Πώς θα κυβερνήσεις αν δεν ξέρεις την τέχνη του κυβερνήτη; Χειρότερα ακόμη, αν σου λείπουν τα διανοητικά όπλα για να την αποκτήσεις; Πώς θα κυβερνήσεις μια ευρωπαϊκή χώρα όταν όσα ξέρεις για την Ευρώπη τα έμαθες κάπου ανάμεσα στον φραπέ και στο ντουμάνι των κομματικών συνεδριάσεων; Ο Τσίπρας δεν παραπλανήθηκε το πρώτο εξάμηνο του 2015. Παραπλανήθηκαν όσοι τον πίστεψαν. Ο ίδιος έκανε αυτό που ήξερε να κάνει. Μη μπορώντας να προτείνει λύσεις, πρότεινε καινούργια προβλήματα που προστέθηκαν στα παλιά. Το αποτέλεσμα είναι ότι από τον Ιανουάριο έως τον Ιούνιο η Ελλάδα κοιμόταν και ξυπνούσε περιμένοντας να τον ακούσει. Στο πλευρό της ξενυχτούσε και ένα μεγάλο μέρος της ευρωπαϊκής ηγεσίας. «Μεγάλη ταραχή, υπέροχη κατάσταση», που είχε πει κάποτε ο Μάο. Το μυρίστηκε ο Βαρουφάκης και είπε να φτιάξει τη ζωή του μια και καλή. Δεν ξέρω σε τι άλλο χρησιμεύουν τα παγώνια στο οικοσύστημα εκτός από το να εντυπωσιάζουν με τα χρώματα της ουράς τους. Ο Βαρουφάκης πέτυχε τον στόχο του, κι ο Τσίπρας συνέχισε τον δρόμο του. Κυβέρνησε επί τέσσερα χρόνια προκαλώντας αναταραχή, ξεσηκώνοντας αφρούς, προσθέτοντας το ένα πρόβλημα στο άλλο. Από το ρωμαϊκό τσίρκο με τις τηλεοπτικές άδειες στην κατασπατάληση του κύρους της δικαστικής εξουσίας και στη μετατροπή της Βουλής σε γειτονιά όπου τσακώνονται διάφορες συμμορίες. Στο τέλος κουφάθηκε κι ο ίδιος από τη φασαρία που προκαλούσε.
Πότε με τον φόβο μη μας πετάξει η Ευρώπη και γίνουμε Βενεζουέλα, πότε επειδή μας έκλεισαν τα σύνορα και πλημμυρίζουμε με μετανάστες, πότε με τον φόβο του Γιαγκούλα της εφορίας που κλέβει ό,τι σου απέμεινε στην τράπεζα, ζήσαμε τέσσερα χρόνια στην «τσίτα». Και πάθαμε υπερκόπωση. Πολιτική υπερκόπωση, κοινωνική υπερκόπωση. Η ήττα του Τσίπρα στις ευρωεκλογές είναι αποτέλεσμα αυτής της υπερκόπωσης. Δεν το κατάλαβε, γιατί το παιδί που έμαθε την πολιτική στις καταλήψεις δεν ξέρει τίποτε άλλο. Και ακόμη και την ύστατη στιγμή κάνει απόπειρες για να τραβήξει το ενδιαφέρον του κοινού προκαλώντας την ταραχή που κάποτε τον έκανε δημοφιλή. Το μονόπρακτο που ανέβασε την Κυριακή με τη συνεδρίαση του ΚΥΣΕΑ αντί για χειροκροτήματα προκάλεσε βαθιά χασμουρητά. Το κοινό βαρέθηκε τις «έντονες συγκινήσεις» της τετραετίας.
Ο Τσίπρας είναι παιδί της προοδευτικής μεταπολίτευσης. Μιας νοοτροπίας που αντικατέστησε την πραγματικότητα με την περίφημη «πολιτική βούληση». Αν μη τι άλλο, του το χρωστάμε: η αποτυχία του Τσίπρα σηματοδοτεί και την κατάρρευση αυτής της νοοτροπίας. Αν και η υπερκόπωση είναι άτιμο πράγμα. Ενδέχεται να μην μπορείς να πάρεις τα πόδια σου και να νομίζεις ότι φταίει ο καιρός.