Κατ’ αρχάς, από πού κι ώς πού βγαίνουν και μιλούν για τον Στουρνάρα ο Τσαλακώτος και ο Δραγασάκης; Δεν τους πέφτει λόγος! Αρμόδιος για να κρίνει την πρόσφατη παρέμβαση του διοικητή της Τραπέζης της Ελλάδος είναι ο Πολάκης και αυτός, ως γνωστόν, κρύβεται ακόμη στη σπηλιά του και δεν βγαίνει. (Iσως τις νύχτες μόνο, για να κυνηγήσει κανένα φουριάρικο στις πλαγιές…)
Eπειτα, γιατί πρέπει οπωσδήποτε να θεωρούνται αρνητικές για την κυβέρνηση οι προειδοποιήσεις του Γιάννη Στουρνάρα ότι το πλεόνασμα για το τρέχον έτος υπολείπεται του στόχου του 3,5%; Oχι μόνον δεν πρέπει να ενοχλεί την κυβέρνηση η επισήμανση, θα πρέπει μάλλον να την ικανοποιεί, διότι επιβεβαιώνει τον λόγο τον οποίο επικαλέστηκε ο Αλέξης Τσίπρας για να ζητήσει πρόωρες εκλογές από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας: Oι κίνδυνοι για την οικονομία από μια παρατεταμένη προεκλογική εκστρατεία. Αυτό δεν είπε; Αυτό είναι, λοιπόν, που διαπιστώνει και ο Στουρνάρας, όταν μας χτυπάει το καμπανάκι για τους δημοσιονομικούς στόχους.
Αν, επομένως, Τσαλακώτος και Δραγασάκης ενοχλούνται με τον Στουρνάρα, ας στρέψουν καλύτερα τον θυμό τους στον υπεύθυνο για τους κινδύνους αυτούς, δηλαδή στον Τσίπρα. Διότι αυτός ήταν που, αφού πρώτα επικαλέσθηκε στον Πρόεδρο τους κινδύνους για την οικονομία, αμέσως μετά πήγε στο Μέγαρο για την παρουσίαση του προεκλογικού τους προγράμματος, όπου με τις εξαγγελίες του φρόντισε ο ίδιος να εκπληρώσει την προφητεία του. Ο Στουρνάρας τους μάρανε; Εδώ και αυτός ο Πολάκης τον έχει αφήσει πια στην ησυχία του…
Να τους αναγνωρίσουμε, πάντως, ότι τουλάχιστον οι δύο συγκεκριμένοι υπουργοί τηρούν στοιχειωδώς τα προσχήματα του ρόλου τους. Μπαίνουν δηλαδή στον κόπο να απαντήσουν στον Στουρνάρα, έστω και αν γνωρίζουν ότι τα λόγια τους δεν έχουν πια καμία αξία. Δεν μπορούν όμως να κάνουν αλλιώς, καθώς βρίσκονται παρατεταγμένοι στην πρώτη γραμμή ως υπουργοί της κυβέρνησης. Αν κοιτάξετε λίγο πιο πίσω, θα δείτε πώς γίνεται στην πράξη το «ο σώζων εαυτόν σωθήτω». Στο ναυάγιο του «Τιτανικού», τουλάχιστον, η ορχήστρα συνέχισε για λίγο να παριστάνει ότι παίζει. Στο ναυάγιο του ΣΥΡΙΖΑ, η ορχήστρα την κοπανάει πριν από όλους.
Μη νομίζετε, θέλω να πω, ότι στην ΕΡΤ ξέχασαν να προβάλουν το δελτίο ειδήσεων εκείνο το βράδυ που μετέδωσαν απευθείας την παρουσίαση του προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ. Πώς μπορεί να ξεχάσει ένας τηλεοπτικός σταθμός το κεντρικό δελτίο ειδήσεων; Κατά πάσα πιθανότητα, αδιαφόρησαν λόγω της αποκαρδίωσης που διατρέχει τις τάξεις του ΣΥΡΙΖΑ απ’ άκρου εις άκρον. Αυτό που τους συμβαίνει είναι για τους ίδιους τρομερό: χάνουν την εξουσία. Με προσχήματα, όπως τα δελτία ειδήσεων, θα ασχολούνται;
Για μία κόμμωση
Με αφορμή τη φωτογραφία στη στήλη της 29ης Μαΐου (επρόκειτο για ένα στιγμιότυπο από την κοινή συνεδρίαση της εκλογικής επιτροπής και της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ, αμέσως μετά τον κόλαφο των ευρωεκλογών), έλαβα στις 6 του μηνός εξώδικο διαμαρτυρία της κ. Ιωάννας Διακογιάννη, η οποία εικονίζεται στη δημοσιευθείσα φωτογραφία. Η κ. Διακογιάννη διαμαρτύρεται επειδή η φωτογραφία δημοσιεύθηκε χωρίς την άδειά της και επειδή βρίσκει τα σχόλια της λεζάντας «δυσμενή και σεξιστικού τύπου».
