Ακουσα πως ο Αλέξης Τσίπρας, ο πρωθυπουργός, σε συνέντευξή του στον Alpha ζήτησε συγγνώμη για τις μετατάξεις στη Βουλή συγγενών της μεγάλης αριστερής οικογένειας. Και μάλιστα το ξεκαθάρισε: η συγγνώμη δεν απευθύνεται στο κόμμα, μάλλον επειδή άφησαν τις μετατάξεις για την τελευταία στιγμή και δεν μπόρεσαν να ολοκληρώσουν. Απευθύνεται σε ολόκληρο τον ελληνικό λαό, σε όσους χωρούν στη μεγάλη αγκαλιά του ηγέτη. Οταν το άκουσα, και αφού πίστεψα αυτό που άκουσα, αισθάνθηκα σαν την Μπέτυ Μπαζιάνα κάθε χρόνο στις 5 Ιουλίου. Ενας κόμπος κράτησε τη φωνή μου και δάκρυα θάμπωσαν την όρασή μου. Αφωνος και σχεδόν τυφλός, αναγκάστηκα να συνομιλήσω με τον εαυτό μου. Ποιοι είναι όλοι αυτοί που υποχρεώνουν έναν άνθρωπο σαν τον Τσίπρα να ζητήσει συγγνώμη; Αποκλείεται να είναι αριστεροί. Εξάλλου, το είπε και ο ίδιος, «αυτά τα πράγματα δεν ταιριάζουν στην Αριστερά» – το ευκόλως εννοούμενο ότι ταιριάζουν σε όποιον δεν είναι αριστερός παραλείπεται. Δεν πέρασε πολλή ώρα πριν η απορία μου γίνει αγανάκτηση.
«Οχι, Αλέξη», μονολόγησα, «δεν είσαι εσύ που πρέπει να ζητήσεις συγγνώμη από τον λαό Σου. Ο λαός Σου πρέπει να ζητήσει συγγνώμη από σένα. Αυτός ο υπέροχος λαός που σε αγάπησε πολύ, γιατί δεν ξέρει να αγαπά όμως πιο λίγο. Αυτός ο λαός που πριν από τέσσερα χρόνια σού έδινε υποσχέσεις αιώνιας αγάπης ξεχνώντας πόσο άστατος είναι, και πόσο γρήγορα αλλάζει γνώμη. Αυτός ο άστατος λαός που άνευ λόγου πήγε και ψήφισε τον “άλλο” στις ευρωεκλογές. Αυτός ο αχάριστος λαός που δεν είναι σε θέση να αναγνωρίσει τη γενναιοδωρία Σου. Του κάνεις δώρο εκλογές κι αυτός, αντί να Σε ευχαριστήσει, Σου γυρίζει την πλάτη. Ανοίγεις διάπλατα τα φύλλα της ψυχής Σου, του εξηγείς ότι το πήρες το μήνυμα, κι αυτός κάνει πως δεν ακούει. Δεν την αντέχει την ειλικρίνεια αυτός ο λαός, Αλέξη. Δεν εκτίμησε ότι τον διάλεξες, απ’ όλους τους λαούς του κόσμου, για να περάσεις μερικά ωραία χρόνια μαζί του. Και τώρα σε βαρέθηκε και κάνει πως δεν βλέπει ότι εσύ δεν πρόλαβες να ολοκληρώσεις. Αυτός ο ίδιος λαός που Σου υποσχόταν αιώνια αγάπη πριν από τέσσερα χρόνια έρχεται να Σου ζητήσει να χωρίσετε λόγω ασυμφωνίας χαρακτήρων. Δεν πέρασε καθόλου καλά μαζί Σου, γυρνάει και λέει δεξιά κι αριστερά. Ντρέπομαι για λογαριασμό του, Αλέξη. Και γι’ αυτό σου ζητώ εγώ συγγνώμη».
Μετά σκέφτηκα ότι τα πράγματα δεν πρέπει να έγιναν έτσι ακριβώς. Οχι πως δεν εμπιστεύομαι την ευαισθησία του Τσίπρα. Απλώς υπολογίζω και τα δαιμόνια πολιτικά μυαλά του Μπίστη και του Ραγκούση, που θα τα έβαλαν κάτω και θα τον συμβούλευσαν να ζητήσει συγγνώμη για να αντιστραφεί το ρεύμα.