η ανεμπόδιστη θέα, προς τρεις κατευθύνσεις, σου δίνει μια ολοκληρωμένη εικόνα της χαώδους μητρόπολης. Το Λος Αντζελες δεν είναι η μεγαλύτερη σε πληθυσμό πόλη των ΗΠΑ, σίγουρα όμως είναι η πιο απλωμένη. Μια πελώρια πεδιάδα, όσο φτάνει το μάτι, σχηματίζει τον αχανή οικιστικό ιστό – οι αποστάσεις είναι τεράστιες. Κάπου στο βάθος, το κέντρο με τους ουρανοξύστες ξεπηδά σχεδόν αφύσικα μέσα από τη θάλασσα του κίτρινου φωτός. Το ίδιο το παρατηρητήριο καθρεφτίζει με τον τρόπο του τα όνειρα των ανθρώπων που έρχονται στην πόλη για να γίνουν σταρ. Οι προβολές του με θέα τα άστρα συνεχίζονται και σήμερα, φέρνοντας στον νου ξανά τον «Επαναστάτη». Μια ταινία νεανικής εξέγερσης, ενθουσιασμού αλλά και μιας διάχυτης μελαγχολίας, για έναν κόσμο ο οποίος συχνά απορρίπτει εκείνους που δεν μπορεί να καταλάβει.