Οταν στο πρώτο ματς έχεις κερδίσει 5-0, στον επαναληπτικό δεν βάζεις από το πρώτο λεπτό τα πόδια σου στη φωτιά. Κάπως έτσι θα μπορούσε να περιγράψει κανείς την τακτική του Μητσοτάκη στην έναρξη της προεκλογικής εκστρατείας. Ο νικητής των ευρωεκλογών δεν έχει ανάγκη να ρισκάρει, παίζοντας επίθεση.
Θα μπορούσε με αυτά τα ποδοσφαιρικά κλισέ να περιγράψει κάποιος τον προεκλογικό Μητσοτάκη. Θα είχε κάνει όμως λάθος. Ο πρόεδρος της Ν.Δ. δεν τοκίζει αδρανής τη διαφορά των 9,5%. Η προηγούμενη επιτυχία, λένε, απλώς του επιτρέπει να ακολουθήσει απελευθερωμένος αυτό που ήδη προτιμούσε: Να μιλάει όχι για το τι έκανε ο Τσίπρας, αλλά για το τι σκοπεύει να κάνει ο ίδιος.
Πριν από τις 26 Μαΐου, η στρατηγική αυτή δεν μπορούσε να υπηρετηθεί χωρίς διαλείψεις. Ο Τσίπρας ήταν, φαινομενικά, ακόμη κυρίαρχος. Ο αντίπαλός του δεν είχε την πολυτέλεια να τον προσπερνάει. Ματαιωμένος πλέον πολλαπλώς, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ δίνει στον Μητσοτάκη όλη την άνεση να μιλάει στη δική του γλώσσα – μόνο για την κανονικότητα που ευαγγελίζεται.
Σημαίνει άραγε αυτό ότι η προεκλογική μάχη έχει τελειώσει προτού αρχίσει; Κάθε άλλο. Ο στόχος της αυτοδυναμίας απαιτεί από τη Ν.Δ. να τηρήσει δύσκολες ισορροπίες.
Πρώτον, να προσπαθήσει να κερδίσει τους ψηφοφόρους από τα ρηχά σχήματα στα δεξιά της χωρίς να αποθαρρύνει ροές από το Ποτάμι και το μεταβενιζελικό ΚΙΝΑΛ. Αυτό που διαμηνύεται ότι δεν θα κάνει η Ν.Δ. είναι να δώσει στέγη σε ορφανούς πρώην Ανεξάρτητους Ελληνες ή σε σεσημασμένους μακεδονοκάπηλους.
Δεύτερον, η Ν.Δ. πρέπει μεν να θέσει το δίλημμα της αυτοδυναμίας, αλλά βαθμηδόν, χωρίς να δώσει την εντύπωση ότι επιχειρεί να εκβιάσει την ψήφο – χωρίς να διακινδυνεύσει να προκαλέσει από νωρίς αντισυσπείρωση.
Τρίτον, πρέπει να αμύνεται στην επιχείρηση «Χελώνα», χωρίς να τροφοδοτήσει την πόλωση που επιθυμεί ο αντίπαλος. Είναι βέβαιο ότι οι προσπάθειες να παρουσιαστεί ο Μητσοτάκης πότε σαν εργατοκτόνος και πότε σαν χελωνοφάγος, θα ενταθούν. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει ανάγκη αυτή την αντιπαράθεση. Ολο του το προεκλογικό οικοδόμημα βασίζεται σε αυτό το στοίχημα: να πείσει ότι η Ν.Δ. είναι ένα κόμμα νεοφιλελεύθερων σαδιστών.
Αυτό το τελευταίο θα είναι μάλλον και το πιο εύκολο για τον Μητσοτάκη. Το αφήγημα της «κρυφής ατζέντας» έχει ήδη αποδειχθεί ατελέσφορο στις ευρωεκλογές. Οχι μόνο γιατί επικαλείται πράγματα που ο Μητσοτάκης δεν έχει πει. Αλλά κυρίως γιατί αυτά που όντως λέει τα βρίσκει απωθητικά μόνον ο πυρήνας του παλιού ΣΥΡΙΖΑ.
Ποιον φοβίζει πια το ενδεχόμενο, ας πούμε, ιδιωτικοποίησης της ΔΕΗ; Ποιος απορρίπτει ως δεξιά καταστολή την κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου; Ποιος αρνείται σαν ελιτισμό την αριστεία;
Ηδη στις ευρωεκλογές έχει φανεί ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει χάσει τη δυνατότητα όχι μόνο να γοητεύει, αλλά και να φοβίζει.