Απονεύρωση χωρίς αναισθητικό

Απονεύρωση χωρίς αναισθητικό

2' 14" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Πριν από μια απονεύρωση, λίγη πολιτική κουβέντα σε προετοιμάζει ψυχολογικά (αν και μόνον η ένεση με το αναισθητικό μπορεί στ’ αλήθεια να σε προετοιμάσει) γι’ αυτό που έρχεται. Ετσι λοιπόν, καθώς τώρα ξεμουδιάζει το μισό μου πρόσωπο, ο οδοντογιατρός μου, που είναι και φίλος, μου έλεγε πριν από λίγες ώρες: «Κοίτα να δεις πώς κατέληξαν δύο βασικοί συνεργάτες του Τσίπρα, οι οποίοι κατείχαν κρίσιμα υπουργεία».

Νόμιζα ότι αναφερόταν στον Νίκο Κοτζιά και τον Πάνο Καμμένο και κατά το ήμισυ είχα δίκιο. Αφού μου έκανε την ένεση, διευκρίνισε ότι δεν αναφερόταν στον κ. Καμμένο, αλλά στον Γιάνη Βαρουφάκη, τον οποίο είχα λησμονήσει έτσι καθισμένος όπως ήμουν στην καρέκλα του πόνου.

«Οπότε είναι τρεις», είπε. 

Δεν το είχα σκεφτεί, αλλά ο άνθρωπος με τον τροχό στο χέρι είχε ένα δίκιο: υπουργείο Εξωτερικών, υπουργείο Οικονομίας, υπουργείο Εθνικής Αμυνας – τρία από τα πλέον σημαντικά υπουργεία μιας κυβέρνησης (πόσο δε μάλλον σε καιρό κρίσης), και κανένας από τους τρεις που τα ανέλαβαν δεν είναι πια κοντά στον κ. Τσίπρα. Το αντίθετο μάλιστα: και με τους τρεις ο πρωθυπουργός έχει τις χειρότερες σχέσεις αυτή τη στιγμή.

Με τον κ. Κοτζιά είδαμε πριν από μερικές ημέρες πώς τα «έσπασαν»· με τον κ. Βαρουφάκη, το «φάγωμα» συνεχίζεται διότι το κόμμα του τελευταίου εμφανίζεται ως απειλή για τον ΣΥΡΙΖΑ. Οπότε, από asset ο πρώην στενός συνεργάτης του παρουσιάζεται από τον ίδιο τον κ. Τσίπρα ως darling boy των συστημικών μέσων. Οσο για τον κ. Καμμένο, δεδομένου ότι βρίσκεται εκτός πεδίου μάχης αυτή τη στιγμή, τα κανόνια έχουν σιγήσει. Μετά την παραίτησή του όμως, βγήκαν και εκεί ουκ ολίγα μαχαιράκια. Είναι γνωστό ότι στον ΣΥΡΙΖΑ θέλουν να θυμούνται τις νύχτες των σφιχταγκαλιασμάτων τον Σεπτέμβριο του 2015 σαν μακρινό, και πάνω απ’ όλα ξεχασμένο, παραμύθι.

Καθώς ο γιατρός αγκομαχεί σκυμμένος από πάνω μου να βγάλει το θαμμένο νεύρο από τη ρίζα του δοντιού με κάτι βελόνες, ανήμπορος να μιλήσω, προσπαθώ να ξεφύγω νοερά διερωτώμενος: μας λέει κάτι αυτό για τον σημερινό πρωθυπουργό; Ας πούμε ότι, αρχικά, τον διέκρινε μια ευελιξία: αντί να επιλέξει πρόσωπα από τον πιο στενό, τον πιο γνήσιο πυρήνα της Κουμουνδούρου, επέλεξε τρία αουτσάιντερ, κομματικά μιλώντας.

Αυτή είναι όμως η μισή αλήθεια – μάλλον δεν είναι καν αλήθεια: και οι τρεις επιλογές φανέρωναν, και αποδείχθηκε περίτρανα πρόσφατα, ότι επρόκειτο για καθαρό, ωμό, άκρως προσωπικό οπορτουνισμό. Και η άλλη μισή αλήθεια είναι ότι τρία ιδιαιτέρως κρίσιμα υπουργεία ανατέθηκαν σε ανθρώπους απολύτως αναλώσιμους για τον κ. Τσίπρα. Ειδικά στην περίπτωση Βαρουφάκη, επρόκειτο και για πειραματισμό με τεράστιο κόστος για τη χώρα.

Ο νους του ανθρώπου κάνει θαύματα ορισμένες φορές: ξαφνικά, η απονεύρωση μοιάζει πιο ανώδυνη τώρα συγκριτικά με όλο αυτό: από το πώς παραλίγο να απονευρώσει μια ολόκληρη χώρα ο κ. Τσίπρας – και, μάλιστα, χωρίς αναισθητικό.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή