Mπορεί ο 72χρονος Ιγκι Ποπ να ρίχνει καμία δεκαπενταετία στον Τιμ Μπουθ των James, η διαφορά όμως των δύο το Σάββατο το βράδυ στην πλατεία Νερού στο πλαίσιο του Release Athens Festival ήταν σαν να ακούς τον Μότσαρτ να διαδέχεται τον Νίκο Καρβέλα σε διαγωνισμό κλασικής μουσικής. Εκεί που το κοινό κόντευε να κοιμηθεί από τις βαρετές ατάκες του Μπουθ, ξυπνώντας μόνο προσωρινά για να τον χειροκροτήσει ευγενικά όταν ερμήνευσε τις επιτυχίες των James, «Laid» και «Getting away with it», μόλις εμφανίστηκε ο Ιγκι ήταν σαν να δυνάμωσε το volume στο διπλάσιο.
Η κατάμεστη πλατεία δεν σταμάτησε ούτε ένα λεπτό να χοροπηδάει πάνω-κάτω με το πρώτο γάβγισμα του τόπλες νονού (ή παππού;) της πανκ και το άκουσμα των στίχων του «I Wanna Be Your Dog». Σκυλιά, παιδιά και χιλιάδες φανατικοί οπαδοί του τον αποθέωσαν σε ένα ντελίριο ενθουσιασμού, από το «Passenger» και το ρυθμικό «Λαλαλά» ώς το αφιέρωμα στον Ντέιβιντ Μπόουι με την ερμηνεία στο «The Jean Genie», με το οποίο σείστηκε η πλατεία.
Κι εκείνος αεικίνητος, με άψογο χτένισμα-πιστολάκι, αλλά λίγο πιο βαριά κοιλιά και όχι τόσο οστεώδες σώμα, ανεβοκατέβαινε τις σκάλες και χάιδευε τα χέρια των γκρούπις του. Εβγαλε τη ζώνη του, προς στιγμήν έπεσε πανικός ότι θα κάνει στριπτίζ, αλλά το απέφυγε. Το παραδοσιακό crowd surfing το άφησε στον νεότερο, υποτίθεται, Τιμ Μπουθ, ο οποίος δεν σταμάτησε να γκρινιάζει ότι με κινητά στα χέρια δεν γίνεται δουλίτσα. Στο «Lust for life» του Ιγκι ήταν πλέον σαφές ποιος από τους δύο έχει μεγαλύτερο πόθο για ζωή.