Ο λευκός καπνός άναψε φωτιές…

Ο λευκός καπνός άναψε φωτιές…

3' 47" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

H πολιτική είναι η τέχνη του εφικτού, θύμισε η καγκελάριος Αγκελα Μέρκελ το βράδυ της Δευτέρας, όταν η πρώτη προσπάθεια για την πλήρωση των καίριων θέσεων της Ε.Ε. κατέληξε σε ναυάγιο. Η ίδια, όμως, φαίνεται πως δεν είχε λάβει νωρίτερα υπόψη της ότι δεν θα μπορούσε να επιβάλει τον Ολλανδό σοσιαλιστή Φρανς Τίμερμανς ως πρόεδρο της Κομισιόν, χωρίς να προκαλέσει ανταρσία στους κόλπους του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος.

Ετσι, την επομένη επανήλθε με νέα πρόταση, που ικανοποιούσε αφενός τις διεκδικήσεις Γαλλίας και Γερμανίας, αφετέρου το αίτημα για φεμινιστική στροφή στις Βρυξέλλες. Δύο γυναίκες, λοιπόν, η Γερμανίδα υπουργός Αμυνας Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν και η Γαλλίδα επικεφαλής του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου Κριστίν Λαγκάρντ, αναλαμβάνουν τα δύο σημαντικότερα πόστα στην Ευρώπη, της προέδρου της Κομισιόν και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας αντίστοιχα. Οι διάδοχοι του Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ και του Μάριο Ντράγκι καθορίστηκαν σε μία από τις δραματικότερες συνόδους κορυφής στις Βρυξέλλες, όπου οι παριστάμενοι δημοσιογράφοι σημείωναν με νόημα ότι διήρκεσε περισσότερο και από εκείνες στην κορύφωση της ελληνικής κρίσης χρέους.

Σκληρό παζάρι

Το παζάρι ήταν σκληρό μέχρι την τελευταία στιγμή και συμπεριέλαβε εθνικούς εγωισμούς, προσωπικές απογοητεύσεις, εσωκομματικές και ενδοκυβερνητικές ισορροπίες. Γιατί από τη στιγμή που ο υποψήφιος πρόεδρος της Κομισιόν (Spitzenkandidat) και εκλεκτός της καγκελαρίου, Μάνφρεντ Βέμπερ, αποδείχθηκε ότι δεν μπορούσε να αποσπάσει τη διακομματική συναίνεση που χρειαζόταν, το ΕΛΚ βρέθηκε εκτεθειμένο να αναζητεί μια λύση για να διασώσει την αξιοπρέπειά του.

«Ο Μάνφρεντ Βέμπερ θα ήταν ο νόμιμος πρόεδρος της Κομισιόν, αυτός θα ήταν ο δημοκρατικός δρόμος. Είναι πικρό ότι έχασε η δημοκρατία και κυριάρχησε το παρασκήνιο», σχολίασε ο ηγέτης των Χριστιανοκοινωνιστών, Μάρκους Ζέντερ, ενώ άλλοι ομοϊδεάτες του έκαναν λόγο για «προδοσία».

Οι καραμπόλες άφησαν στον Βέμπερ μόνο το δεύτερο μισό της θητείας του προέδρου του Ευρωκοινοβουλίου, που προς το παρόν ανέλαβε ο Σοσιαλδημοκράτης Ιταλός δημοσιογράφος και ευρωβουλευτής Νταβίντ Μαρία Σασόλι. Αγνωστο παρέμενε αν ο Βέμπερ θα συμβιβαζόταν τελικά με αυτήν την πρόταση ή αν θα εγκατέλειπε οριστικά τις ευρωπαϊκές φιλοδοξίες του. Παράλληλα, διάδοχος του Ντόναλντ Τουσκ στην προεδρία του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου αναδείχθηκε ο Σαρλ Μισέλ, απερχόμενος πρωθυπουργός του Βελγίου.

Η επιλογή της στενής συνεργάτιδος της Μέρκελ, Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, για την προεδρία της Κομισιόν αποτέλεσε μεν πύρρειο νίκη για την καγκελάριο, προκάλεσε όμως νέους ενδοκυβερνητικούς τριγμούς στο Βερολίνο. Ο Σοσιαλδημοκράτης (SPD) πρώην αντικαγκελάριος Ζίγκμαρ Γκάμπριελ κάλεσε το κόμμα του να αποσυρθεί από τον μεγάλο συνασπισμό εάν η Μέρκελ δεν καταφέρει να εξασφαλίσει τη συναίνεση ολόκληρου του υπουργικού συμβουλίου για την υποψηφιότητα της υπουργού Αμυνας της χώρας.

