Προώθηση των μεταρρυθμίσεων, διασφάλιση της δημοσιονομικής σταθερότητας και υιοθέτηση ενός πιο φιλικού προς την ανάπτυξη μείγματος οικονομικής πολιτικής, είναι το τρίπτυχο που αναδεικνύει ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος, Γιάννης Στουρνάρας, για την εμπέδωση της εμπιστοσύνης των επενδυτών – ουσιαστικά, μιας πολιτικής για την επόμενη μέρα, μετά τις εκλογές, με στόχο την ανάκαμψη της οικονομίας.
Στην έκθεση της Τράπεζας της Ελλάδος για τη νομισματική πολιτική, που κατέθεσε χθες στη Βουλή ο κεντρικός τραπεζίτης, επαναλαμβάνει την εκτίμηση ότι το πρωτογενές πλεόνασμα, μετά τα επεκτατικά μέτρα Τσίπρα, του Μαΐου, θα κλείσει στο 2,9% του ΑΕΠ, δηλαδή 0,6% του ΑΕΠ, ή 1,1 δισ. ευρώ χαμηλότερα από τον στόχο για 3,5% του ΑΕΠ. Ετσι, φωτίζει το τοπίο που περιμένει την επόμενη κυβέρνηση. Ο ίδιος υποστηρίζει βεβαίως σταθερά –και το επαναλαμβάνει και στη χθεσινή έκθεση– ότι τα πρωτογενή πλεονάσματα πρέπει να μειωθούν, αλλά τονίζει ότι αυτό πρέπει να γίνει «σε συνεννόηση και συμφωνία με τους Ευρωπαίους εταίρους», ενώ ταυτόχρονα λέει ότι πρέπει «να υιοθετηθεί ένα μείγμα δημοσιονομικής πολιτικής με χαμηλότερους φορολογικούς συντελεστές και χαμηλότερες εισφορές κοινωνικής ασφάλισης, ώστε να είναι φιλικότερο προς τις επενδύσεις, την ανταγωνιστικότητα και την ανάπτυξη».
H ανάπτυξη βρίσκεται στο επίκεντρο της έκθεσης, με την πρόβλεψη της ΤτΕ να την τοποθετεί στο 1,9% για το 2019 (έναντι κυβερνητικής πρόβλεψης για 2,3%), στο 2,1% για το 2020 και στο 2,2% για το 2021. Οπως επισημαίνεται, η σωρευτική μείωση των επενδύσεων για την περίοδο 2011-2017 ανήλθε σε 69,3 δισ. ευρώ σε σταθερές τιμές 2010, ή 1/3 του ΑΕΠ του 2010.
Η έκθεση επικρίνει τη μείωση των δημοσίων επενδύσεων, προκειμένου να εξασφαλισθούν τα υπερπλεονάσματα.
Υπολογίζει, μάλιστα, ότι «αν το 2018 οι δημόσιες επενδύσεις είχαν αυξηθεί κατά μία ποσοστιαία μονάδα του ΑΕΠ σε σχέση με το 2017, αντί της μείωσης που παρουσίασαν, ο ρυθμός αύξησης του ΑΕΠ το 2018 θα ήταν 0,79% υψηλότερος από ό,τι εντέλει καταγράφηκε». Με άλλα λόγια, το 2018 ο ρυθμός ανάπτυξης αντί για 1,9% θα μπορούσε να είναι 2,7%, ενώ παράλληλα θα είχαν αυξηθεί οι ιδιωτικές επενδύσεις κατά 0,23% και η απασχόληση κατά 0,87%. Σωρευτικά, μετά πέντε χρόνια, μια αύξηση των δημοσίων επενδύσεων κατά 1% θα απέφερε όφελος στην ανάπτυξη 0,92%, μετά 10 χρόνια 1,14% και στο τέλος το όφελος θα έφτανε 1,91%.
Η έκθεση τονίζει ότι υπάρχουν κίνδυνοι που σκιάζουν τις προοπτικές της οικονομίας και αναφέρει χαρακτηριστικά τις δικαστικές αποφάσεις για τις συντάξεις, αλλά και τα επεκτατικά μέτρα που ψήφισε η κυβέρνηση. Σχολιάζει επίσης τη ρύθμιση των 120 δόσεων, σημειώνοντας ότι η πρακτική αυτή, όταν επαναλαμβάνεται, ενσωματώνεται στις προσδοκίες των φορολογουμένων «υπονομεύοντας με αυτόν τον τρόπο τη φορολογική συμμόρφωση, εις βάρος των συνεπών φορολογουμένων, με αποτέλεσμα να ακυρώνονται σε μεγάλο βαθμό οι θετικές επιδράσεις».
Ακόμη, η έκθεση καταγράφει 9 προτάσεις πολιτικής:
1. Μείωση του προβλήματος των μη εξυπηρετούμενων δανείων με ενεργοποίηση των σχεδίων της ΤτΕ και του υπουργείου Οικονομικών.
2. Διεύρυνση των πηγών μακροπρόθεσμης χρηματοδότησης.
3. Επιθετική πολιτική προσέλκυσης ξένων άμεσων επενδύσεων.
4. Ανεξάρτητη λειτουργία των θεσμών.
5. Ενίσχυση των μεταρρυθμίσεων.
6. Μείωση των στόχων για πρωτογενές πλεόνασμα.
7. Συμπράξεις δημόσιου-ιδιωτικού τομέα.
8. Ενίσχυση του τριγώνου της γνώσης, δηλαδή εκπαίδευση, έρευνα, καινοτομία.
9. Εκσυγχρονισμός δημόσιας διοίκησης.
Την έκθεση ακολούθησε άλλη μια επίθεση του υπουργείου Οικονομικών στον κ. Στουρνάρα, τον οποίο κατηγόρησε για «συμβολή στην προεκλογική εκστρατεία της Ν.Δ.».