Δεν είχε ακόμη καλά καλά ξημερώσει. Η πλατεία ήταν έρημη. Αλλά όταν η πλατεία είναι η πλατεία Εξαρχείων, πρέπει κανείς να φοβάται και τον ίσκιο του κενού. Ετσι, σκιαγμένος, ο Θάνος Πλεύρης της Ν.Δ. στάθηκε για λίγα δευτερόλεπτα στην άκρη του κενού –γωνία Θεμιστοκλέους και Αραχώβης– και κήρυξε ότι «τελειώνουν τα άβατα». Το κήρυξε ψιθυριστά, ενώ στο «-τα» από τα «άβατα» είχε ήδη κάνει το πρώτο βήμα.
Αυτά τα λίγα δευτερόλεπτα είναι ήδη υπόδειγμα αυτοϋπονομευτικού μηνύματος: Ο υποψήφιος που θέλει να πουλήσει ασφάλεια εμφανίζεται να κοιτάζει καχύποπτα πίσω από την πλάτη του, γελοιογραφώντας έτσι ασυναίσθητα την υπαρκτή ανασφάλεια.
Το σποτάκι από μόνο του δεν θα σήμαινε τίποτε περισσότερο από μια, μάλλον κωμική, επικοινωνιακή ανορθογραφία του επίδοξου αβατοκλάστη.
Μεταξύ των υποψηφίων της Νέας Δημοκρατίας φαίνεται, όμως, ότι αναπτύχθηκε ένας ανταγωνισμός αβατοκλασίας – ένας πληθωρισμός συνθηματολογίας που κατέληξε να υπεραπλουστεύει το πρόβλημα της ασφάλειας σαν ζήτημα πυγμής επί του πεζοδρομίου.
Την ώρα που ο πρόεδρος της Ν.Δ. προσπαθούσε σε όλη την προεκλογική περίοδο να εξηγήσει ότι θα χρειαστεί σχέδιο και υπομονή για να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα που διογκώθηκε επί πέντε χρόνια, οι υποψήφιοί του –και δη κάποιοι από τους νεότερους– διεκδικούσαν δημοσιότητα με ρητορική αρβύλας.
Δεν είναι δύσκολο να διακρίνει κάποιος ποιο πρότυπο προσπαθούν να παπαγαλίσουν αυτοί οι πολιτευτές. Αδωνις, όμως, δεν γίνεσαι μόνο φωνάζοντας. Ακόμη και το ίδιο το πρότυπο χρειάστηκε να επιδείξει άλλες δεξιότητες, πλην των ντεσιμπέλ, προκειμένου να διανύσει την απόσταση που τον χώριζε κάποτε από το πολιτικό μέινστριμ.
Ο λαϊκισμός περί «απελευθέρωσης» των πόλεων θα μπορούσε να δικαιολογηθεί ως αναμενόμενη ψηφοθηρική υπερβολή. Εχει όμως, με αυτές τις υπερβολές, καλλιεργηθεί σε ένα μέρος του ακροατηρίου της Ν.Δ. η προσδοκία ότι αρκεί η πολιτική βούληση για να «καθαρίσουν» αυτομάτως τα Εξάρχεια και τα πανεπιστήμια.
Δεν θα ήταν πρόβλημα ότι ορισμένοι, επιρρεπείς στο σόου, υποψήφιοι πλειοδότησαν σε αυτήν την ατζέντα. Δεν θα ήταν, αν δεν υπήρχε ο κίνδυνος να συνεχίσουν να φορτίζουν δήθεν ιδεολογικά μια κατάσταση που πρέπει να αντιμετωπιστεί χειρουργικά.
Αν σε κάτι ποντάρουν οι δυνάμεις που κυριαρχούν τώρα στα Εξάρχεια είναι ακριβώς σε αυτή τη φόρτιση: Στο να προκύψει μια κυβέρνηση, η οποία θα μετατρέψει το ζήτημα επιχειρησιακής επάρκειας του κράτους σε δήθεν «ιδεολογική αναμέτρηση». Ποντάρουν σε ένα συμβάν που θα τους δώσει άλλοθι ψευτοεμφυλίου. Οι μπάχαλοι έχουν ανάγκη από εμπόρους πανικού.