Hταν Μάιος του 2012 όταν εν μέσω πλήρους κατακερματισμού του πολιτικού συστήματος λόγω της μεγάλης οικονομικής και πολιτικής κρίσης, η Χρυσή Αυγή εκτοξευόταν από το 0,29% των εκλογών του 2009 στο 6,97%, ένα ποσοστό που κράτησε και στις επαναληπτικές εκλογές του Ιουνίου και αντιστοιχούσε σε 18 βουλευτές. Το νεοναζιστικό μόρφωμα, εκμεταλλευόμενο πλήρως την πολιτική ένταση της εποχής, ανέβαινε πάνω στο κύμα του λαϊκισμού, εκτρέφοντάς τον διαρκώς.
Πολλοί θα θυμούνται τότε τις φωτογραφίες όπου στελέχη της οργάνωσης βοηθούσαν «με ασφάλεια» ηλικιωμένες κυρίες να βγάλουν λεφτά από το ΑΤΜ, ενώ είχαμε δει μέχρι και φαινόμενο αντιποίησης αρχής, όπου βουλευτές του κόμματος ζητούσαν χαρτιά από μετανάστες για να ελέγξουν αν είναι νόμιμοι. Ακολούθησαν εντός του Κοινοβουλίου σκηνές απείρου κάλλους, με τους εκλεγμένους βουλευτές να αρθρώνουν ρητορική μίσους και να μιλούν ευθέως κατά της δημοκρατίας. Το «κύμα» εξακολουθούσε να «πηγαίνει» τη Χρυσή Αυγή. Δημοσκοπήσεις που έβλεπαν το φως της δημοσιότητας, έδειχναν ανοδική τάση του «κόμματος», που τελικά, όπως αποδείχθηκε, μόνο κόμμα δεν ήταν. Η εν ψυχρώ δολοφονία του Παύλου Φύσσα άρχισε να ξετυλίγει το κουβάρι που έφτανε μέχρι το πραγματικό πρόσωπο της Χρυσής Αυγής: Μία σκοτεινή οργάνωση, με παραστρατιωτικές δομές.
Οι προφυλακίσεις των ηγετικών στελεχών της το 2014 και τα δημοσιογραφικά ρεπορτάζ αποκάλυπταν διαρκώς και σε βάθος τι πραγματικά εστί Χρυσή Αυγή. Παρ’ όλα αυτά, όπως φάνηκε στις διπλές εκλογές του 2015, η Χρυσή Αυγή έτεινε να δημιουργήσει «εκλογική βάση» πέριξ του 6%, καθώς τον Ιανουάριο έλαβε 6,28%, ενώ τον Σεπτέμβριο έλαβε 6,99%. Η τετραετία που ακολούθησε όμως απέδειξε πως η Χρυσή Αυγή δεν ήταν τίποτε άλλο παρά ένα από τα αρνητικά της κρίσης. Η σταδιακή πτώση της που διαφαινόταν το προηγούμενο διάστημα, αποτυπώθηκε στις πρόσφατες ευρωεκλογές, όπου έλαβε 4,87%. Το συγκεκριμένο αποτέλεσμα ήταν κομβικό, καθώς τον ένα μήνα που ακολούθησε η πτώση ήταν ραγδαία, αφήνοντας το μόρφωμα εκτός ελληνικής Βουλής.