Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι η πρώτη που, όπως όλα δείχνουν, θα υποστεί ήττα και θα αποδοκιμαστεί για την πολιτική που ακολούθησε, για τα πεπραγμένα αλλά και για το ήθος της. Από το 2010 έχουμε δει κυβερνήσεις να συντρίβονται, κόμματα να καταποντίζονται ή και να εξαφανίζονται, πολιτικούς να αποχωρούν από το προσκήνιο μια για πάντα. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, όμως, ίσως είναι η μοναδική που στη συνείδηση πολλών πολιτών και αρκετών ψηφοφόρων της δεν έχει καταγραφεί μόνο ως ανακόλουθη και αναξιόπιστη, αλλά έχει περιέλθει και σε μεγάλη ανυποληψία.
Προτού εκλεγεί κυβέρνηση, ο ΣΥΡΙΖΑ είχε αφήγημα, είχε το δικό του «παραμύθι» όπως αποδείχθηκε, το οποίο βρήκε πρόθυμους ακροατές. Πήγαινε κόντρα στο ρεύμα, έδινε ανέξοδες υποσχέσεις, έλεγε αυτό που πολλοί ήθελαν να ακούσουν αρνούμενοι να συμφιλιωθούν με την επώδυνη πραγματικότητα.
Η προσγείωση ήταν απότομη, αλλά μήπως ήταν η πρώτη φορά που μια κυβέρνηση έταζε χωρίς αντίκρισμα και παραπλανούσε τους ψηφοφόρους; Οχι, αλλά η ανυποληψία στην οποία τόσο γρήγορα βυθίστηκε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι αποτέλεσμα της ανακολουθίας της, αλλά του θράσους και του κυνισμού της, που πλέον, λίγο πριν από την πτώση, κορυφώνονται.
Μόνο τις τελευταίες ημέρες ακούσαμε τον Γιάννη Μπαλάφα να εγκαλεί τους δημοσιογράφους της ΕΡΤ, λέγοντάς τους ότι δεν πρέπει να χρησιμοποιούν τη λέξη «επίδομα» αλλά «σύνταξη», καλώντας τους να θυμηθούν ότι εργάζονται στη δημόσια ΕΡΤ, άρα οφείλουν να ακολουθούν την κυβερνητική ορολογία.
Στο πλαίσιο της αποδέσμευσης της πολιτικής από την ηθική, που τόσο αμείλικτα είχε στηλιτεύσει ως αντιπολίτευση ο ΣΥΡΙΖΑ στην περίπτωση του πρώην υπουργού της Νέας Δημοκρατίας Γιώργου Βουλγαράκη –ποιος δεν θυμάται την περίφημη φράση του «ό,τι είναι νόμιμο είναι και ηθικό»–, εντάσσεται πλέον και η πρόσφατη δήλωση της αντιπροέδρου της Βουλής, Τασίας Χριστοδουλοπούλου, που φρόντισε για τη μετάταξη της κόρης της στη Βουλή. Οταν τη ρώτησαν αν υπάρχει ηθικό ζήτημα, απάντησε: «Mε την έννοια που το λέμε, ότι δεν θα μπορούσε ο καθένας να αποσπαστεί στη Βουλή ώστε στη συνέχεια να μεταταχθεί, υπάρχει ένα ζήτημα ότι αξιοποιήθηκαν κάποιες γνωριμίες, διασυνδέσεις και τα λοιπά».
Σωστά τα λέει η κυρία Χριστοδουλοπούλου. Τα παιδιά όσων έχουν διασυνδέσεις βολεύονται, των υπολοίπων που δεν έχουν, φεύγουν στο εξωτερικό αναζητώντας όχι καλύτερο μέλλον, αλλά ένα οποιοδήποτε μέλλον. Πολλά θα μπορούσαμε να πούμε για μια κυβέρνηση που είναι σαφές ότι τελεί υπό πανικό, αδυνατώντας ακόμη και να καταλάβει τα αίτια της εκλογικής ήττας. Τη μια φταίνε οι ψηφοφόροι που δεν κατάλαβαν τι ψήφισαν, την άλλη οι αλγόριθμοι του Τραμπ και τα fake news. Οργιάζει η φαντασία των κυβερνητικών στελεχών, αλλά τα πράγματα είναι πολύ πιο απλά. Τα αίτια της συντριβής, δύο λέξεις: απληστία, αλαζονεία.