Σε κλίμα διχασμού και κυοφορούμενης σύγκρουσης μεταξύ των Σουηδών εργαζομένων εγκαινιάζουν τα εργατικά συνδικάτα της Σουηδίας έναν γύρο διαπραγματεύσεων με τους εργοδότες. Το διακύβευμα της διαπραγμάτευσης θα είναι οι αποδοχές περίπου τριών εκατομμυρίων εργαζομένων. Μεγάλη μερίδα τους, όμως, ζητεί αναμόρφωση ενός παγιωμένου συστήματος που διατηρεί καθηλωμένους τους μισθούς τους. Το ίδιο σύστημα έχει τη στήριξη μιας άλλης κατηγορίας εργαζομένων, των βιομηχανικών εργατών, που επιμένουν πως εξυπηρετεί τη σκοπιμότητα για την οποία θεσπίστηκε.
Πρόκειται για μια συμφωνία που συνήψαν πριν από δύο δεκαετίες οι εργοδοτικές οργανώσεις με τα εργατικά συνδικάτα και η οποία δίνει στους βιομηχανικούς εργάτες τη δυνατότητα να καθορίζουν το όριο των αυξήσεων στους μισθούς. Προσφάτως ορίστηκε στο 2% ετησίως. Στόχος της συμφωνίας ήταν να διασφαλίσει την ανταγωνιστικότητα των σουηδικών εξαγωγών και τη χρηματοδότηση του γενναιόδωρου κοινωνικού κράτους. Οπως όμως τονίζουν οι δυσαρεστημένοι του συστήματος, στα 20 χρόνια που έχουν παρέλθει έχουν μεσολαβήσει αλλαγές στην αγορά εργασίας και το απαρχαιωμένο σύστημα ευθύνεται για πολλές από τις ελλείψεις συγκεκριμένων ειδικοτήτων και επαγγελματιών. Στους δυσαρεστημένους του συστήματος συγκαταλέγονται οι νοσοκόμες και γενικότερα ειδικότητες σχετικές με την περίθαλψη, τη φροντίδα των ηλικιωμένων και των παιδιών, αλλά ακόμη και επαγγέλματα όπως οι ηλεκτρολόγοι, ακόμη και οι δάσκαλοι. Το σύστημα διατηρεί σχεδόν καθηλωμένους τους μισθούς αυτών των επαγγελματιών, με αποτέλεσμα να τους στερεί το κίνητρο για να απασχοληθούν σε δύσκολες θέσεις εργασίας. Πολλοί επιλέγουν να εργαστούν σε κάτι πολύ πιο εύκολο, όπως, για παράδειγμα, να γίνουν υπάλληλοι στη σουηδική αλυσίδα ΙΚΕΑ. Για την ακρίβεια, τα τελευταία χρόνια οι αποδοχές αυτών των ειδικοτήτων αυξήθηκαν λίγο περισσότερο από όσο προβλέπει το υφιστάμενο σύστημα. Αυτό, όμως, δεν ήταν αρκετό για να λυθεί το πρόβλημα. Συνέπεια αυτής της κατάστασης είναι οι μεγάλες ελλείψεις στην αγορά εργασίας και προπαντός σε ειδικότητες σχετικές με την περίθαλψη. Οπως χαρακτηριστικά δηλώνει Σουηδός χειρουργός μιλώντας στο Bloomberg, «πρέπει να θεσπιστεί σύστημα που να προσφέρει στις νοσοκόμες αρκετά καλή πληρωμή, ώστε να μην επιλέγουν πλέον να εργάζονται στο ΙΚΕΑ».
Διαπιστώνοντας τις μεγάλες ελλείψεις, η υπουργός Οικονομίας, Μαγκνταλένα Αντερσον, επικαλέστηκε προσφάτως μελέτη του υπουργείου της, σύμφωνα με την οποία ο τομέας του κοινωνικού κράτους και συγκεκριμένα ο κλάδος της ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης και της εκπαίδευσης θα απορροφήσει πάνω από το 50% των νέων θέσεων εργασίας που θα δημιουργηθούν τα επόμενα εννέα χρόνια. Αυτό σημαίνει ότι οι ανάγκες του κοινωνικού κράτους για εξειδικευμένο προσωπικό είναι σήμερα διπλάσιες από τις αντίστοιχες των τελευταίων δύο δεκαετιών. Και, βέβαια, οι εξειδικευμένοι επαγγελματίες δεν βλέπουν τον λόγο να αμείβονται με χαμηλούς μισθούς, όταν γνωρίζουν πόσο αναγκαίοι είναι στην αγορά εργασίας. Το υφιστάμενο σύστημα έχει, άλλωστε, προκαλέσει ένα άλλο πρόβλημα: διατηρώντας χαμηλούς τους μισθούς, αναχαιτίζει τον αναιμικό πληθωρισμό και έτσι έχει αναγκάσει την κεντρική τράπεζα να ορίσει τα επιτόκια σε αρνητικό έδαφος.