Κύριε διευθυντά
Ενθυμούμαι τον κ. Ευκλείδη Τσακαλώτο να δηλώνει, σχεδόν υπερηφάνως, ότι η κυβέρνηση έλαβε τα δυσμενή μέτρα εις βάρος της μεσαίας τάξης διά να προστατεύσει τις φτωχότερες. Κάπως έτσι. Προφανώς, ως μαρξιστής, ως επαίρεται, αγνοούσε, αφού δεν το είπε ο Μαρξ, ότι αείποτε ο κορμός μιας ελεύθερης κοινωνίας και της κρατικής της υπόστασης ήταν η ύπαρξη εύρωστης μεσαίας τάξης, όπερ είχε ήδη επισημάνει ο Αριστοτέλης (384-322 π.Χ.), «ο οποίος στην πραγματικότητα εμπιστεύεται την εξουσία στη μεσαία τάξη».
Ετσι το μόνο που κατόρθωσε ο κ. Τσακαλώτος ήταν να επεκταθεί η φτωχοποίηση και στη μεσαία τάξη, χωρίς οι φτωχότεροι να ξεφύγουν από την κατάστασή τους. Η πολιτική αυτή του κ. Τσακαλώτου μού θυμίζει ένα χωρίο του ιστορικού Ζώσιμου, που έζησε στην Κωνσταντινούπολη στα χρόνια του αυτοκράτορα Αναστασίου Α΄ (491-518 μ.Χ.), ο οποίος αναφέρεται στον έξαλλο ακτιβισμό μιας φανατικής σέχτας της εποχής, η οποία με πρόσχημα την ενίσχυση των φτωχών αφαιρούσε περιουσιακά στοιχεία από τις ευπορότερες τάξεις με αποτέλεσμα να γενικευθεί η φτωχοποίηση ευρύτερων στρωμάτων της αυτοκρατορίας.
Γράφει επιγραμματικά ο Ζώσιμος: «Προφάσει του μεταδιδόναι πάντων πτωχοίς ως ειπείν πτωχοίς καταστήσαντες».
Αντωνης Ν. Βενετης, Μοναστηράκι Δωρίδος