Ελάχιστες φορές στη ζωή μου μπόρεσα να οδηγήσω καινούργιο, φρεσκοαγορασμένο όχημα. Από τα δεκατρία αυτοκίνητα, μοτοσικλέτες και ποδήλατα που έχουνε περάσει από τα χέρια μου, μονάχα τρία δίτροχα ήτανε καινούργια.
Ας εξηγηθώ καλύτερα, με χρονολογική σειρά:
Α. Βέλαμος, τσεχοσλοβάκικο ποδήλατο, καινούργιο. Πήγαινα τρίτη δημοτικού, μου το είχε κάνει δώρο γενεθλίων η γιαγιά από τη μεριά της μητέρας μου, με έμαθε να το οδηγώ ο πατέρας μου. Με άφησε όταν παραψήλωσα, είχε φθαρεί και πολύ από τη χρήση.
Β. Φολκσβάγκεν «Σκαραβαίος» 1.300, το οικογενειακό μας αυτοκίνητο και, αργότερα, το πρώτο που οδήγησα στη ζωή μου. Ο πατέρας μου το είχε αγοράσει μεταχειρισμένο. Στη συνέχεια έγινε το αμάξι της μάνας μου. Μηχανή πίσω, αερόψυκτο, «σκυλί». Μεγάλη λύπη όταν, μετά από δεκαετίες χρήσης, το δώσαμε για απόσυρση σε κάποιο υπερδραστήριο ιδιωτικό ΚΤΕΟ. Φύλαξα για αναμνηστικό το μεταλλικό νούμερο «1.300» του κυβισμού του.
Γ. Άουντι 100 Ελ Ες. Επίσης του πατέρα μου, επίσης μεταχειρισμένο. Τεράστιο, χώραγε εμένα (είμαι ογκωδέστατος) στο πορτμπαγκάζ. Με αυτό είχα το πρώτο μου (μικρό) οδικό ατύχημα. Αργότερα πουλήθηκε, αλλά ο αγοραστής δεν ξόφλησε ποτέ τα τελευταία του γραμμάτια.
Δ. Γιάβα, τσεχοσλοβάκικη μοτοσικλέτα στριτ, την αγόρασα καινούργια. Δίχρονη, μόνο από το στροφόμετρο δεν πέταγε λάδια. Δράμα, ήμουνα μόνιμος πελάτης των συνεργείων. Εγκαταλείφθηκε.
Ε. Φίατ «Νέκαρ», το πρώτο μου αυτοκίνητο, ήδη δεκαετίες μεταχειρισμένο. Ταχύτητες στο τιμόνι, φινετσάτο, συμπαθητικό. Φυσιολογικό ότι χάλαγε τακτικά. Το χάρισα σε έναν καλό φίλο, που το επισκεύασε και το οδηγούσε για κάμποσο καιρό. Ήταν ο γιατρός Μιχάλης Τ., που αργότερα σκοτώθηκε στην Καλαμάτα, στουκάροντας με τη μηχανή του.
ΣΤ. Εν Ες Ου χιλιάρι. Φυσικά μεταχειρισμένο. Μηχανή πίσω κι αυτό, ο ορισμός της υπερθέρμανσης. Έμενε τακτικά, σύντομα το παράτησα.
Ζ. Ρενό 19. Το κυρίως οικογενειακό μας αυτοκίνητο, αφού είχαμε πλέον τρία παιδιά. Μεταχειρισμένο βέβαια, από το «Μινιόν» (ναι, πούλαγε και οχήματα), τριών όγκων, χρησιμοποιήθηκε για πολλά χρόνια. Κάποτε κατέθεσα τις πινακίδες. Το σήκωσε ο δήμος.
Η. Χόντα παπί. Ενενηντάρι, βυσσινί γυαλιστερό, υπέροχο, η λεγόμενη «κουκλάρα». Αγορασμένο κι αυτό από το «Μινιόν», αλλά καινούργιο. Με αυτό είχα ένα σοβαρότερο ατύχημα, Πατησίων και Ιθάκης, με δική μου ευθύνη, έσπασα κάμποσα πλευρά. Μου το κλέψανε, ενώ ακόμη πλήρωνα τα γραμμάτια της εξόφλησης.
Θ. Χόντα 250 Αρ Ες, εξ ου και «Ρόζα». Μεταχειρισμένη μοτοσικλέτα στριτ από τον αδερφό μου, έζησε λίγο. Την εγκατέλειψα.
Ι. Ρενό 18. Μεταχειρισμένο χάτσμπακ, του πατέρα μου, που το οδήγησα κι εγώ αρκετά, δεν έζησε πολλά χρόνια. Είχε χαλάσει η κλειδαριά της πόρτας του συνοδηγού και το άφηνα ανοιχτό, κι όμως ένας βλάκας διαρρήκτης παραβίασε την πόρτα κι έσπασε και το τζάμι, χωρίς φυσικά να βρει τίποτα στο ντουλαπάκι. Πήγε για απόσυρση.
ΙΑ. Σουζούκι, δεν θυμάμαι τι τύπος, ούτε κυβικά. Μεταχειρισμένη μοτοσικλέτα μεταξύ στριτ και τσόπερ, από φίλη, έζησε ακόμα λιγότερο κι από τη «Ρόζα». Έμενε τακτικά από περίπου τα πάντα. Την παράτησα κι αυτήν.
ΙΒ. Ρενό Μεγκάν 1400 του 2002, το φαρδοκάπουλο. Του πατέρα μου κι αυτό, που το αγόρασε μεταχειρισμένο. Καθώς αυτός από χρόνια δεν οδηγεί λόγω ηλικίας, το χρησιμοποιώ και το συντηρώ εγώ. Πέρσι το καλοκαίρι κοιμήθηκα στο τιμόνι, σύρθηκα σε πέτρες και σταμάτησα σε ένα πεύκο, σπάζοντας κάρτερ – ψυγείο. Επισκευασμένο, μακροημερεύει.
ΙΓ. Όριεντ Άβενιου, ποδήλατο. Δύο χρονώ, καινούργιο, το κυρίως όχημα των μετακινήσεών μου στα 63 μου.
Απόσυρση «Σκαραβαίου», ατυχήματα με Άουντι-Μεγκάν, κλοπή «Κουκλάρας», διάρρηξη Ρενό 18, εγκατάλειψη Σουζούκι: όλα γίνανε Κυριακές. ■
* Ο Δημήτρης Φύσσας είναι συγγραφέας και ποιητής. Το πιο πρόσφατο βιβλίο του, «Εμμανουήλ Ροΐδης, Τρεις μεσαιωνικές μελέτες», κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πατάκη.