Αντιδημοφιλής

Από την πλευρά του, ο Μάρτιν Σουλτς, πρώην ηγέτης του SPD, ο οποίος έχει διατελέσει και πρόεδρος του Ευρωκοινοβουλίου, τη χαρακτήρισε την πλέον αδύναμη υπουργό της κυβέρνησης της Μέρκελ. Η αλήθεια είναι ότι σε όλα τα βαρόμετρα της γερμανικής κοινής γνώμης, η Φον ντερ Λάιεν είναι συστηματικά το πιο αντιδημοφιλές μέλος της κυβέρνησης. Η ανάμειξή της σε σειρά σκανδάλων (από τη λογοκλοπή στο διδακτορικό της μέχρι την πρόσληψη εξωτερικών συμβούλων στο υπουργείο έναντι υψηλής αμοιβής) έχει πλήξει ανεπανόρθωτα το κύρος και την αξιοπιστία της.

«Η λάθος γυναίκα» ήταν ο τίτλος της οικονομικής εφημερίδας «Χάντελσμπλατ» την επομένη της ανακοίνωσης του ονόματος της Φον ντερ Λάιεν. «Είναι δυνατόν η ίδια υπουργός που αντιμετωπίζει έρευνες και εξεταστικές επιτροπές στη χώρα της για υποθέσεις διαφθοράς, να κυβερνήσει αποτελεσματικά την Ευρώπη;» ήταν το ερώτημα που έθεσαν πολλοί αναλυτές στο γερμανικό Τύπο.

Τα προβλήματα της καγκελαρίου στο εσωτερικό της χώρας της δεν τελειώνουν με την αντίδραση των Σοσιαλδημοκρατών.

Η δυσαρέσκεια των Γερμανών Χριστιανοκοινωνιστών (CSU) για την αδυναμία της να προωθήσει τον Βέμπερ, στέλεχος του βαυαρικού συντηρητικού κόμματος, δεν πρόκειται να εκτονωθεί εύκολα. Της καταλογίζουν ότι ποτέ δεν τον αισθάνθηκε δικό της άνθρωπο και δεν αγωνίστηκε αρκετά για να τον επιβάλει και μαζί του να διασώσει τον θεσμό του Spitzenkandidat.

Μπορεί η καγκελάριος να ξεπέρασε τον σκόπελο του Γάλλου προέδρου Εμανουέλ Μακρόν, των χωρών του Βίσεγκραντ, της Πολωνίας κ.λπ., αλλά οι δυσκολίες βρίσκονται πλέον στο εσωτερικό της χώρας της.

Yπεράσπιση από αριστερά

Το ενδιαφέρον είναι πως την υπεράσπιση της καγκελαρίου ανέλαβε στη χώρα της μια αριστερή εφημερίδα, η taz, η οποία είδε στην τοποθέτηση της Φον ντερ Λάιεν μια σειρά από επιτυχίες της Μέρκελ: το γεγονός ότι δύο γυναίκες ηγούνται πλέον της Ευρώπης, ότι υποχρέωσε τους Ευρωπαίους ηγέτες να συμβιβαστούν για να συνεννοηθούν, ότι αποκατέστησε τον γαλλογερμανικό άξονα στο πρόσωπο των δύο ισχυρών κυριών, ότι τοποθέτησε στην προεδρία της Κομισιόν μια προσωπικότητα δυναμική, παρά τα επιμέρους προβλήματά της, ότι κατάφερε πλήγμα στο CSU και ξεμπρόστιασε τους Γερμανούς Σοσιαλδημοκράτες, που δεν έχουν πολλά περιθώρια επιλογής, ενώ ταυτόχρονα άνοιξε την προοπτική ανασχηματισμού της κυβέρνησής της και τοποθέτησης της εκλεκτής της, Ανεγκρετ Κραμπ-Κάρενμπαουερ (ΑΚΚ) σε κάποιο σημαντικό θώκο στην κυβέρνησή της. 

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή