«ΣΥΡΙΖΑ ξεπουπούλιασε αριστερά ιδανικά». Αδυνατώ να φαντασθώ γιατί ο Δημήτρης Κουτσούμπας, στον οποίον ανήκει η διαπίστωση παραπάνω, βρίσκει ικανοποιητική για τα δικά του μέτρα και κριτήρια την παρομοίωση της μεν Αριστεράς με πουλάδα, των δε ιδανικών της με φτερά! Ως γραμματέας, πάντως, του ιστορικού ΚΚΕ, ο σύντροφος Κουτσούμπας κάτι περισσότερο θα ξέρει από κάποιους σαν εμένα, που ποτέ δεν πίστεψα στα ιδανικά της Αριστεράς. Παρακάμπτω, όμως, την ουσία της διαπίστωσης και μένω στο ρήμα που χρησιμοποίησε ο σύντροφος: ξεπουπούλιασε. Αν κάποιον πράγματι ξεπουπούλιασε ο ΣΥΡΙΖΑ, αυτός ήταν ο Καμμένος και οι ΑΝΕΛ. Ιδού γιατί ξαφνικά ο πρόεδρός τους εμφανίσθηκε φανερά ξεφουσκωμένος. Δεν είναι μόνο τα κιλά που έχασε, είναι και τα πούπουλα. (Θυμίζω ότι, σύμφωνα με την ταξινόμηση της ειδικού επί παρομοίων θεμάτων Ντόρας Μπακογιάννη, ο Π. Καμμένος κατατάσσεται στο είδος τρίλειρος και μακροπουπουλάτος.)
Ομολογουμένως, δεν περίμενα να ανακοινώσει επισήμως ο Π. Καμμένος την απόφαση των ΑΝΕΛ να κατεβάσουν ρολά – δεν περίμενα, θέλω να πω, τέτοια λεπτότητα εκ μέρους του. Μετά το στραπάτσο των ευρωεκλογών, φανταζόμουν ότι ήταν περιττό να βρεθεί κάποιος να κλείσει την πόρτα των ΑΝΕΛ, αφού πια κανείς δεν θα υπήρχε εκεί μέσα. Θα μπορούσε ο Π. Καμμένος να το αφήσει φλου και να μην ασχοληθεί ξανά κανείς με το θέμα. Δεν θα εξέπληττε κανέναν κάτι τέτοιο. Τόσα χρόνια, άλλωστε, ήταν συνεταίρος του ΣΥΡΙΖΑ, θα έπρεπε να έχει ξεπεράσει τις αστικές ευγένειες.
Ωστόσο, το έκανε και μάλιστα με κάθε επισημότητα: με διάγγελμα προς τον ελληνικό λαό. Οχι δηλαδή ότι ο ελληνικός λαός ενδιαφερόταν, αλλά το έκανε για να πακετάρει σωστά τις τριάντα λέξεις που ήθελε εκείνος να ακουστούν: «Αναγνωρίζω τη νίκη του Κυριάκου Μητσοτάκη και του κόμματος της Νέας Δημοκρατίας στις ευρωεκλογές και ειλικρινά ελπίζω ότι θα μπορέσει να επιφέρει την πολιτική αλλαγή που ψήφισε ο ελληνικός λαός». Ηταν ο ίδιος που μέσα στη Βουλή καλούσε τους βουλευτές της Ν.Δ. να πέσουν στα τέσσερα. Μεγάλη απόσταση κάλυψε έκτοτε και σε ελάχιστο χρόνο! (Να ένας λόγος που αδυνάτισε…)
Φυσικά, με όσα έχει πει και έχει κάνει ο Καμμένος τόσα χρόνια, δεν τολμάει να κάνει σαφέστερη την έκκλησή του προς τη Ν.Δ. για συμπάθεια. Αλλοι, αντιθέτως, δεν έχουν πρόβλημα να βγάλουν τον εαυτό τους και τους ψηφοφόρους τους (λες και είναι ιδιοκτησία τους) σε κανονική δημοπρασία. Ο απίθανος Κατσίκης, λ.χ., που δηλώνει ανερυθρίαστα: «Είναι θέμα ολίγων 24ώρων προκειμένου να αποφασίσω και να ανακοινώσω τη νέα πολιτική στέγη την οποία θα έχω και στην οποία θα μεταφέρω τους χιλιάδες ψηφοφόρους που αποτελούν την εκλογική μου δύναμη». Κακώς ονομάζεται Κατσίκης ο άνθρωπος ή, μάλλον, το όνομά του είναι ευφημισμός, διότι ο ίδιος είναι τσομπάνης. Κατσίκια είναι οι ψηφοφόροι του, που καμαρώνει ότι τους πηγαίνει όπου θέλει.
