Στις φυσικές επιστήμες, ο όρος κανονικές συνθήκες (ΚΣ) αναφέρεται στις πρότυπες συνθήκες θερμοκρασίας και πίεσης, που αποτελούν τις τιμές αναφοράς για πειραματικές μετρήσεις. Στη ζωή, περιγράφει μια κατάσταση ομαλότητας στην καθημερινότητα, τις συνθήκες στις οποίες οι μηχανισμοί του κράτους είναι κουρδισμένοι, ένας επιχειρηματίας μπορεί να χαράξει ελεύθερα στρατηγικές γιατί γνωρίζει πού πατά και πού βρίσκεται, ένας πολίτης μπορεί να σχεδιάσει το μέλλον του με σχετική ασφάλεια.
Πάρα πολλοί από όσους ψήφισαν προχθές, δεν έχουν ζήσει ποτέ υπό τις περίφημες «κάπα σίγμα», δεν έχουν βιώσει την περίφημη κανονικότητα για ικανό χρονικό διάστημα. Η Ελλάδα έχει υπάρξει μια ωραία, αλλά μια μάλλον μη κανονική χώρα για πολλά χρόνια, ενώ ειδικά την τελευταία πενταετία η έλλειψη κανονικότητας ιδεολογικοποιήθηκε. Οι «κανονικές συνθήκες», από μια θετική –ή έστω χρήσιμη– έννοια, απέκτησαν μάλλον αρνητική χροιά. Είναι υπερτιμημένη η κανονικότητα –λέγεται–, δεν έχει τη γοητεία του χάους.
Το ίδιο συνέβη και με μια σειρά άλλων εξ ορισμού θετικών εννοιών. Συκοφαντήθηκαν. Στην αξιολόγηση, την ανάπτυξη, την αριστεία, την επιχειρηματικότητα, την ασφάλεια, τη νοικοκυροσύνη αποδίδεται αρνητικό πρόσημο από μερίδα του πληθυσμού (με τις ευλογίες της σημερινής πια αντιπολίτευσης). O,τι δεν φτάναμε, εν ολίγοις, τα κάναμε κρεμαστάρια, υφαίνοντας μάλιστα και ολόκληρη θεωρία γύρω τους.
Η κανονικότητα δεν φτιάχνει ωραία συνθήματα, αλλά αυτή μοιάζει να ήταν το υπόκωφο αίτημα των ψηφοφόρων στην τελευταία εκλογική αναμέτρηση. «O νέος πρωθυπουργός δεν έλαβε εντολή να συγκρουστεί με την πραγματικότητα. Κανένας ψηφοφόρος του δεν πιστεύει ότι θα γονατίσει την Ευρώπη, θα πλουτίσει μαγικά τους Eλληνες και θα κάνει τον γάιδαρο να πετάξει», όπως εύστοχα γράφτηκε (Κίμων Φραγκάκης, andro.gr). Η ταπεινή προσδοκία δεν είναι «να γίνουμε “η Ελλάδα των τριών ηπείρων και των πέντε θαλασσών”, αλλά μια κανονική χώρα με τα πάνω της και τα κάτω της».
Το εγχείρημα είναι δύσκολο, όπως το να κρατάς σταθερά χαμηλά την μπάλα. Η απόσταση μέχρι «εκείνη» την Ελλάδα δεν είναι μεγάλη, αλλά ο δρόμος είναι άγνωστος. Μάθαμε να ζούμε σε συνθήκες κρίσης, σε ακραίες καταστάσεις, σε νέφη τοξικότητας, υπό διαρκή φόβο για αυτό που ξημερώνει. Ομως, ένα πρώτο βήμα έγινε ήδη. Υπό «κάπα σίγμα», η Χ.Α. δεν έχει καμία θέση στην ελληνική Βουλή.