Ευαίσθητη φωνή, ευέλικτη, με χαρακτήρα, η Μαρία Παπαγεωργίου και για την αυριανή συναυλία της (5/7) «Αυτό που βλέπουν τα πουλιά», στον κήπο του Μεγάρου, ετοιμάζει ένα μουσικό μείγμα από Μίκη Θεοδωράκη, Τρέισι Τσάπμαν, Νίκο Παπάζογλου, παραδοσιακούς ρυθμούς από τη Λέσβο και τον Πόντο, και μαζί τραγούδια των Portishead, της πρωτοπόρου μπάντας του trip hop από το Μπρίστολ. Και βέβαια, δικά της κομμάτια και ακυκλοφόρητα.
Εξι δίσκοι σε δέκα χρόνια καριέρας για την τραγουδοποιό από τα Γρεβενά, που ήρθε στην Αθήνα 18 ετών να σπουδάσει στο Τμήμα Τραπεζικής και Χρηματοοικονομικής Διοίκησης στο Πανεπιστήμιο Πειραιώς, αλλά την κέρδισε το τραγούδι, δεν είναι λίγοι στην εποχή που ξεψυχά η δισκογραφία. Πήρε το πτυχίο της το 2007, «για τη μητέρα μου» όπως λέει γελώντας. Η μητέρα, φιλόλογος, αλλά η Μαρία ακολούθησε τα τραπεζοοικονομικά, που τότε υπόσχονταν επαγγελματική αποκατάσταση. «Oμως, τα χρόνια των σπουδών συνειδητοποίησα πως αν δεν αγαπάς 100% αυτό που σπουδάζεις ή οτιδήποτε κάνεις, δεν πρέπει να το ακολουθήσεις. Στη σχολή ήταν σκληρός ο τρόπος που αντιμετώπιζαν τα θέματα σε σχέση με το χρήμα, κάτι που με σκλήρυνε και με απέτρεψε από μια ρεαλιστική κατάσταση». Παρά τα όσα λέει, φαίνεται να γνωρίζει καλά το κόστος, τα έξοδα, την οργάνωση μιας παραγωγής. «Είμαι ο λογιστής του εαυτού μου σε εκνευριστικό βαθμό».
Σήμερα δραστηριοποιείται ως τραγουδίστρια, μουσικός και δασκάλα φωνητικής. «Ηταν μια γερή σφαλιάρα η επιβίωση στην Αθήνα. Επρεπε κάθε μέρα να πηγαίνω σε μουσικές σκηνές για να ενημερώνομαι, αλλά και να συστήνομαι. Πίστευα ότι δεν θα καταφέρω τίποτα».
Η Μαρία Παπαγεωργίου έχει γράψει ορχηστρική μουσική για ταινίες μικρού μήκους, ραδιοφωνικές εκπομπές, δούλεψε σε περφόρμανς της χορογράφου Αποστολίας Παπαδαμάκη, φέτος δοκίμασε το θέατρο, στην παράσταση «Νούρα» που σκηνοθέτησε η Βάσια Αργέντη. Ομως «το τραγούδι είναι η βασική μου έκφραση». Το 2016 κυκλοφόρησε το πρώτο της βιβλίο με τίτλο «Μια χαραμάδα πανικού». «Ηταν μια προσωπική κατάθεση, επειδή για πολλά χρόνια πάθαινα κρίσεις πανικού, που δυσκόλευαν την καθημερινότητά μου. Από τα πολύ απλά μέχρι τα πολύ σύνθετα θέματα. Ενιωσα καλύτερα όταν άρχισα να το μοιράζομαι και διαπίστωσα πως υπήρχαν πολλοί που υπέφεραν».