Συγκεκριμένα, καταλογίζει στον υπογράφοντα τη στήλη ότι, «προσπαθώντας να πλήξει “πολιτικά” τον ΣΥΡΙΖΑ, χρησιμοποιεί παράνομα την εικόνα μου, σχολιάζοντας δυσμενώς τόσο την κόμμωσή μου όσο και το πνευματικό μου επίπεδο, παρουσιάζοντάς με σαν άτομο που δεν ξέρω τι μου γίνεται και ότι “έμπλεξα” χωρίς να ξέρω πού μπλέκω. Η αποτύπωση της εικόνας μου και η δημοσίευσή της χωρίς την άδειά μου, τόσο στην έντυπη όσο και στην ηλεκτρονική μορφή της εφημερίδας, καθώς και τα σεξιστικά σχόλια του συντάκτη, προσβάλλουν κατάφωρα το δικαίωμα της προσωπικότητάς μου».
Δεν μου είναι καθόλου δύσκολο να ζητήσω ειλικρινώς συγγνώμη από την κ. Διακογιάννη, διότι ο σκοπός μου δεν ήταν σε καμία περίπτωση να προσβάλλω την προσωπικότητά της. Λυπάμαι ιδιαιτέρως που δεν έγινε αντιληπτός εκ μέρους της ο χιουμοριστικός χαρακτήρας του σχολίου. Η συγκεκριμένη φωτογραφία, πάντως, ήταν από τη συνεδρίαση ενός πολιτικού οργάνου του ΣΥΡΙΖΑ την επομένη της ήττας, δηλαδή από μια εκδήλωση δικαιολογημένα δημοσίου ενδιαφέροντος, όχι από κάποια ιδιωτική εκδήλωση. Δημοσιεύθηκε, άλλωστε, και αλλού. Λυπάμαι, επίσης, που εκλαμβάνει την παρομοίωση με τουρίστρια ως μειωτική για το πνευματικό της επίπεδο. Μπορεί η μορφή της στη φωτογραφία να είναι η αφορμή του αστείου, αλλά ο στόχος του δεν είναι η ίδια ως πρόσωπο, αλλά η συγκεκριμένη περίσταση.
Τέλος, όχι μόνο με λυπεί, αλλά με αδικεί κιόλας ότι θεωρεί τα σχόλια για την κόμμωσή της σεξιστικά. Γνωρίζω πολύ καλά ότι οι άνθρωποι είμαστε, συνήθως, κάτι περισσότερο από την κόμμωσή μας και, γι’ αυτό, ποτέ δεν ταυτίζω το πρόσωπο με την κατάσταση του τριχωτού της κεφαλής του.
Ομως γιατί τα σχόλια –δυσμενή ή ευμενή– για την κόμμωση μιας κυρίας καταγγέλλονται ως «σεξιστικά», ενώ ποτέ δεν λέμε το ίδιο όταν σχολιάζουμε το κακοβαμμένο μαλλί ή το περουκίνι ενός κυρίου; Γιατί το πρώτο είναι ταμπού και το δεύτερο επιτρέπεται;
Θέτω το παραπάνω ερώτημα με αγαθή προαίρεση προς τους επικριτές των διακρίσεων επί τη βάσει του φύλου ή του σεξουαλικού προσανατολισμού, διότι στο συγκεκριμένο ζήτημα με το μέρος τους είμαι. (Scripta manent, άλλωστε, οπότε οι περαιτέρω δηλώσεις περιττεύουν.) Η επίκληση του σεξισμού, εις τρόπον ώστε κάθε δυσμενές σχόλιο για την εμφάνιση μιας γυναίκας να θεωρείται αυτομάτως σεξιστικό και καταδικαστέο, είναι μια στάση η οποία ουσιαστικά αναιρεί την αρχή της ισότητας των φύλων. Αυτήν, δηλαδή, που υποτίθεται ότι υπερασπίζονται όσοι καταγγέλλουν τον σεξισμό…