Οι γραβάτες των απέναντι

1' 43" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

​«Σύγκληση κυβερνητικών οργάνων εντός του Σαββατοκύριακου, του Αγίου Πνεύματος, δεν ωφελεί την εθνική στάση και την εθνική γραμμή»; Παράδοξη η άποψη του κ. Κ. Μητσοτάκη, κυοφορεί την αναίρεσή της. Αν δεν είχε συγκληθεί το ΚΥΣΕΑ, η μομφή, από το στοκ της προκατάληψης, απλώς θα αντιστρεφόταν: «ανεύθυνη αμεριμνησία».

Πλην του ΚΥΣΕΑ όμως, και το Εθνικό Συμβούλιο Εξωτερικής Πολιτικής πρέπει να συγκληθεί τάχιστα και ο πρωθυπουργός να ενημερώσει τους αρχηγούς για τους «Πορθητές»-εισβολείς. Και βεβαίως οφείλουν όλοι, σε όποια πλευρά της εξουσίας κι αν βρίσκονται, να πολιτευτούν όπως δεν το συνηθίζουν. Κριτικά και όχι μεμψίμοιρα. Υπεύθυνα και όχι με τον άπληστο κομματικό πατριωτισμό που πετάει τα πάντα στον μύλο του, ενόσω καυτηριάζει τους υπόλοιπους σαν οπορτουνιστές και μικροκομματιζόμενους.

Ο προεκλογικός ανταγωνισμός ευνοεί τον ρητορικό εμφύλιο. Κι όταν την κατεύθυνση και τον τόνο της αντιπαράθεσης τον δίνουν οι συνήθεις εριστικοί, κι από κοντά (ή και καθοδηγητικά) όσα ενημερωτικά μέσα έχουν το χούι να ανακαλύπτουν παντού μειοδότες, προδότες, εθνομηδενιστές κι ό,τι άλλο, καταλήγουμε να επικρίνουμε σαν «ανεύθυνη δραματοποίηση» τη σύγκληση του ΚΥΣΕΑ.

Μπορεί ορισμένοι να σπεύδουν να κατεβάσουν τη φουστανέλα από την ντουλάπα των φαντασιώσεών τους, για να βγουν κερδισμένοι κατά μερικές χιλιάδες ψήφους, απαραίτητες για να τραφούν όνειρα εξουσίας, όμως ο μοναδικός ωφελημένος από πιθανή προεκλογική κερδοσκοπία με το εθνικό ζήτημα είναι απέναντι. Δεν είναι εδώ. Είναι ο Ερντογάν και τα πρωτοπαλίκαρά του, που δεν παύουν να μας εκπλήσσουν με το βάθος της πολιτικής τους σκέψης. Να μας τρομάζουν μάλλον.

Για παράδειγμα, ο πρώην πρωθυπουργός Μπιναλί Γιλντιρίμ, που η οφθαλμοφανώς ανεξάρτητη Ανώτατη Εκλογική Επιτροπή τού πρόσφερε και δεύτερη ευκαιρία να γίνει δήμαρχος της Κωνσταντινούπολης, ακυρώνοντας τις δημοτικές εκλογές της 31ης Μαρτίου, κατηγόρησε τον αντίπαλό του Εκρέμ Ιμάμογλου ότι δεν είναι γνήσιος Τούρκος αλλά κρυφοέλληνας. Το ατράνταχτο πειστήριό του; Το γαλάζιο χρώμα της γραβάτας του Ιμάμογλου, στο προχθεσινό ντιμπέιτ. Το εθνικώς πρέπον χρώμα, το πεντακάθαρα τουρκικό, είναι ένα, και το φορούσε ο ίδιος ο Γιλντιρίμ: το κόκκινο… Κι εμείς εδώ είχαμε κάποια στιγμή ένα σεκλέτι με τις γραβάτες, αλλά τόσο βαθιά δεν το πήγαμε. Αυτός ο εθνοεμπορικός πρωτογονισμός πάντως, ευδιάκριτος και στην ερντογανική ρητορική, ανησυχία προκαλεί. Οχι ανακουφιστικά γέλια.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή