Χωρισμός στα σύνορα

1' 52" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Ο μόλις 18 μηνών Κονσταντίν προσαρμόζεται αργά στη νομαδική ζωή της οικογένειάς του. Δεν μπορεί να περπατήσει ακόμη ολότελα μόνος του χωρίς να κρατά κάποιο ενήλικο χέρι, φοβάται και κλαίει στη θέα πολύ κόσμου, είναι ευαίσθητος στους δυνατούς θορύβους, δεν έχει πει τις πρώτες του λέξεις. Από την ηλικία των τεσσάρων μέχρι των εννέα μηνών είχε χωριστεί από τους γονείς του. Δεν ήταν μπροστά εκείνοι όταν ο γιος τους έκανε κάποια από τα μικρά άλματα ανάπτυξης. Δεν άκουσαν ζωντανά το πρώτο του βαθύ γέλιο. Και όταν τον πήραν και πάλι στην αγκαλιά τους, δεν ήξεραν τις συνήθειές του. Πώς και πόσο έτρωγε, πώς του άρεσε να τον κρατούν ή να τον νανουρίζουν. Επρεπε να τα ανακαλύψουν από την αρχή.

Η ιστορία της οικογένειας Μούτου, γραμμένη από τη δημοσιογράφο Κέιτλιν Ντίκερσον των New York Times, αποκαλύπτει πόσο ανάλγητος στάθηκε ο αμερικανικός κρατικός μηχανισμός. Οι Μούτου, Ρομά της Ρουμανίας, είχαν βάλει ως στόχο να μεταναστεύσουν στις ΗΠΑ. Επιχείρησαν το ριψοκίνδυνο ταξίδι φτάνοντας πρώτα στο Μεξικό.

Στην απόπειρά τους να περάσουν στην πολιτεία του Τέξας, οι δύο γονείς χωρίστηκαν. Ο Βασίλε Μούτου έμεινε μαζί με τον τετράμηνο τότε γιο του, Κονσταντίν. Επιχείρησε να ζητήσει άσυλο, αλλά οι Αμερικανοί συνοριοφύλακες που τον εντόπισαν πήραν το μωρό από την αγκαλιά του και του πέρασαν χειροπέδες. Εστειλαν τον Κονσταντίν χιλιόμετρα μακριά, σε μια αμερικανική ανάδοχη οικογένεια στο Μίσιγκαν. Επί μήνες ο Βασίλε δεν είχε νέα του γιου του. Βυθίστηκε στη θλίψη. Δεν έτρωγε, δεν κοιμόταν και, όπως γράφει η Αμερικανίδα δημοσιογράφος, έκλαιγε τόσο πολύ, που οι συγκρατούμενοί του τον χτυπούσαν για να σωπάσει.

Πείστηκε από τις αμερικανικές αρχές να ακυρώσει το αίτημά του για άσυλο. Του υποσχέθηκαν ότι στην πτήση της απέλασης θα τον συνόδευε και ο γιος του. Οταν έφτασε όμως η στιγμή της επιστροφής στη Ρουμανία, δεν έβρισκε πουθενά στο αεροδρόμιο τον Κονσταντίν. Του είπαν ότι θα τον παρέδιδαν μόλις καθόταν στη θέση του. Ούτε αυτό συνέβη. Ο Βασίλε γύρισε στο σπίτι του μόνος.

Πέρασε κι άλλος καιρός, μέχρι επιτέλους να κινηθεί η διαδικασία και να σταλεί ο Κονσταντίν στους βιολογικούς γονείς του. Ο ψυχολογικός εκβιασμός, η πίεση, τα ψέματα, ο χωρισμός γονέων από τα παιδιά τους δεν είναι πολιτική στάση, δεν ταιριάζουν σε μια πολιτισμένη χώρα, δεν δικαιολογούνται από κανένα δόγμα «μηδενικής ανοχής» απέναντι στην παράτυπη μετανάστευση.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή