Ο,τι δεν σε σκοτώνει, αν δεν το σκοτώσεις, μπορεί να ξαναδοκιμάσει. Σε αυτή τη ζώνη, όπου η ζωή δεν ξεχωρίζει από τη σκέτη επιβίωση, μοιάζει να κινείται το Κίνημα Αλλαγής.
Το 8,1% πανηγυρίστηκε ως απόδειξη της αντοχής του. Το ερώτημα είναι αν αυτή η αντοχή, με τον ΣΥΡΙΖΑ στο 31,5%, αξίζει να εορταστεί ως νίκη ή αν ισοδυναμεί απλώς με «μη θάνατο».
Η μικρή υπέρβαση του ποσοστού των ευρωεκλογών εξουδετερώνει τους κλυδωνισμούς από τον προεκλογικό αυτοακρωτηριασμό του κόμματος. Σταθεροποιεί τη Φώφη Γεννηματά. Δημιουργεί ένα ψυχολογικό άλλοθι για συντήρηση των κεκτημένων.
Μπορεί, όμως, το εκλογικό κεκτημένο του 8% να ισοφαρίσει τη μείζονα αδυναμία του ΚΙΝΑΛ να αμφισβητήσει την ηγεμονία του ΣΥΡΙΖΑ στην Κεντροαριστερά;
Αυτή η ηγεμονία δεν προκύπτει μόνο ποσοτικά. Αρκεί να δει κανείς ποιες είναι οι περιφέρειες χάρη στις οποίες ο ΣΥΡΙΖΑ διατηρήθηκε ψηλά. Οι ροζ νησίδες του χάρτη –Δυτική Αττική, Β΄ Πειραιώς, Αχαΐα, Κρήτη– γεωγραφούν την τελεσίδικη μετάσταση του πασοκικού σώματος στο τσιπρικό κόμμα.
Η απάντηση που ακούει κανείς από αειθαλή στελέχη του ΠΑΣΟΚ είναι ότι το κόμμα τους μπορεί πια να μπει σε μια μετασυριζαϊκή τροχιά.
Μπορεί να πολιτευθεί, λένε, σαν ανάδελφη σοσιαλδημοκρατία: Ενα αυτόνομο σχήμα του Κέντρου, που δεν θα κατατρύχεται πια από τις παλιές του απώλειες. Που θα βρίσκεται σε έναν διαρκή διμέτωπο, χωρίς όμως να αποκλείει τις ad hoc συναινέσεις και –στο απώτερο μέλλον– τις κυβερνητικές συνεργασίες. «Με την απλή αναλογική, όλοι θα μας έχουν ανάγκη», λένε.
Η αφήγηση της αγέρωχης μοναξιάς δεν φαίνεται να λαμβάνει υπ’ όψιν την επιρροή που μπορεί να ασκήσει, ανασυντασσόμενος, ο Τσίπρας.
Η αντιπολίτευση του ΚΙΝΑΛ στην κυβέρνηση Μητσοτάκη θα αντιμετωπίζει διαρκώς το συριζόμετρο: Θα αναμετράται με τον λόγο –δηλαδή, πιθανότατα, τη λαϊκιστική πλειοδοσία– της μείζονος αντιπολίτευσης. Θα πρόκειται για μια έλξη πολύ πιο ισχυρή από εκείνη που ασκούσε στη Γεννηματά η αντιπολιτευόμενη Ν.Δ., λόγω της γειτνίασης ΣΥΡΙΖΑ – ΚΙΝΑΛ.
Ο ΣΥΡΙΖΑ διατήρησε τη δεσπόζουσα θέση του στον πρώην πασοκικό χώρο, συντηρώντας μια πελατεία με κρατικούς πόρους και καλώντας τη να καταψηφίσει τον «γιο του αποστάτη». Οπως κι αν το αξιολογεί κάποιος, αυτό είναι το επιτυχημένο εκλογικά υπόδειγμα στην Κεντροαριστερά.
Αυτό το «κερδοφόρο» μοντέλο καθορίζει και το πλαίσιο του «μετασχηματισμού» που εξήγγειλε ο Τσίπρας: Το Μεταπασόκ θα ανταγωνίζεται με το παλαιό ΠΑΣΟΚ για το ποιο είναι πιο ΠΑΣΟΚ.
Οι κάλπες προχθές επιβεβαίωσαν ότι η μάχη αυτή δεν θα είναι καθόλου ίση.