Ξανά το κότερο
Τέτοια ευαισθησία εκ μέρους της Μαντάμ Σουσούς του ΣΥΡΙΖΑ αρχικά με κατέπληξε. Να παραιτηθεί από την υποψηφιότητά της στις εκλογές για κάτι που η ίδια είχε αντιμετωπίσει με τόση ελαφρότητα;
Θυμίζω ότι η ίδια είχε παραδεχθεί, με τρόπο όχι ιδιαιτέρως κολακευτικό για την κόρη της, ότι η τελευταία δεν είχε τα τρομερά προσόντα, ώστε να βγει η Βουλή να την ψάχνει για να εργασθεί εκεί. Παραδέχθηκε ότι, για να μεθοδευθεί η μετάταξή της στη Βουλή, υπήρξαν «κάποιες γνωριμίες, διασυνδέσεις και τα λοιπά». Το παραδέχθηκε με την ίδια αφ’ υψηλού φυσικότητα που μας είπε κάποτε ότι οι μετανάστες λιάζονται στις πλατείες και μετά δεν ξέρει πού πάνε ούτε πώς εξαφανίζονται. Τι μύγα την τσίμπησε ξαφνικά και παραιτήθηκε εκ των υστέρων; (Εκτός του ότι, βεβαίως, δεν υπήρχε περίπτωση να επανεκλεγεί, οπότε γλίτωσε τα έξοδα και τους κόπους μιας άσκοπης προεκλογικής εκστρατείας…)
Στη δήλωσή της, η Μαντάμ Σουσού δεν ζητάει συγγνώμη από καμία κοινωνία. Μόνο από τον ΣΥΡΙΖΑ, την κυβέρνηση, τους φίλους και τους συνεργάτες της δηλαδή, από τους δικούς της, γιατί τους άλλους τους έχει προφανώς γραμμένους εκεί που φανταζόμαστε: στα ηθικά πλεονεκτήματα της Αριστεράς. Συνειδητοποίησε μάλλον η Μαντάμ ότι το να διορίζει την κόρη της στη Βουλή, τελευταία εβδομάδα μάλιστα πριν το σώμα διαλυθεί, μπορεί μεν να διαφέρει ως προς τη μορφή, αλλά ως προς την ουσία είναι ακριβώς το ίδιο που έκανε ο Τσίπρας με το κότερο της συνεργάτιδός του.
Με τη στάση της, δηλαδή, επανέλαβε το μάθημα που δίδαξαν Τσίπρας και ΣΥΡΙΖΑ στον κόσμο τα τελευταία πέντε χρόνια: Οι αριστεροί βασίζουν την εξουσία τους στα κορόιδα (γι’ αυτό και δημιουργούν συνθήκες ευνοϊκές για την αναπαραγωγή τους…), αλλά οι ίδιοι δεν είναι κορόιδα. Ενα επάγγελμα ήταν και αυτό του αριστερού, που γνώρισε την ακμή του μετά τη Μεταπολίτευση. Ελπίζω να ξεμπερδέψαμε…